Alexandrea’s pov
Naiwan siyang tulala. She feel like candle na unting nauupos.
Ganito pala ang pakiramdam ng niloko. Gusto niya turukan ng morphin ang sarili niya. Para mawala ang sakit na nararamdaman niya.
Nagkulong siya sa kwarto niya.
Pinagod niya na ang sarili niya sa kakaiyak. Gusto niya pagbalik niya sa realidad. Hindi na siya masasaktan. Babalik na siya sa dating Alexandrea. She decided na umalis na lang.
She prepare her resignation letter.
Nasa doctors quarter siya. Naabutan siya ni Greg doon. Tama ba ang narinig ko na aalis ka na raw dito naguguluhang sabi ni Greg. “Why?”
“Hindi niya ito sinagot.”
“Alex hindi ka na ba masaya sa propesyon mo?” Di ba pangarap mo ito bakit binibitawan mo na?”
“Greg, hindi niya na mapgilan ang sarili niy napaiyak na siya.”
Gusto ko na umalis dito. Magpapakalayo na muna ako.
“Dahil ba sa kanya?” Sinasabi ko na eh galit na sabi nito.”
“Greg desisyon ko ito. Kanina ko lang naconfirm. Im pregnant nakayukong sabi niya.”
“What gulat na sabi nito”
“Alam niya ba?”
“Hindi malungkot na sabi niya. Wala akong balak sabihin sa kanya. Kailangan ko muna pagpahinga. Hindi ko kasi kayang pagsabayin.
“Dumaan ako sa ob-gyne kanina. Maselan raw ang pagbubuntis ko. I need to rest. Bawal ang stressors.”
“Niyakap siya nito.”
“Pagkailangan mo ng tulong tawagan mo agad ako.”
“Pwede ba humingi ng favor Greg, pag nagtanong siya sa kin pwede ba wag mo sabihin kung saan ako.”
“Oo naman nakangiting sabi nito.”
Ayaw ng director na umalis siya pero wala rin ito nagawa. Desidido na siya.
Hindi niya kayang ipagbili ang bahay niya. Iyon ang nag-iisang alaala ng mga magulang niya sa kanya.
She decided to stay sa U.S. Dumaan muna siya sa puntod ng mommy at daddy niya.
“Mom dad, aalis na po kami. Im pregnant nakangiting sabi niya. Sorry kung umalis ako. I need to go para makalimutan ko ang mga masasakit aalala. Hindi naman ibig sabihin na kakalimutan ko kayo alam niyong mahal na mahal ko kayo.”
“Guide niyo kami ng apo niyo. Nagpaalam na siya. Dad mom alis na kami baka maiwan kami ng erOplano.”
4yrs..latter
“Joshua stop running madadapa ka.”
“Mommy habulin mo ako nakangiting sabi nito sa kanya.”
Malaki na ang anak nila ni Juancho. Hindi maitatanggi na mag-ama silang dalawa. Simula ng umalis siya ng Pilipinas ay hindi na siya nag-abala na alamin ang tungkol dito. Masaya na siya dahil may alaala siya sa lalaking minahal niya.
“Pagnahuli kita. Kikilitiin kita.”
Pinalaki niya si Joshua ng puno ng pagmamahal. Minsan he ask his father. Ayaw niya naman isara ang pinto niya sa ama nito. Karapatan rin nito ang malaman kung sino ang ama nito.
Nakita niya ang ngiti ng anak niya ng malaman na may ama pala ito. She explain to his son na hindi pa sila pwede magkita mag-ama dahil busy ito sa pagtratrabaho.
