MAVİ GECE (Kitap Oldu)

Bölüm 7

Soluk alamadım.

Gördüklerime inanamıyordum, sanki etrafta tuhaf beyaz noktalar uçuyordu, başım dönmeye başlamıştı, bayılacak gibiydim. Bütün gecenin gerginliği bedenime hücum etmiş, şimdiyse son raddesine ulaşmıştı. Geldiğimden beri Emir’i burada, kalabalıkta ararken tam karşımda bir kafesin içinde bulmuştum.  
''Millet!'' diye bağırdı bir adam. Elindeki mikrofondan cızırtılı bir ses yükseldi. Adam sanki insanların heyecanı haddinden fazla değilmiş gibi onları daha da ateşledi. “Karşınızda Avcı! Kafesine girdi ve avına yaklaşıyor!”
İnsanlar boğazları yırtılırcasına bağırdılar, deyim yerindeyse şaha kalkıyorlardı. Adeta bir belgesel izliyordum. Kudurmuş gibiydiler. Emir keyifle sırıttı, insanlar ona coşkulu tezahüratlar etseler de onun kısık gözleri bir an olsun kalabalığa kaymıyordu, odaklandığı tek şey rakibiydi. 
“Rakibi Yerci! Bakalım bugün yere serebilecek mi?” Adam elindeki mikrofona pis pis güldü. Yerci denen tıfıl adam Emir’in cüssesini hiç umursamıyor gibiydi, onu kışkırtmak için sırıtıyor ve birtakım hareketler yapıyordu. 

Seyircileri coşturan birkaç cümlenin ardından dövüş başladı. 

Uzun bir süre iki taraf da hareket etmedi. Tırnaklarımı kemiriyor, Emir’in nasıl en az hasarla oradan kurtulabileceğini düşünüyordum. Yeraltı ve ona dair diğer her şey aklımdan çoktan uçup gitmiş, korkumla baş başa kalmıştım. Burası berbat bir yerdi ve söz konusu hisleri donmuş Emir bile olsa, bu kafes fazla ürkütücüydü.
Onun için endişeleniyordum. Tıpkı onun, nefes alamadığımda benim için endişelendiği gibi...
Rakibi sabırsızdı, daha fazla bekleyemedi ve Emir’e doğru atıldı. Ona bir yumruk savurdu ve darbe Emir’in karın kaslarına çarptı. Çığlık atmamak için ellerimle ağzımı kapatırken Emir bundan garip bir haz alıyormuşçasına sırıttı. Bu hamleyi önceden tahmin etmiş olmalıydı ki adam daha elini geri çekemeden Emir onun kolunu yakaladı ve adamı yere fırlattı. 
Adam acı bir çığlık koparırken insanlar kahkahalar atıp bağırdılar. 
Her şey öyle hızlı gelişti ki gözlerim olanları yakalayamadı. Emir adamın kafasını kolunun altına almış, yerde yüzünü yumrukluyordu. Adamın burnu kanarken bu defa çığlığıma engel olamadım. “Onu öldürecek!”
Biraz önce iddiaya giren adamlar bana bakıp pişkince sırıttılar.

Sigarasını bitiren adam keyifle diğerine eğilip mırıldandı. “Bu maç tahmin ettiğimden daha kısa sürecek. Daha on dakika bile olmadı.”
Diğer adam sıkılmış bir şekilde iç çekti.
“Bir haftadır bunu bekledim, böyle çerez bir rakip seçmemeliydiler.”

Hayranlıkla Emir’i izlemeye başladılar. Onun yumrukları ve yırtıcı surat ifadesi hakkında konuşuyorlardı. Dilim tutulmuştu. Sebebi söylediklerinin tamamen doğru olmasıydı. Emir ringte yırtıcı, vahşi bir hayvan gibi duruyordu.
Bu benim tanıdığım insan mıydı? Başka birine dönüşmüş gibiydi.
Adamın yüzü kanlar içinde kalmıştı, bu seyircilerin iştahını kabarttı ve daha şiddetli vurması için Emir’e haykırdılar.

Sanki vahşete susamışlardı. Beklediğim gibi olmadı ve güçsüz zannettiğim adam Emir’in kaslı kollarından bir anda sıyrılıverdi, onu öldürmediği için sevinmek üzereydim ki adamın Emir’e attığı korkunç bakışın farkına vardım. İkisinden biri ölesiye dayak yemek zorundaydı ve bu Yerci olmazsa, Avcı olurdu. 
İkisi de pes etmiş gibi görünmüyordu, adam Emir’e var gücüyle saldırınca Emir ondan ustaca kaçtı. Ben bu anın bir an önce son bulması ve huzurla evimize dönebilmemiz için dua ediyorken yanımdaki adam tekrar diğerine takıldı.

“Bu gece çok dikkatsiz.” 

Önce rakibinden bahsediyor sandım; diğer adam, “Haklısın, adama fazla alan bırakıyor,” diye homurdandı.

Ardından Emir’den söz ettiklerini anladım. Korkuyla ringe bakarken kısa boylu cılız adam sadece birkaç saniye içinde Emir’e arkadan saldırdı, onun boynunu koluyla sıkıştırdı ve neredeyse Emir kızarana kadar bütün kuvvetiyle sıktı. Bunu yaparken yukarı kaldırdığı kanlı yüzü ve heyecanla çığlık atması beni neredeyse dehşetten öldürecekti. “Bak. Sana söylemiştim,” dedi sesi hırıltılı çıkan adam.
Ona dönüp öyle kindar bir bakış attım ki adam nefretim karşısında şaşkına döndü. Sanki adamın Emir’e vurması, bu heriflerin suçuymuş gibi hissediyordum.