💚FOREVERMORE💚 [ Zg+Uni ]

အပိုင်း ၁

"ဟိတ္​​ေကာင္​...ဒီ​ေန႔ ငါတို႔က်ဴ႐ွင္​ကို ​ေက်ာင္​းသား
သစ္​လာတက္​တယ္​ဆို။ ဘယ္​မွာလဲ"

"မင္​း မ်က္​လံုးပါရင္​ ႐ွာ​ေလ။ လာမ​ေမးနဲ႔။ ငါ သူမ်ား
အ​ေၾကာင္​းစိတ္​မဝင္​စားဘူး"

ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ ​ေဘးကသ​ေကာင္​့
သားက သား​ေပ်ာက္​အ​ေမလို က်ဴ႐ွင္​အိမ္​တစ္​ခု
လံုးကို ျပဴးျပဲၿပီးလိုက္​ၾကည္​့သည္​။

"မ​ေတြ႕ဘူးကြ။ ဘယ္​​ေရာက္​​ေနလဲ မသိဘူး။
ဒါနဲ႔ အဲ့​ေကာင္​က အ​ေခ်တစ္​လိုင္​း​ေနာ္​။ ​ေက်ာင္​း
မွာ ​ေဘးကထိုင္​တဲ့လူ​ေတြနဲ႔​ေတာင္​ စကားမ​ေျပာ
ဘူးတဲ့။ ၿပီး​ေတာ့ သူက ​ေနျပည္​​ေတာ္​က ​ေျပာင္​း
လာတာလို႔​ေျပာတယ္​။ အဲ...ငါ​ေျပာတာ​ေတာ့ မဟုတ္​ဘူး။ မနက္​က ဘုရားခန္​းမွာ ဆရာမက ပန္​းခ်ီ
တို႔ကို ​ေျပာ​ေနတာ ၾကားတာ"

"အင္​း"

"မင္​း​ေရာ သူ႔နာမည္​သိလား"

"ဘယ္​သိမွာလဲ။ သူမ်ားအ​ေၾကာင္​း စိတ္​မဝင္​စား
ပါဘူးဆို"

"​ေအး...​ေအး။ မင္​းက စာကိုပဲ သားမွတ္​မွတ္​ မယား
မွတ္​မွတ္​​ေပါင္​းတဲ့​ေကာင္​ဆို​ေတာ့လည္​း။ ငါနဲ႔ပန္​းခ်ီ႕
ကို​ေတာင္​ အားနာလို႔ ​ေပါင္​း​ေနရတာမွတ္​လား"

​ေယာက္​်ားျဖစ္​ၿပီး မဲ့ရြဲ႕ကာ ​ေျပာ​ေန​ေသာ အာကာသစ္​​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ရယ္​လိုက္​မိ​ေသးသည္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​ကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ပင္​။ ကိုယ္​့စာက
လြဲၿပီး က်န္​သည္​့ကိစၥမ်ားအား သိပ္​အာရံုမထား။
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို​ေတာင္​ ငယ္​သူငယ္​ခ်င္​းျဖစ္​
​ေနသည္​က တစ္​​ေၾကာင္​း၊ အိမ္​နီးနားခ်င္​း ျဖစ္​​ေန
သည္​က တစ္​​ေၾကာင္​း၊ ကြၽန္​​ေတာ္​က က်န္​းမာ​ေရး
ခ်ဴခ်ာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေက်ာင္​းပ်က္​လ်ွင္​ စာ႐ွင္​းျပမည္​့လူ မ႐ွိမွာ​စိုး၍ တစ္​​ေၾကာင္​း။ အ​ေၾကာင္​း
သံုး​ေၾကာင္​း​ေပါင္​းကာ ထိုဂ်စ္​​ေပြးႏွစ္​​ေကာင္​အား
စိတ္​႐ွည္​ သည္​းခံၿပီး ​ေပါင္​း​ေနရျခင္​းျဖစ္​သည္​။

ငယ္​သူငယ္​ခ်င္​းဆို၍ ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​က နည္​းနည္​း​ေလးမွ အမူအက်င္​့ခ်င္​းမတူ။
ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး စာသမား။ ဟိုႏွစ္​
​ေယာက္​က​ေတာ့ စာမွလြဲ၍ က်န္​သည္​့​ေနရာတြင္​
အလြန္​​ေတာ္​သည္​့ ႏွစ္​​ေယာက္​ပင္​ျဖစ္​သည္​။
သို႔​ေသာ္​လည္​း အစိုးရစစ္​ ၈တန္​းစာ​ေမးပြဲကို​ေတာ့
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ သံုး​ေယာက္​လံုးAႏွင္​့​ေအာင္​ၾကသည္​။
ဘယ္​လို​ေအာင္​လာလဲ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း
မ​ေျပာတတ္​။