အပိုင်း ၂၁

1.6K 148 69
                                    


အခုခ်ိန္မွာေတာ့ေရြ႕လ်ားေနတဲ့စကၠန္႔
လက္တံေလးကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္ကာ သိစိတ္က
ေဒါသအျပည့္ မသိစိတ္ကစိုးရိမ္မႈ
အျပည့္နွင့္တစ္ခုခုကိုသာေစာင့္ေမ်ွာ္
ေနမိသည္။

ထိုစဥ္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည့္
ဧည့္ခန္းတြင္းမွ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚ
လာသည့္တယ္လီဖုန္းျမည္သံတစ္ခု။

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ႐ွိေနသည့္ တယ္လီဖုန္း
ထားရာေနရာသို႔ ေသာ္ေလးမ်က္လံုးေလး
ေစာင္းရံုမ်ွျဖင့္ၾကည့္ကာ ႀကိတ္ျပံဳးမိသည္။

ေမ်ွာ္ေနသည့္ဖုန္းပင္မဟုတ္ပါလား။
ဖုန္းဆက္ပါမည္ဟု မေျပာထားပါေသာ္
လည္း ေရာက္လ်ွင္ေရာက္ခ်င္းကိုယ့္ဆီ
သံေတာ္ဦးတင္မည္ကိုသိေသာေၾကာင့္
ထိုဖုန္းကိုထိုင္ေစာင့္ေနျခင္းသာ။

ျမည္ေနသည့္အႀကိမ္အေရအတြက္ျပည့္
သြား၍ က်သြားသည္အထိမကိုင္ျဖစ္ေသး။

Dramaေတြထဲကလိုအေပ်ာ္လြန္၍
ထိုဖုန္းခြက္ေလးကိုေငးေနျခင္း၊ မင္သက္
ေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ တမင္အျမင္ကပ္၍
မကိုင္ျခင္းသာျဖစ္သည္။

ကိုယ္ခန္႔မွန္းထားသည့္အခ်ိန္ထက္ပို၍
ေနာက္က်မွ ဖုန္းဆက္သည္မဟုတ္လား။

သိပ္ပင္မၾကာလိုက္
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ထပ္မံျမည္လာေသာ
ဖုန္းသံ။ အင္း.....ဒီတစ္ခါေတာ့ကိုင္လိုက္ပါ
ေတာ့မည္။ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ကိုယ္အိပ္ရမည့္အခ်ိန္ ႐ွိေသးသည္မဟုတ္လား။

တစ္ဖက္လူခရီးပန္းမွာစိုးေသာစိတ္က
အနည္းငယ္မ်ွေတာ့ပါတာေပါ့.....

"ေသာ္ေလး......"

ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည့္ေလသံေၾကာင့္
ဒီလူပင္ပန္းေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း....

"ဘာလဲ!!"

ခပ္ျပတ္ျပတ္သာထူးလိုက္မိသည္။

"မအိပ္ေသးဘူးလား ေသာ္ေလး"

မအိပ္ေသးဘူး မင္းဖုန္းကိုထိုင္ေစာင့္
ေနတာပါဟုေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း

💚FOREVERMORE💚 [ Zg+Uni ] Место, где живут истории. Откройте их для себя