15

476 17 0
                                    

P.o.v. Hayley

Ik blijf hem aankijken. Hoopvol, hopend dat hij zijn ogen opendoet en me lachend aankijkt. Maar dat gebeurt niet. Zijn lach komt niet tevoorschijn en zijn prachtige bruine ogen blijven dicht. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Meerdere volgen. Niemand zegt wat. Allemaal zijn ze teleurgesteld dat hij niet wakker is geworden. In stilte blijven we zitten voor een lange tijd.

"Hé..." Emily doorbreekt als eerste de stilte. Gelijk kijk ik op. "Oké, wacht... Jullie hebben al tegen hem gepraat, hem gekust, maar... je hebt nog niet voor hem gezongen Hayley."
"Gezongen? Waar heb jij het nou weer over?" Verward kijk ik haar aan.
"Nou gewoon. Julie zongen toch altijd samen liedjes?"
"Nou... ja, maar waarom moet hij eigenlijk wakker worden door iets wat te maken heeft met mij?"
"Nou, heb je nooit een sprookje gekeken ofzo? Ware liefde overwint alles!"
"Ja, maar Em, dit is geen sprookje. Dit is het echte leven."
"Volgens mijn heeft Tom hier, het tegenovergestelde vorig jaar al bewezen. Hij kreeg jou wakker door een ware liefdeskus." Ik rol met mijn ogen. "En daarbij, wat kan het kwaad?" Daar heeft ze een punt. Het kan geen kwaad. Ik kijk even om me heen.
"We laten je wel even alleen." Iedereen staat op en loopt langzaam de kamer uit.
"Wacht! Em!" Ze draait zicht weer om en kijkt me vragend aan. "Wat moet ik zingen?" Ze haalt even haar schouders op.
"Iets vanuit je hart."

Als iedereen weg is, sluit ik voor even mijn ogen en haal ik even diep adem. Langzaam en voorzichtig begin ik te zingen.

"1 year ago
You told me
You were leaving
And nine months later
You came back to me, oh back to me
But things were said and thing were done
And now you're gone again

But there's something that needs to be told
And now I'm done being bold

So baby, please wake up
Baby, Please wake up
Cause I miss you, yeah I miss you
So much"

Mijn stem breekt en huilend val ik neer op zijn buik. Plots klinkt een harde piep. Geschrokken kijk ik op. Ik werp een blik op de machine naast me. De normaal hobbelige lijn heeft plaats gemaakt voor een vlakke lijn. Mijn adem stokt in mijn keel. Nee! Tom... nee...

————————————————————————
😳.

Ps. Het liedje bestaat niet (die heb ik zelf bedacht), dus bedenk er in je hoofd maar een leuk ritme bij haha

-xxx-

Reunited In LAWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu