Reunited In LA

17

P.o.v. Hayley

Ik kan mijn oren niet geloven. Ik luister niet meer naar de arts. Ik krijg een lach van hier tot Tokio op mijn gezicht. Ik hoor niet wat de arts zegt, behalve: "En hij kan ieder moment wakker worden." Nu kijk ik op. Voordat ik mezelf kan tegenhouden, ren ik al de kamer in. Ik plof neer op de stoel. Ik kijk naar Tom. Mijn hart klopt als een razende. En dan gebeurt hetgeen waar we al een bijna maand op zitten te wachten. Hij opent zijn ogen.

P.o.v. Tom

Langzaam open ik mijn ogen. Een fel licht vervangt de duisternis. Als ik er eenmaal een beetje aan gewent ben, kijk ik recht in de mooiste ogen van de hele wereld.
"Hayley?" Mijn stem klinkt schor. Met tranen in haar ogen en een zwak glimlachje knikt ze. Ze komt dichterbij en drukt voorzichtig haar lippen op de mijne. Als ze me weer loslaat, kan ik een grote glimlach niet bedwingen.
"Je bent er." Ze knikt weer.
"Natuurlijk ben ik er." Ik sla mijn armen om haar heen en voor een lange tijd laat ik haar niet meer los.

De rest komt binnen en 1 voor 1 geven ze me een knuffel. Hayley blijft naast me zitten en kan niet stoppen met glimlachen. Als ik haaregel wat beter bekijk, valt het me op dat ze er mager uit ziet. Heeft ze niet gegeten? Dat zou niks voor haar zijn. Als ze doorheeft dat ik haar aankijk, werpt ze mij een vragende blik.
"Wat is er?" Vraagt ze lachend.
"Heb je gegeten?" Ze schrikt even door mijn directe vraag.
"Uh, om eerlijk te zijn... niet echt." Bezorgd kijk ik haar aan.
"Maar het gaat goed. Echt!" Nog een beetje wantrouwend werp ik een blik op mn moeder. Ze knikt even. "Je moet wel eten, Hay." Ze lacht even.
"Dit gesprek hadden we ook toen ik wakker werd uit mijn coma."
"Maar je moet wel echt eten."
"Ja ja..." Ze kijkt even naar Zendaya. "Zendaya en ik gaan wel even wat halen. Wil iemand anders nog wat?" Ik kijk nu ook even naar Zendaya en dan merk ik dat ze er ook niet al te best uitziet. De rest zegt wat ze willen en dan lopen ze weg. Harrison komt naast me zitten en samen praten we wat.