Reunited In LA

30

P.o.v. Hayley

Na wat lijkt op een eeuwigheid, maar eigenlijk 12 uur was, komen we aan bij een groot skigebied. Sneeuw ligt er als een dikke deken op de daken. Hier en daar lopen mensen in dikke kleren rond. Scarlett rijdt door tot we bij een mooi, groot hotel komen.
"Heb je hier last minute nog een kamer kunnen reserveren?" Ze draait haar hoofd naar me om en knikt.
"Jup." Vol verwondering kijk ik naar het hotel. Zonder dat ik het doorhad is Scarlett uitgestapt en is ze naar mijn kant toegelopen. Ik schrik wakker door haar geklop op mijn raam. "Hey hotness, kom je die auto nog uit of hoe zit dat?" Snel knik ik en als ze een stap opzij heeft gezet stap ik uiteindelijk ook uit. Samen met Scarlett pak ik onze spullen uit de auto. Met mijn koffer achter me aan en Scarlett naast me, loop ik naar het hotel. Het is nog best ver vanaf de parkeerplaats. Het hotel dat helemaal wordt verkleurd door rode en blauwe lampen, staat op een aparte heuvel dat precies past onder het gebouw. Grote ramen zijn overal op het gebouw te zien inclusief bij de kamers. Achter het hotel zie je al een groot deel van de hoge bergen. Ik wed dat je vanaf de achterkant van het hotel een geweldig uitzicht hebt. Om de -best wel hoge- heuvel op te komen moeten we overigens eerst een lange trap oplopen. Laat ik nou net even een hekel hebben aan traplopen.
"Hebben ze niet ergens een lift ofzo?" Scarlett staat al ergens op de trap en draait haar hoofd naar me om. Ze rolt met haar ogen, draait zich dan weer om en klautert dan weer verder de trap op met haar koffer achter haar. Ik kijk even om me heen en besluit haar dan, na een hele diepe zucht, achterna te gaan. Ik zet een stap de trap op en hijs mijn koffer dan achter me aan op de trede.
"Dit gaat nog lang duren," mompel ik.

Ik plof neer op mijn grote bed. Even verderop naast me doet Scarlett hetzelfde.
"Dit is geweldig," hoor ik haar tevreden mompelen.
"Zeker weten," mompel ik terug. Ik draai me om, om mijn telefoon uit mijn tas te pakken. Als ik het uiteindelijk ik mijn hand heb en hem aanzet, verschijnen er vele berichten. Waaronder berichten van Emily. Ze zegt dat wat ik ook aan het doen ben, ik het nieuws niet mag opzetten, niet naar het nieuws op mijn telefoon kijken en de rest van de dag niet meer op geen enkele soort social media kijken. Verward frons ik mijn voorhoofd.
"Oh oh, wat is er?" Vraagt Scarlett nieuwsgierig.
"Ik heb werkelijk geen idee." Verward kijkt Scarlett me aan.
"Hoe bedoel je?"
"Ik mag van Emily niet naar het nieuws kijken of op social media kijken."
"Dat is raar," zegt Scarlett terwijl ze een raar gezicht trekt. In de auto hadden we alleen muziek via spotify op, dus hoorde we geen nieuws ofzo. Daarbij heb ik vandaag ook nog niets op mijn telefoon gedaan, behalve dit dan. Ik heb dus geen enkel idee wat ik niet zou mogen zien.
"Weet je, dat jij niet mag kijken, betekent niet dat ík niet mag kijken." Met een geniepige grijns op haar gezicht pakt ze haar telefoon. Ik draai me naar haar om en kijk haar nieuwsgierig aan. Na een paar seconden verdwijnt de grijns van haar gezicht. "Weet je, kijk inderdaad maar niet naar het nieuws ofzo. Kom laten we wat gaan doen!" Snel staat ze op en pak ze mijn hand vast om me mee te trekken. Ik blijf echter eigenwijs zitten en pak mijn telefoon weer. Ik open Instagram en al gelijk zie ik wat er zo erg zou kunnen zijn.
"WHAT THE..."