Reunited In LA

26

P.o.v. Hayley

Ik ren de parkeerplaats over. Voor het gebouw staat Tom nog op me te wachten.
"Hey, sorry dat ik laat ben." Ik geef hem snel een kus op zijn wang.
"Ik had je nog gewaarschuwd..."
"Jaja, je hebt gelijk. Ik ben een sukkel. Zullen we dan nu naar binnen gaan?" Hij knikt, pakt mijn hand vast en samen lopen we (10 minuten te laat) naar binnen. We blijven staan in de hal. Ik kijk zoekend om me heen. En dan komt er opeens een man aanlopen. Hij heeft een net, grijs pak aan en zijn grijzige haar zit netjes naar achter gekamd.
"Hallo, ik ben Ben en ik ga jullie vandaag een rondleiding geven over onze locatie. Wat zijn jullie een leuk stel." Hij schudt onze handen.
"Hoi, Hayley."
"En ik ben Tom."
"Leuk jullie te ontmoeten, zullen we gelijk beginnen?" We knikken en hand in hand lopen we achter Ben aan.

Met mijn hand glij ik over de verschillende stoelen. De wind waait door mijn haar. Ik kijk Tom aan. Hij knikt tevreden naar me. Ik loop naar hem toe.
"Wat vind jij?"
"Ik vind het prachtig, jij?" Ik kijk nog een keer rond. Ik kijk naar het grote, turquoise meer, naar het zand onder mijn schoenen, de prachtige boog en het prachtige landgoed achter ons.
"Het is zeker een optie." Tom glimlacht en geeft me een snelle kus.
"Je wilt eerst nog wat andere locaties zien voordat we een keuze maken, zeker?" Ik knik. "Dan is dat wat we zullen doen."
"Ik kan echt niet wachten om met je te trouwen."
"Zullen we dan eerst de perfecte locatie zoeken?" Lachend knik ik. We kijken nog een keer rond en besluiten dan Ben weer te gaan zoeken.

We stappen de auto uit. We zijn nu bij de tweede locatie. Dit keer is het in plaats van een strand, een bos. Natuurlijk niet ergens tussen allemaal bomen. Nee, op een open plek aan de rand van het bos. We lopen naar het gebouw dat er voor staat. Deze keer is het een jonge vrouw genaamd Rebecca die ons rondleid. Met haar fel rode hakken, trippelt ze over de glanzend witte vloer.

Ze leidt ons naar een grote plek met een mooie, witte trouwboog met daarvoor veel witte stoeltjes. Alles is gedecoreerd met prachtige licht roze rozen.
"Wauw, het is prachtig." Rebecca, die duidelijk te veel energie heeft. Loopt meerdere rondjes rondom en tussen de stoelen door. Ik heb werkelijk geen idee waarom, maar het maakt me een beetje zenuwachtig.
"Ja ja, zeer chique. Erg mooi met de bloemen en de stoelen en de boog. Hmm, perfect voor jullie. Weet ik zeker." Ze stopt niet met rondlopen en blijft ook maar doorpraten. "En dan loop je zo hier. En dan gooien we nog bloembladeren eroverheen en dan..." Ik kijk Tom hulpeloos aan. Het lijkt hem anders niet heel erg te storen. Integendeel, hij zit rustig op 1 van de stoeltjes te staren naar de witte trouwboog. Terwijl ik Rebecca echt volledig negeer en haar maar een beetje laat kletsen en rondrennen, plof ik voorzichtig naast Tom neer op het stoeltje naast hem.
"Hey daar, gaat alles goed?" Met een afwezige blik kijkt hij me aan. Voor even blijft het stil, maar dan opent hij zijn mond.
"Ja, het gaat prima." Hij staat abrupt op. Ik pak zijn pols vast en trek hem voorzichtig weer op de stoel.
"Hey, praat met me." Niet-begrijpend kijk ik hem aan.
"Hayley... er is iets wat ik je moet vertellen, maar ik ben bang dat als ik dat doe... dat je dan niet meer met mij wilt trouwen."