I Wanna be your MAN

Chapter 12

Halos hindi ako nakatulog sa gabing iyon sa kakaisip kung sino ang gumagawa nito sa akin.

If it is my husband ano ang plano niya?wala na akong nakikitang ibang tao na pwedeng gumawa nito sa akin dahil wala naman akong naaalala sa nakaraan. Buong gabi ako umiyak sa kwarto lalo na nang tawagan ako ni Kuya Kenjie na galit na galit si Callix sa akin dahil sa pagsama ko kay Zed ng hindi manlang siya hinayaan magsalita.

Alam kong galit siya,pero may karapatan din naman akong

akala ko ba hindi siya uuwi.anong ginagawa niya dito kung ganoon?

hindi ko na nagawang magkunwari na natutulog,kaya eto. nagkatinginan kami. Agad akong sumuko sa nga titig niyang nakakatunaw. Hindi lang siya basta nakainom,alam kong lasing ito. Simula ng nakilala ko si Callix bilang asawa,eto yata ang unang pagkakataon na uminom siya ng sobra, Inaamin kong naging masama ang trato ko sa kanya noon pero siya ay walang ginawa kundi ang alagaan ako at intindihin.

"Callix---"

"I don't need your reason. you may sleep now."matigas niyang sabi.medyo kinabahan ako.tumaas ang tono ng boses niya.

nakatunganga lang ako hbang tinitignan siyang nagtatanggk ng butones sa kanyang puting long sleeves.wala akong masabi,ramdam kong ako ang may kasalanan.

dahan-dahan akong tumayo at gusto sana siyang kausapin ng maayos pero di ko nagawa.

"Di mo inisip ang nararamdaman ko."may diin niyang sabi.

Uminit agad ang sistema ko sa sinabi niyang iyon,bakit siya ba inisip niya?ang mga kasinungalingan niya?

"Wag mo akong umpisahan..inisip mo ba ang nararamdaman ko sa presensya ni Gail? ano ngayon kung nagseselos ako ha?may magagawa ka ba?"

hindi ko na napigilan ang sarili..bumuhos na ang luha sa aking mga mata.

Kahit lumabo na ang paningin ko ng dahil sa mg luha, kitang-kita ko parin kung paano nag alala si Callix, mabilis siyang lumapit sa akin at agad akong niyakap.. wala akong nasabi,patuloy lang ako sa pag iyak.

"Hindi mo alam kung gaano kahirap ang wala kang maalala,pinipilit kong inaalala ang nakaraan,pero ikaw puro nakan kasinungalingan ang sinasabi sa akin."

dahan-dahan niyang inangat ang mukha ko gamit ng dalawang kamay. Naluluha siya, nakaramdam ako ng guilty pero galit ako sa kanya..hindi ako pwedeng bumigay at hayaan nalang.

"hindi ako nagsisinungaling, gusto lang kita protektahan. You don't know how much I love you Klea.."malambing niyang sabi.

kumalas ako,sa sobrang galit na naramdaman ko nakaya kong ilayo ang sarili ko sa kanya,dahil narin siguro nakainom hindi niya ako nakayang pigilan.

tanaw ang hardin mula sa aming kwarto,lalong lumakas ang iyak ko. marami pa akong gustong sabihin pero hindi ko kaya..nagsimula ng sumakit ang ulo ko, hanggang sa wala na nandilim na ang paningin ko at tuluyang nawalan ng malay.

"Kailan po magigising si mommy?" boses ni Calli.

"magigising din siya anytime anak, sa ngayon let's pray for her fast recovery."

gusto kong umiyak sa sinabi ni nanay sa anak ko,naaawa ako dahil alam kong nahihirapan na sila sa sitwasyon ko.kaya kailangan kong kumilos dahil hindi ko na alam ang gagawin kong mauulit na mapahamak sila, this time sisiguraduhin kong magbabayad ang nagkasala sa akin.

"Klea,gising kana".lumapit si Zara sa akin, kanina ko pa sana ipapaalam na gising na ako,pero hinayaan ko muna ang sarili na makatulog.kaya ngayon naabutan kong si Zara na ang nagbabantay sa akin at wala na sila nanay at si Calli.