To Fall

Gay #13🍁

Asan na ba si Brix? Sabi niya saglit lang siya pero anong oras na wala pa siya, kinakabahan na tuloy ako. 12:00 ng umaga pa siya umalis tapos 8:30 na wala pa rin siya.

Naka ilang text na ako pero hindi naman siya nag re-reply. Tumawag din ako pero hindi niya naman ako sinasagot. Ano na kaya ang nangyari du'n?

Hihintayin ko na lang siya. Nag luto muna ako ng hapunan namin para may makain kami ni Brix mamaya at paracmalibang na rin ako. Ngunit habang nag-luluto ako ay hindi pa rin nawala ang pag-aalala sa dibdib ko at imbis na'sa niluluto ko ako naka focus ay si Brix ang naiisip ko. Sana lang ay may lasa itong niluluto ko.

Tinakpan ko muna yung mga niluto ko'ng pagkain dahil wala pa si Brix gusto kasi sabay kaming kumain pero wala pa siya.

Papunta na sa'na ako sa kwarto ng biglang may nag doorbell.

Napangiti ako ng malawak at tila nabuhayan ang puso ko'ng kanina pa nangangamba. Dali-dali akong pumunta sa gate at binuksan ito. Ngunit ng makita ko kung sino ang nag doorbell ay hindi si Brix iyon.

"Sino ka?"
"Who are you?"

Sabay na sambit namin sa isa't isa.

Titig na titig lang ako sa lalaking nakatayo sa harap ko ngayon. Hindi ko alam bakit hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Bakit ganon? Nakakatakot ang awra niya. Masamang tao ba siya?

Oh my gosh!!! Magnanakaw siya?!

Dahil sa takot ko ay... "Umalis ka rito! Magnanakaw ka! Umalis ka diyan!" Sigaw ko habang sinasara ang gate ngunit hindi ko ma-isara ito ng tuluyan dahil tinutulak ng lalaki hindi ko kilala.

"Damn it! Ouch! Im not... Ouch!" Daing nito dahil sinagad ko medyo ang tulak sa gate kaya tumama sa mukha niya. "Fuck it! Let me in!" Wow nag i-english yung magnanakaw. Siguro yayamanij lagi niyang binibiktima kaya nag i-englisg siya.

"Anong let me in ka diyan?! Magnanakaw ka! Kaya hindi kita papapasukin!" Sigaw ko rito. At patuloy ko pa ring pilit isinasara ang gate at siya naman ay pilit binubuksan.

Nako! Patay ako kay Brix pag nasira itong gate niya... speaking of him asan na ba siya? Sana naman ay padating na siya dahil kailangan ko ng tulong niya.

"What the hell! I'm not-- just let me in!" Muli nitong sabi. Aba! Ang kapal nitong magnanakaw na ito.

"Sira kaba?! Ba't kita papasukin sa loob ng bahay eh magnanakaw ka nga!" Sigaw ko at bigla na lang ako napa-higa sa semento dahil itinodo ng lalaki ang pag bukas ng gate, kaya ayun tumilamsik ako sa semento.

Aray ko po! Yung pwet ko ang sakit!

"Brianah!!!" Rinig kong boses ni Brix

~~~~~~~~~

Arggg! Nakakainis! Gusto ko na talagang umuwi but I'm stuck he're in my office doing the other papers. Damn it! Hindi ko na nga sinasagot ang mga tawag at text ni Bri dahil mukhang uuwi na lang ako. Hindi ko na rin namalayan ang oras at gabi na pala. Nag aalala na siguro si Brianah sa'kin. Kailangan ko ng umuwi.

Hindi ko na tinapos basahin isa-isa yung mga papel dahil uuwi na ako. Kanina pa niya ako hinihintay. Ngayon ko lang rin kasi binasa yung mga text niya.

Hindi ko ipinarada ang kotse ko sa tapat mismo ng gate dahil may naka park dun na ibang kotse. Kanino naman iyon?

Pagka-baba ko ng kotse ay nakita ko ang lalaking tumutulak sa gate para bumukas ngunit si Brianah naman ay itinutulak ito papasara

Ano bang ginagawa nila?

Maya-maya pa ay biglang napa-higa si Brianah sa semento dahil napa lakas ang tulak ng lalaki.

What the hell! How dare he!

"Brianah!!!" Sigaw ko at dali-dali akong tumakbo papunta sa kanya upang tulungan siyang tumayo. "Are you alright? May sugat ba? May masakit ka?" I asked worriedly.

"Brix yung magnanakaw! Hulihin mo na!" Natataranta niyang sabi.

Magnanakaw? Nilingon ko ying lalaki.

"Cali? What the hell are you doing he're?" Hanggang dito talaga sa pamamahay ko nang-gugulo siya.

He smirked. "It seems like she's precious too you." He said. Naramdaman ko naman ang pag-kapit ni Brianah sa likod ko na parang natatakot.

"Get lost, I don't want to see your face." Sabi ko rito ngunit nanatili lamg siyang nakatayo at nakangisi.

"Hindi mo man lang ba ako ipapakilala sa 'Girlfriend' mo?" Sabi nito.

"Umalis kana! Baka masuntok pa kita!"

"Easy bro, I'm leaving now." Itinaas pa nito ang kamay na parang sumusuko, "One thing. I think I know now your weakness." Sabi pa nito.

"Just leave." Seryoso kong sabi."

"Okay. Bye my Brother." Paalam niya.

Humarap ako kay Brianah at hinawakan ang na nginginig niyang mga kamay. "Hey sweetie you're shaking. Don't be scared I'm here na." I said.

"Ba't ba kasi ang tagal mong dumating? Nakakatakot kaya yung magnanakaw kanina." Sabi nito na naluluha. My poor sweetie.

"Shh..don't cry sweetie... please. I'm sorry, I'm sorry kung late na akong dumating." I said and kissed her forehead. She hugged me. She still crying.

"Shh... Stop craying now. I know you're scared but, you don't have to be now because I'm he're. I will always protect you." I cupped her face. "Remember that. Okay?" She nod.

I hold her hand, "Come on sweetie, let's get inside. Mahamog na ba'ka magka-sipon ka pa."

Pagka-pasok namin sa loob a pina-upo ko Muna siya sa sofa. "Wait me here sweetie. I will get you a water." Sabi ko rito. Pupunta na Sana ako ng kusina para kuhanan siya ng tubig pero tinawag niya ako.

"Brix?" She called.

"Yes? Why? Is there any problem?" Tanong ko sa kanya.

"Bakit kayo magkakilala kayo ng magnanakaw?" Tanong nito. I looked into her eyes and, I can say she's very curious.

"You really want to know sweetie?" I asked and she nodded.

"Why?"

"Because I want to know." She answered.

I think she needs to know.

"The guy who you called magnanakaw, his name is Cali he's my step-brother... Hiniwalayan ni Dad si Mom because he said that he love Cali's mom. I really hate dad because he choose Cali's mom over us. Alam mo bang mas minahal niya pa si Cali. Nakay Cali lahat ng atensiyon ni Dad at kahit kailan Hindi ko naramdaman na minahal ako ng sarili ko'ng tatay.
He gave all to Cali that's why nothing left to me. I feel alone." I hurtly said all that to her. At he same time lumuwag ng kaonti and pakiramdam ko, dahil ngayon ko lang nailabas lahat ng hinanakit sa dibdib ko.

She cupped my face, "I'm he're, I'm just here. Tandaan mo meron ka pang ako kaya you're not alone." I'm thankful I have her. I have an Angel beside me.

"I want to forgive them, I want to forgive Cali pero hindi ko pa kaya. Gusto Kong mawala Yung bigat say dibdib ko." Dagdag ko pa. She gave me a sweet smile.

Oo galit ako Kay Cali Kasi mang-aagaw siya pero kahit gano'n ay gusto ko pa rin na magka-ayos kami at sana mag-bago na ang ugali niya.

"Mapapatawad mo rin sila. Trust God. He has a perfect timing. Trust him, he will heal your wounds in your heart...and when you're heald, that's his perfect timing, you're ready to forgive them." She said.

I can't say any word. All that I know is I must believe what she says. This angel beside me is turning me into something... into a different person. I know Brianah is important to me, I can't lose her and there's no way I will lose her.

"Thank you sweetie. I will trust God...I will wait for his perfect timing."

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Next Chapter...

Sorry for the wrong grammar, wrong spelling and typos.