GENTLEMAN'S QUEEN #5: BLAIRE

Six

THE whole wedding is simple yet so solemn for the couple. Naiyak pa nga ako kanina habang nagpapalitan ng vow ang dalawa.

It really fascinate me when I'm witnessing such beautiful event of two different person joining in this kind of matrimony.

Naiisip ko pa nga magpapalit na yata ako ng profession once I get back to my old self. Magwe-wedding planner nalang ako.
Thou I love my job. Bata palang ako I love designing rooms. Ako pa nga nagdesign ng room naming magkakapatid noong bata ako. My nanay make it happen ng sundin niya ang design ko.

And by that thought of my mother naiyak ako ng tuluyan.

I missed my family.

Ngayon lang ako nalayo sakanila ng ganito katagal.

Tapos wala pa kaming communication.

"Ayos ka lang?"tanong ni Andres.

I face him and hug him, on his chest I weep like a child.

"I missed my family"sabi ko sa pagitan ng pagtangis ko.

I know I'm making a scene so I try to compose myself. Nakakahiya baka masira ko ang pinakamahalagang araw ng anak nila Aling Krising.

"Shh...wag ka ng umiyak papangit ka"bulong ni Andres sakin.

I looked at him with disbelief in my face. Umiiyak na nga ako nagawa pa niya akong asarin.

Pero ung inis ko nawala din bigla ng makita kong nakatingin siya sakin at nakangiti.

He even wipe my tears away with his thumb.

"Oh di tumigil kang umiyak. Wag kang mag-alala sigurado nasa ligtas silang lugar ngayon. Isa pa ginagawa naman na ng mga kasamahan ko ang lahat para mahuli ang mga gustong pumatay sayo. Babalik ka din sa dati mong buhay, tiis lang"sabi pa nito habang pinupunasan ang luha ko.

Napakurap kurao nalang ako habang nakatitig sa mukha niya na nakatitig naman siya sakin.

Then I smiled at him.

"Himala di mo ako sinungitan ngayon"ganting biro ko nalang.

I just said it to cover up my true feelings.

Pansin ko kasi nitong mga nakaraang araw, ung inis ko kay Andres nagiging like na.

Tapoa ngumingiti pa siya ng ganito sakin.

"Hoy! Aba mas sweet pa kayo sa bagong kasal"natatawag sita samin ni Gardo.

Isa sa mga kapitbahay namin diti sa nayon. Paglingon ko sa paligid namin nakatingin na pala samin ang lahat ng tao sa maliit na kapilya dito. Maging ang bagong kasal at ang pari saamin nakatingin.

Sa hiya ko napasubsob ako sa dibdib ni Andres para itago ang mukha kong alam kong pulang pula na.

Naramdaman ko naman ang pagyakap sakin ni Andres at ang mahina nitong pagtawa.

..............

AFTER ng kasal may kaunting salo-salo para sa panghalian. Tapos maghapon na inuman ng mga kalalakihan at sa gabi sayawan naman ang nangyari.

Masaya ang naging araw na ito, hindi lang para sa mga bagong kasal. Maging sa mga naging bisita ng mga ito.

Simple yet is full of fun and surprises.

Sa loob ng halos dalawang linggo kong pagstay sa nayon na ito I find myself liking the simple life in here.

Parang untu-unti nasasanay na ako. Kahit naman kasi taga-probinsya si nanay hindi ako nagstay doon ng matagal. Pinakamatagal na ang isang linggo.