Özgürlük İçin 20 Gün Dayan

Mücadele Yeni Başlıyor

Ben Bahar ve 17 yaşındayım. Annem, babam ve kardeşimle birlikte yaşıyorum. Adımı pek sevmiyorum ama arkadaşlarım çok seviyor. Okula sırf arkadaşlarımı görmek için gidiyorum. Her şey iyi gidiyor tabi annemin her işime karışması dışında hala beni küçük bir çocuk sanıyor. Ben ona büyüdüğümü bir türlü anlatamıyorum. Bazen beni çok sinirlendiriyor evden kaçasım geliyor ama gitcek bir yerim olmadığı aklıma gelince bu fikirden vazgeçiyorum.

Bir gün yine annemle kavga ettik ama bu seferki baya ciddiydi. Annemde bende çok sinirliydik. En sonunda annem dayanamadı ve bana bir tokat attı. Bir anda şok oldum annemden hiç beklemiyordum bende sinirlenip hiçbir şey demeden evdem çıkıp gittim. Yolda sinirli bir şekilde yürüyordum. Sonra bir anda durdum, düşündüm nereye gitcektim ki ? Biraz daha düşündüm ve en sonunda en yakın arkadaşıma yani Ece'ye gitmeye karar verdim. Evi zaten bize çok uzak değildi. Biraz daha yürüdüm ve en sonunda gelmiştim. Zili çaldım, kapıyı açtılar ve içeri girdim. Biraz gergindim ne dicektim ki tam olarak ? Sonra yalan söylemeye karar verdim ve Ece ile ödev yapmamız gerektiğini söyledim Ece de yalanımı farkedince hiç bozuntuya vermedi ve bizde odasına çıktık. Tabi Ece bana gerçeği anlattırdı. Biraz daha konuştuktan sonra yattık. Ece uyumuş gibiydi ama benim gözüme bir türlü uyku girmiyordu. Annemin attığı tokat hala aklımdaydı hem kızmış hem üzülmüştüm. Ama dayanamayıp en sonunda uyumuşum.

Sabah kalktığımızda Ece'nin annesi kahvaltıyı hazırlamıştı bile kokuları odaya kadar geliyordu. Kokular burnuma gelince acıktığımı farkettim ama aşağı inmeden önce telefona bakıyım diye düşündüm belki annem merak etmiş aramıştır diye. Telefona baktığımda annem aramamıştı. Babam bile aramamıştı oysaki babam beni çok merak ederdi. Biraz şaşırdım ama telefonu bırakıp aşağı kahvaltıya indim. Gerçektende çok acıkmıştım önüme koyulan her şeyi yedim. Sonra Eceyle birlikte hazırlanıp okula gitmek üzere yola çıktık.

Okula doğru yürürken benim aklım hala annem ve babamdaydı. En sonunda dayanamayıp Eceye söyledim. Ailemi görmek istiyordum onlar beni merak etmese bile ben onları merak etmiştim bile. Ama eğer şimdi benim evime doğru gidip ordan okula gidersek derse geç kalırız bizde bu yüzden yolda ayrıldık Ece okula gitcek öğretmenime geç kalıcağımı söylicekti bende o sırada eve gidip bakıcaktım. Eve doğru yürümeye başladım. Eve yaklaştığımda babamın arabası hala kapının önündeydi ama o ben okula gitmeden önce çıkmış olurdu. Herhalde bugün işe gitmek istemedi diye düşündüm bunları düşünürken evin kapısına gelmiştim bile. Kapıyı uzun bir süre tıklattım ama kimse açmadı. Anahtarım olduğu aklıma geldi iyiki evden çıkarken almışım hemen anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım. Aman Allahım bu da ne ? Anneee !!! Babaaa !!!