Özgürlük İçin 20 Gün Dayan

2.Gün (Part 1)

Bulunduğum odada duvarlara tutunarak yürümeye başlıyorum. Kapı tarafına doğru giderken tam o sırada elim elektrik düğmesine çarpıyor ve bende ışığı yakıyorum. Işığı açınca gözlerim kapanıyor. Biraz gözlerimi açmayı başarınca odaya bakıyorum. Daha önce fark etmediğim şeyler varmış. Mesela odanın duvarlarında kan lekeleri var ve cesetler aydınlıkta daha iğrenç görünüyorlar. Bu biraz midemi bulandırdı zaten iğrenç bir kokuda var. Neyse burdan artık gitmeliydim. Ailemi, arkadaşlarımı, evimi özledim ben. Kapıdan dışarıya çıkmak istedim burdan gitmek istiyordum. Kapıya doğru yöneldim ve kapıyı açtım.

Aaaaaaa!!! Aaaaaa!!! Bu ne be ! Önümde birden çok acayip bir şey çıktı. Çok korktum. Neyse sakinleşmeye çalıştım kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıyordu. Önümdeki şey çok korkunç ve garip görünüyordu. Üstünde yırtık ve kanlı bir bluz vardı. Yere belinden sabitlenmişti ayakları yoktu. Kafası ise en korkunç kısmıydı. Gözleri yerinden çıkarılmış, yanaklarına dikilmişti. Gözlerine ise dişlerini koymuşlardı. Ağzından ise saçları çıkıyordu. Çok iğrençti. Biraz daha baktıktan sonra yanından geçerek uzun bir koridora çıktım. Koridorun bir ucu sola bir ucu ise sağa devam ediyordu. Tam ne tarafa gitcem diye düşünürken tam karşımda başka bir kağıt daha gördüm. Açıp okumaya başladım.

"Tebrik ederim Bahar 1. Oyunu tamamladın. Sıra şimdi 2. Oyunda ve benim için gayet eğlenceli bir oyun ama aynı şeyi senin içinde söyleyemem. Ama belki seversin belli mi olur. Neyse lafı daha fazla uzatmayayım. Şimdi sağa dön ve koridorun sonuna kadar yürü karşına bir oda çıkacak git ve oraya gir. Ayrıca seni uyarayım kurallara uyman gerek yoksa asla kurtulamazsın. İyi eğlenceler. "

Oyun oynamak istemiyorum özgür kalmak istiyorum. Yeter artık bu lanet olası yerden gitmek istiyorum. Sağa gitmicem oyun oynamak istemiyorum. Bunları düşünürken sola doğru yürümeye başladım bile. Sinirli, korkmuş ve üzgündüm. Kendimi çok kötü hissediyorum diye düşünürken karşıma bir kağıt daha çıktı. İstemeyerek alıp onuda okumaya başladım.

"Bahar seni uyarmıştım. Kurallara uyman gerek yoksa kurtulamazsın. Sence sola dönünce karşına daha iyi bir şey çıkacağınımı düşünüyorsun aksine daha kötü şeyler çıkar. Kurallara uymamanın cezasını ağır ödersin. Yinede gitcem diyorsan buyur git ben seni tutmayayım benim için daha eğlenceli olur. "

Bunları okurken elimin titremeye başladığını hissettim. Acaba yanlış mı yapıyordum. Durdum ve olduğum yere çöküp ağlamaya başladım. Uzun bir süre ağladım. Sakinleşmeye başladığımda kalkıp yürümeye devam ettim ama bu sefer sağa doğru yürüyordum. Ağlarken bir karar verdim. Kurallara uyacağım.

Odanın kapısının önünde duruyorum. Kapıyı açmaya korkuyorum ama açmak zorunda olduğumuda biliyorum. Elimi kapının koluna koyuyorum ve yavaş bir hareketle açıyorum. Kapıyı açmamla donup kalmam bir oluyor. Vücudumu hareket ettiremiyorum. Sadece bakıyorum...