I WILL
မင္းကို လြမ္းတယ္....
မင္းကုိ ခ်စ္တယ္...
မင္းကုိ ကုိယ္ကာကြယ္ေပးမွာ...
သူ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးခ်င္မိတဲ့ အရာေတြမ်ားတယ္...
သူ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပးဆပ္ခ်င္တာေတြ မ်ားတယ္....
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လက္မခံေသးလို႔ပါ.....
အေတြးႏြံထဲကုိ နစ္ေနမိတာ..
သူသင္တန္းေတာင္ ဆင္းၿပီဘဲ...
ကၽြန္ေတာ္ သြားႀကိဳရမယ္ေလ.....
ကားေသာ့ကုိ လက္ထဲဆုပ္ကုိင္လ်က္ သူ႔သင္တန္း ဆီကုိ သြားႀကိဳဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေနမိသည္...
ေၾကာက္ေနေပမယ့္လည္း သူ႔ကုိစိတ္မခ်တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ သင္တန္းဆင္းခါနီး နာရီဝက္ေစာၿပီး ႀကိဳရလိမ့္မည္... သူက ကၽြန္ေတာ္လာႀကိဳမွာ သိရင္ သင္တန္းကေန အေစာႀကီး ျပန္သြားတတ္တာေၾကာင့္ေလ...
"Baekhyun-ah~..."
ကၽြန္ေတာ္သူ႔နာမည္ကုိ ေခၚတဲ့ အသံကုိ သူေသခ်ာေပါက္ၾကားမွာပါ.....
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ လမ္းေလၽွာက္သြားေနတာဘဲ ရွိတယ္....
သူ႔ေရွ႕ကုိ အေျပးေလးသြားလိုက္ၿပီး အေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ပင့္ၿပီး ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးမွာ ေဒါသေတြခ်ည္းဘဲ....
"ဒါဘာလုပ္တာလဲ...."
"ကို္ယ္လာႀကိဳတာေလ... ကုိယ္ေခၚတာကုိ မၾကားလိုက္ဘူးမလား.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ....."
"ၾကားတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ၾကားတယ္ ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားသိတယ္မလား... ခင္ဗ်ားနဲ႔ မလိုက္ခ်င္လို႔ကုိ လမ္းေလၽွာက္ျပန္ေနတာေလ..."
"ဒါေပမယ့္....."
"ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလၽွာက္လည္ဖို႔ ခင္ဗ်ားျပန္လိုက္ေတာ့..."
"Baekရယ္.. ကုိယ္ကစိတ္မခ်.."
"ဘာကုိလဲဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေျပးမိမွာေနာ္.."
"မလုပ္ပါနဲ႔.. သြားေနာ္.. အိမ္ေတာ့ ျပန္လာခဲ့ပါ...ကုိယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္ဖို႔ ကားေပၚျပန္တက္ၿပီး အိမ္သို႔သာ ျပန္လာခဲ့ရေတာ့တာေပါ့...
သူ႔စကားမွန္သမၽွ နားေထာင္ေနမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ပါ..
