Strawberries ❧Jenkook

聞

7 Kasım, 2010

Kız ve oğlan rutinlerine devam etmişti hep.

Geçen süre zarfında kız ona reçel yapmış,

Çocuk ise yemişti.

Kız için sorun yoktu.

İstese hep ona reçel verirdi.

Fakat artık birazcık daha ileriye gitmek istiyordu.

İleriye gitmek istemiyordu aslında.

Sadece olduğundan daha yakın olmak istiyordu ona.

Kız reddedileceğinin farkındaydı.

Bunun için yüzünü ona göstermemeye yemin etmişti.

Fakat sadece bir reçel veren veren kız olarakta kalmak istemiyordu.

Kız zorluklarla bulduğu telefon numarasını zaferle telefonuna kaydetmişti.

Şimdi ise düşünüyordu.

Ya terslerse diye düşündü.

Tabiki tersleyecekti.

Çünkü çocuk sadece reçellere alışmıştı.

Daha fazlası onu tatmin etmezdi.

Kız nedense rahat hissediyordu.

Olumsuz sonuç alsa bile,

Aslında zafer onun olacaktı değil mi?

Sınırlarını zorlamıştı kız.

Hiç yapmayacağı şeyler yapmıştı.

Ve pişman değildi.

Açtı.

Daha fazlasına açtı.

Ve nedense bu açlık hep sürsün istiyordu.

Bunu yaptıran şeyler hormonları mıydı?

Kalbi miydi?

Yoksa sevgiye yoksun masum bedeni miydi?

Kendine yeni bir hayat felsefesi edinmişti kız.

Rüzgar onu nereye uçurursa uçacaktı.

Kendini kasmayacaktı.

Tam tersi,

Ağırlıklarını atacaktı gerekirse.

Rüzgar onu bir uçuruma uçursa bile,

Uçurumda bir özgürlük değil miydi?

Kız aslında şu an yaşadıklarımızın hayatımızın özeti olduğunu,

Aslında tüm ömrümüzün üç saniyelik bir geçiş olduğunu okumuştu.

Eğer öyleyse,

Üç saniyelik bir ömrün beş saniyesini uçurum boşluğunda geçirse ne kaybederdi?

...

(Kızın kalbini bulduğu tam bir ay.)