Strawberries ❧Jenkook

パ

3 Ocak,2011

Kız penceresinden bekliyordu.

Gözleri sadece bir noktaya odaklanmıştı.

İçinde biriken sabırsızlık duygusu ile kendince sakin kalmaya çalışıyordu.

Evinin önünde gördüğü parlaklık ile gülümsedi.

Çantasını alıp hızlıca odasından çıkıp aşağıya indi.

Giydiği ayakkabıları ile hızlıca evden çıkıp karşısına baktı.

Arabanın önündeki figür ile yine kalbi teklemeye başlamıştı işte.

Çocuk telefonundan kaldırdığı gözlerini kızın gözleri ile buluşturdu.

Yanına gelen genç kızın yanağına bir öpücük bırakıp arabanın kapısını açtı.

Kız arabanın içine geçerek beklerken çocuk ise arkasından kapıyı kapatmış ve sürücü koltuğuna geçmişti.

"Nereye gidiyoruz ?"

"Birazdan göreceksin zaten."

Kız çocuğun açıklamasını kafası ile onaylamış ve önüne geri dönmüştü.

Elinin üzerinde hissettiği el ile irkilmişti.

Çocuk kızın elini sıkıca kavramış ve arabasını sürmeye devam etmişti.

Sonunda gelmeleri gereken yere geldiklerinde çocuk nazikçe kızın kapısını açmış ve yavaş adımlarla elini tutarak mekanın içine girmişti.

Kız bu ıssız yerde ne yapacaklarını düşünürken aniden çocuğun durması ile aynı şekilde çocuğa dönmüştü.

Çocuk cebinden çıkardığı şalı kızın gözlerine doğru yönlendirdiğinde kız konuşmak için ağzını açmıştı fakat susturulmuştu.

"Soru istemiyorum.Sadece bekle."

Hiçbir şeyden haberi yoktu ve tam olarak ne olacak onu bile bilmiyordu fakat karşısındaki çocuğu tekrar onaylayarak yürümeye devam etti.

Dakikalar akıp giderken kız içinde biriken merak duygusu ile kendi yiyordu adeta.

Yanındaki kişi adımlarını durduğunda kız da aynı şekilde durmuştu.

Çocuk kızı yavaşta sağa döndürüp kulağına eğilmişti.

"Bu yaptığımı beğenecek misin bilmiyorum fakat ben bunu yapacağım."

Çocuk yavaşça kızın gözündeki şalı açarak gözlerini etraftaki güzellikler ile buluşturdu.

Kız açtığı kocaman gözleri ile etrafı inceliyordu.

Bu hayatında gördüğü en güzel manzara olabilirdi.

Yıldızların her açıdan gözüktüğü bu gökyüzü kızı adeta büyülemişti.

Kız dolmuş gözlerini yüzü ayın gölgesi ile parlayan çocuğa çevirmişti.

"Hayatımı tamamen değiştirdiğini biliyorsun, hem içeriden, hem dışarıdan. Her şey benim aleyhimde işlerken, kader ağlarını benim için örerken, hayatıma attın adımını, kaderin ağlarını söküp attın. Şimdi hayatımda seninle başlayan bir umut var.Hiç gitme, hep kal yanımda. Bırak seni sevmelere doyamayan ben, senin gölgen olayım. Attığın her adımın arkasında nefessiz kalıncaya kadar koşayım."

Çocuk kızın gözünden akan damlaları parmakları ile silmişti.

Dokunuşu tüm hücrelerine erişebiliyordu sanki.

"Sen yaşamaya değen, karanlık gecelerime ışık veren ve sevmeye bir ömür adayacağım kadınsın."

"Hayatıma girdiğin için teşekkür ederim."

Kız çoktan gözünde birikmiş sonsuz damlaları yer çekimi ile buluştururken çocuk kızın ellerini tutmuştu.

"Hayatımın geri kalanının sonsuz parçası olur musun?"

Bunun cevabını herkes biliyordu.

Bu hikaye bir klişeden doğmuştu.

Belki onları buraya getiren eksiklikleriydi fakat insanın hayatındaki en güzel anlar hep şans eseri çıkmaz mıydı zaten ?

Tesadüfler sonsuz teşekkürleri hak eden şeydi.