Son kez çantasını kontrol ettiğinde bu sefer emin olmuştu.
Her şey istediği gibi ilerleyecekti.
Normalde bundan nefret ederdi fakat bu gün yapacaktı.
Evin arka tarafında duran arabayı çalıştırıp okula doğru yolu koyulmuştu.
Ailesinin ona yeni aldığı arabadan nefret ederdi. Her sabah sırf kızlarını okula bırakma derdi olmaması için almışlardı fakat kız bunu istememişti.
Ama yeniliklerden zarar gelmezdi.
Vardığını anladığı zaman arabasını en arkaya park edip okuluna doğru koşmaya başladı.
Saat tam ikiydi.
Basketbol maçı çoktan başlamıştı. Kız aceleci hareketlerle sonunda büyük salona varabilmişti.
En köşede bulduğu yere oturarak maçı izlemeye konuldu.
Maçlarla arası iyi değildi ve şu ana kadar hiç izlemeye inmemişti fakat bu sefer bir değişiklik yapmıştı.
Anlamasa bile heyecanla maçı izlemişti.
Geçen iki saat sonunda son sayı atılmıştı.
Kız karşısındaki çocuğun yüzünde gördüğü gülümseme ile o da gülümsemişti.
Bu aralar çocuğun yüzünde gördüğü her mimik kendi yüzünde de çıkıyordu.
Herkes onları tebrik ederken kız zamanın uygun olduğunu düşünüp ayağı kalkmıştı.
Erkek soyunma odasının kapısına geldiğinde etrafı kolaçan edip hızlıca içeriye daldı.
Çantasında dikkatlice taşıdığı kavanozu sağ salim çıkarmıştı.
Artık tanıdığı çantanın yanına gidip kavanozu içine attı.
Önceden tahmin ederek yazdığı notu üzerine yapıştırıp odadan geri çıktı.
"Tebrik ederim. Harikaydınız. Sana seveceğini düşündüğüm bir hediye bırakıyorum. Sahi bunu yedikten sonra o kırmızı rengini almış dudaklarını bana atar mısın ? "
(Kızın kalbini bulduğu 1.hafta)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
