என்னதான் முன்பு போல் இருக்க பேசிக் கொண்டாலும் அஜய், சஞ்சனா இருவராலுமே முன்பு போல் இருக்க முடியவில்லை. அஜய் அவளிடம் பேச முயற்சி செய்யாமல் இல்லை. ஆனால் அவனை கண்டாலே இதயம் படபடக்க விலகிப் போனாள் அவள்.
அவளுக்கும் அவனைப் பிடித்திருக்கிறது என்பது அவள் பார்வையிலேயே தெரியும், ஆனால் அதை புரிந்து கொள்ளாமலே இருந்தாள் அவள். நாட்கள் யாருக்காகவும் காத்திருக்காமல் நகர்ந்தன. 3rd year, 4th year first semester முடிய கல்லூரியின் இறுதி நாட்களில் காலடி எடுத்து வைத்தார்கள்.
வார இறுதியில் வீட்டுக்கு போனாள் சஞ்சு. சஞ்சனா, வந்தனா, யாழினி மூவருமாய் Shopping கிளம்பினார்கள்.வந்தனா Bill போடுமிடத்தில் நிற்க சஞ்சனா, யாழினியை கூட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள் . அப்போது பாதையின் அடுத்த பக்கம் நின்ற ராமை கண்டு அப்பா என்று கத்தினாள் யாழினி. நீண்ட நாட்களின் பின் மகளை பார்த்த மகிழ்ச்சியில் ராம் பாதையை கடக்க வேகமாய் வந்த லாரியில் அடிபட்டு தூக்கி வீசப் பட்டான் ராம்.
Hospital இல் யாழினி அழுது கொண்டிருக்க அவளை தேற்றக் கூட தோன்றாமல் உறைந்து போய் அமர்ந்திருந்தாள் வந்தனா. கடையில் இருந்து வெளியே வந்தவள் கண்டது இரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்த ராமை தான். அதிலிருந்து இப்படி தான் இருக்கிறாள் . ராமை ICU இனுள் எடுத்துச் சென்று ஒரு மணி நேரம்ஆகிவிட்டது, இன்னும் எந்த தகவலும் சொல்லவில்லை.
"என்னம்மா, இப்போ எப்டி இருக்கு? " பதறிக் கொண்டு வந்தார்கள் தேவியும் சத்திய மூர்த்தியும்.
இன்னும் எதுவும் தெரியலப்பா, உள்ள கொண்டு போய் One hour ஆச்சு. இன்னும் யாரும் எதும் சொல்ல மாட்றாங்க.
அப்போது nurse வெளியே வர அவரிடம் விசாரித்தார் சத்தியமூர்த்தி. " தலைல அடி பட்டிருக்குங்க, Conscious வந்தா தான் எதுவும் சொல்ல முடியும் "
சஞ்சு யாழினிய இங்க வெச்சிக்க வேணாம், நீ அவள கூட்டிட்டு வீட்டுக்கு போ
