~Σε Καινούργιο Σχολείο~

~4~

Περνώ την βαλίτσα μου από το ταξί και κατευθύνομαι προς το κτίριο που βλέπω μπροστά μου.

Εντάξει είναι σίγουρο ότι θα χαθώ εδώ μέσα.

Και αυτό γιατί δεν είναι μόνο ένα το κτίριο αλλά τρία.

Μπαίνω στο πρώτο, που όπως λέει μια πινακίδα είναι τα γραφεία των καθηγητών και η γραμμάτια.

Και την στιγμή που ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα, βλέπω παιδιά με βαλίτσες να είναι παντού.

Ωω Παναγία μου, αυτό ήταν μου έχουν κοπεί τα πόδια.

Δεν μπορώ θα λιποθυμισω.

Περίμενε λίγο πριν λιποθυμίες να σου βρούμε κάναν ωραίο να σε συνεφέρει.

Εε....Τ-τι??

Κοπέλα μου ξυπνά πάρε μια βαθιά ανάσα και όλα θα πάνε καλά.

Ναι έχεις δίκιο όλα θα πάνε καλά. Θα είναι και αυτή μια χρονιά σαν όλες τις άλλες.

Και την ώρα που σκέφτομαι ότι τίποτα δεν θα είναι διαφορετικό, από της άλλες χρονιές πάρα μόνο το καινούριο σχολείο.

Ναι κυρίες και κύριοι!!

Σκονταφτω και πέφτω θαυμάζοντας το πάτωμα από πιο κοντά.

Και αν υπήρχε βραβείο της πιο θεαματικης εισόδου  θα το έπαιρνα σίγουρα.

Την στιγμή που πάω να σηκωθώ εσθανωμαι δύο χέρια να με ποιανού από την μέση και να με σηκώνουν.

...-Πρέπει να προσέχεις περισσότερο μικρή.

Ακούω μια βαριά αγοριστικη φωνή.

Ε-Ναι. Ευχαριστώ που με...

Και εκείνη την στιγμή γυρνάω για να δω ποιος ήταν αυτός που με βοήθησε.

Αλλά αυτό που βλέπω με αφήνει άφωνη.

Κοπελιά κλείσε το στόμα σου και μίλα του. Γιατί θα σε περάσει για χαζή έτσι που τον κοιτάς.

Δεν φταίω εγώ αφού είναι είναι...

Είναι πιο ψηλός από εμένα περίπου
1 μισή κεφάλι, έχει κάστανα ανοιχτά μαλλιά και σκούρα καφέ ματιά.

Και έτσι όπως των βλέπω πρέπει να κάνει και γυμναστική.

Καθώς καθόμουν και τον κοιτούσα χωρίς να μπορώ να μιλήσω. Ακούω πάλι τι φωνή του και με βγάζει από το όνειρο που ζούσα.

Ν- Είμαι ο Νικ.

Ε- Έρικα.

Ν- Είσαι καινούρια έτσι.

Αχχ τι ωραία."ειρωνεία"
Τόσο πολύ φαίνεται.

Ε- Ναι. Μετακόμισα πρόσφατα.

Και ξαφνικά από ένα διάδρομο εμφανίζεται μια κοπέλα. Που έτρεχε προς το μέρος μας.