~Σε Καινούργιο Σχολείο~

~5~

Η κοπέλα έχει μακριά κόκκινα μαλλιά και σκούρα καφέ ματιά.

Με το που μας βλέπει αρχίζει να φωνάζει.

...-Νικ..!Νικ..!

Τότε ο Νικόλας γυρνάει και την κοιτάει με ένα ανησυχώ βλέμμα.

Ν-Μάντι! Τι έγινε?

Μ-ο Άνταμ

Λέει και προσπαθεί να πάρει μια ανάσα.

Ν-τι έκανε πάλι?

Μ-Παίζει ξύλο με τον Σάιμον.

Από την έκφραση που εχει πάρει ο Νικόλας μου φαίνεται ότι αυτό είναι σοβαρό. Αφού έχει μείνει να κοίτα την Μάντι.

Ν-Όχι ρε από την πρώτη μέρα. Που είναι πρέπει να πάμε να τον μαζέψουμε.

Μ-Στον επάνω όροφο.

Του λέει και αρχίζει πάλι να τρέχει, από την κατεύθυνση που είχε έρθει.

Ν-Μικρή έλα και εσύ. Καλύτερα να μην μείνεις μόνη σου.

Μου λέει και με πιάνει από το χέρι.

Ν-Θα αφήσουμε την βαλίτσα σου εδώ και θα την πάρουμε μετά.

Και μου έδειξε ένα χορό με διάφορες βαλίτσες.

Μετά από αυτό αρχίσαμε να τρέχουμε και εμείς προς τον επάνω όροφο.

Μπορώ να πω ότι το θέαμα που αντίκρισα καθόλου μα καθόλου καλό.

Ένα καστανό αγόρι ήταν στο πάτωμα και από πάνω του ένα ξανθό.

Μπορούσα να δω μόνο τον ξανθό, αφού ο αλλά ήταν στο πάτωμα και ο Θεέ μου από την μύτη του έτρεχε αίμα. Τα μάτια του ήταν σκούρα πράσινα και από ότι βλέπω στο δεξί πρέπει να έχει "φάει" και μια μπουνιά καθώς έχει μελανιασει λίγο.

Εκείνη την στιγμή ο Νικ πιάνει τον ξανθό από τον ώμο και του λέει.

Ν-Άνταμ σταματά τώρα!

Α-Νικ εγώ...

Ν-Μην προσπαθείς να εξηγήσεις ξέρω ποιος τα ξεκινάει όλα.

Και ρίχνει μια δολοφονική μάτι στο καστανό αγόρι που έχει σηκωθεί όρθιο, αυτό πρέπει να είναι ο Σάιμον.

Σ-Τι? Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να του πω την αλήθεια. Δεν φταίω εγώ, που δεν μπορεί αυτός να διαχειριστεί να νεύρα του.

Μ-Σάιμον φύγε να μην σε βλέπω.

Του λέει η Μάντι. Που όλη αυτή την ώρα ήταν δίπλα μου.

Σ-Γιατί γλυκιά μου? Δεν σου έλειψα καθόλου.

Της λέει με ένα ειρωνικό ύφος.