~Σε Καινούργιο Σχολείο~

~24~

~πλευρά Νικ~

Άκου εκεί να λέει ότι νιώθω κάτι μπροστά της. Πως του ήρθες κάτι τέτοιο.

Έλα ντε γιατί να σκέφτηκε κάτι τέτοιο.

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς?

Εγώ τίποτα.
Αλλά πες μας τώρα ότι δεν.....

Πρόσεχε μην πεις.....

Τι? Ότι σου αρέσει?

Την είπες πάλι.

Καλά στους άλλους λεγε ότι θες αλλά από εμένα δεν μπορείς να κρυφτείς.

Σταμάτα επιτέλους τώρα έχουμε άλλα θέματα.

Ότι και να γίνει δεν θα την αφισών στα χέρια του.

Όμως τόση ώρα που είχα αυτήν την υπέροχη συζήτηση δεν είχα προσέξει ότι πήγαινε να την πλησιάσει.

Αα φίλε δεν θα τα πάμε καλά.
Καθόλου καλά.

Η Έρικα πίσω πατούσε φωνάζοντας ότι δεν θέλει να την πλησιάσει.

Αυτό ήταν την έβαψε.

Μπεν μπροστά του να τον εμποδίσω να την πλησιάσει.
Αλλά μου ρίχνει μια μπούνια στην κοιλιά.
Και απώλεια να πέσω.

Αυτός πάει να γελάσει.

Όμως δεν προλαβαίνει γιατί του ρίχνω μια μπούνια στο πρόσωπο και του κόβεται το γέλιο.

Έτσι φίλε δεν θα σου περάσει.

Πάει να μου ξανά ρίξει αλλά προλαβαίνω και την αποφεύγω.

Και αυτός χάνει την ισορροπία του και πέφτει κάτω.

Καλά να πάθεις.

Οπότε βρίσκω την ευκαιρία να του ρίξω και άλλες.

Αλλά δεν προλαβαίνω γιατί νιώθω ένα χέρι να με πιάνει από το μπράτσο.

Μέσα στον θυμό μου δεν κατάλαβα ποιος ήταν.

Οπότε γυρίζω απότομα, με αποτέλεσμα αυτός που με έπιασε να πέσει κάτω.

Και όταν καταλαβαίνω ποιος ήταν...
Εεε πως να τα καούμε δεν ήθελα να την χτυπήσω.

Ναι καλά καταλάβατε η Έρικα ήταν.

Ν- είσαι καλά.

Ε- Ναι καλά είμαι.

Λέει πιάνοντας το κεφάλι της.

Ν- έλα να σε βοηθήσω.

Πάω κοντά της και την βοηθάω να σηκωθεί.

Ε- Νικ σε παρακαλώ πάμε να φύγουμε.

Λέει καθώς κοιτάει από πίσω μου.

Γυρίζω να δω και βλέπω τον Τζος να προσπαθεί να σηκωθεί.

Κανονικά δεν πρέπει να τον αφήσω έτσι.

Αλλά καλύτερα να φύγουμε.

Βλέπω την Έρικα λίγο αναστατωμενη.

Ν- Έλα πάμε.
Της λέω και την κρατάω από το χέρι.