White Wolf ~ Sekai

Dönüşüm

"Kararı açıklıyorum. Wohun sürüsünün beta kurtlarından Byun Baekhyun'un cezası ölümdür."

Baekhyun dizlerinin üzerine çöktü. Öylece kaldı. Nefesini tutmuştu.

Yağmur dindi. Rüzgar sustu. Sesler duruldu.

Hatta zaman bile durdu sanki.

Bense tam tersini yaptım. Ortadaki ateşin önüne doğru koşup alfaya ve yanındakilere bağırmaya başladığımda babam beni tutmak için tüm gücünü kullanmıştı ama yeterli olamamıştı.

"Hayır! Yapamazsınız! Baekhyun ihanet etmedi! İftira bu!" Sürünün bütün üyeleri buradaydı ama karara benden başka itiraz eden kimse yoktu. Kendimi görünmez hissettiğim ilk andı bu.

"Konuşsanıza! Neden hepiniz susuyorsunuz?!" Etraftaki insanlara vura vura bağırırken üzerimdeki ani baskıyla sesim kesilmişti. Baş alfanın aurasıydı bu.

"Rütben ne senin?" Baş alfa gözlerini gözlerime dikip sorduğunda cevap vermedim. Üzerimdeki baskıyı gittikçe arttırıyordu ama konuşabilecek halim kalmamıştı. Babam aniden diz çöktüğünde omuzlarımda istemsizce çökmüştü. Benim için yalvarmasını istemiyordum. "Alfam affedin. Sehun benim oğlum. Arkadaşını kaybedeceği için böyle davranıyor. Henüz dönüşümünü tamamlamadı bunun da etkisi var. Bir daha tekrarlanmayacak." Babam hızlı hızlı konuşup sinirlerimi iyice gerdiğinde alfa da başıyla onaylamıştı. "Senin oğlun olduğu için ve henüz dönüşümünü tamamlamadığı için bir kerelik affediyorum."

Beni kurtaracak bir babam vardı ama onun benden başka kimsesi kalmamıştı ki!

Dizlerinin üzerine çökmüş Baekhyun'a sıkıca sarıldığımda onunla birlikte ağladım. Saçlarımda asılı kalmış yağmur damlaları gözyaşlarıma karışıp göğsüme sıkıca bastırdığım Baekhyun'un, kardeşimin saçlarına akıyordu. Sıkıca sarmıştım onu. Sanki ne kadar sıkı tutarsam onu benden almaları o kadar zor olacakmış gibi.

"Ne olur... bari kararı erteleyin. İhanet etmediğini kanıtlamamız için bize zaman verin." Gururumu bir kenara bırakıp yalvarmaya başladığımda Baekhyun kollarımda gittikçe küçülüyordu. Zaten küçücüktü benim arkadaşım. Onu bunca zaman gözüm gibi korurken şimdi gözlerimin önünde kana boyayacaklarını düşündükçe ben de küçülüyordum. Elimden ne gelir diye düşünmekten kafam patlamak üzereydi ama bu da kimsenin umrunda değildi.

Kulaklarım uğulduyordu ve kendi sesimi bile duymakta zorlanıyordum ama sanki Baekhyun'un hıçkırıkları önce benim kalbimden geçiyormuş gibi yakındı.

"Gün aydığında cezası verilecek. Sen de sakın bir daha kararımı sorgulama. Ben senin alfanım. Bunu unutmasan iyi edersin." Alfa açıkça beni tehdit ettiğinde düşüncelerimi, hislerimi, her şeyimi bildiği için ani bir kararla buna son vermek istedim. Aslında yapacağım planın gizli kalması için zaten bu kararı vermek zorundaydım.

Sağ elimin tırnaklarını çıkarıp sol avcumu kestiğimde herkes nefesini tutmuştu. "Sehun hayır! Sakın yapma!" Babamı duymazdan gelip kanayan avcumu, karla kaplanmış ıslak toprağa iyice bastırdım. "Ben Wohun sürüsünün alfa kurtlarından Oh Sehun... Sürüyü kendi isteğim ve irademle terk ediyorum."

Uzun bir uluma geceyi deldiğinde Baekhyun tırnaklarını koluma geçirmiş, babamsa alnını yere yaslamıştı. Lanet ediyordu. Onun oğlu olduğum için, başını öne eğdirdiğim için lanet ediyordu. Bayılacak gibi hissediyordum çünkü sürüyle olan bağım kopmuştu. Kanım, ruhumla birlikte bedenimi terk edecekmiş de bomboş kalacakmışım gibi hissediyordum. Beni olduğum yerde tutansa Baekhyun'un tırnakları ve hıçkırıklarıydı.