ruh'un dolsun çiçeklerle.

beklenmedik bir fırtına.

Gece gök'yüzünden bir damla yaş düşüyor.

Çiçeklerim ıslanıyor.

Fakat biliyorum,
ben hâlâ bir adama tutkunum.

En umutsuz olduğum yerdeydim. Kafamı bir yerlere dayamış, bir şeyleri dinliyorum. Eylül konuşuyor, Derin geliyor, Arda gidiyor.

Yanlız kalıyorum, kalabalıkla tanışıyorum, çok susuyor ya da çok konuşuyorum.  Oyalanıyor, umutlanıyor, sonra da bayatlıyor numaralarım. Eve geliyor, okula dönüyorum.
Çok geziyor, uyuyor veya uyuyamıyorum. Pencereden bakıyorum. Az yazıyorum, sonra  daha çok yazıyorum. Hem sana hem kendime.
Az okuyorum, sonra çok okuyorum.
Kütüphaneye çıkıyorum. Daha önceden  tanıdık olduğum bir köşede, yabancı bir kitabın sayfalarına misafir oluyorum.
Ağlamadığımı sanıyorum, ama gözlerim doluyor. Özlemediğim sanıyorum ama içimde acıyan birşeyler var biliyorum.

Saatleri geçiriyorum. Okuduğum kitaptan etkileniyor, gözlerimi sulandırıyor daha sonra da  onları sustruyorum. Aslında buna ağlamıyorum. Fakat neye ağladığımı kendim de bilmiyorum.
Kirpiklerim ve göz kapaklarım üst üste biniyor. Hayal ediyorum.
Lakin; saçları gidiyor önce, sonra yüzü, en son da gözleri.
Kısacık bir anlığına kısılan gözlerimi kitaptan kaldırıyor onları ovuşturuyorum.
Bir hafta diyorum kendi kendime, bir hafta içinde nasıl özletebildin sen kendini bana?
Yağmur yağıyor, hava sisli.
İçerde birileri var, fakat kimileri yok. Olduğum yer aydınlık. Sesler geliyor.  Birkaç kız öğrencinin sesini işitiyorum. Gözlerimi iki sıra önde oturan genç kızdan aldığım vakit, etrafı tarıyor gözlerim. Hızla.
Sonra, bir adama çarpıveriyor.

Bakıyorum.

Ve bakıyorum.

Hayal görüyorum diye düşünüyorum.

Kısacık bir an.

Anıları unutuyorum. Unuttukları-ma üzülüyorum. Sonra birşeyler geri geliyor.
Kokuları, jestleri, mimikleri. Bunları pek bilemedim ben ama önce saçların geliyor gittiği gibi, sonra yüzün, en son da gözlerin.

Sevgilim,
neydi beni büyüleyen bu tarifsizlik?
Ya da, bir haftada beni sana bu denli bağlayan bağ ne idi?
Bilmiyordum.

Tarihleri unutuyorum. Saatlerden bihaberdim. Şarkılarım yok oluyordu.
Sonra şarkılar geri geldi, en son da sözleri.
Oysa ben bu gece yüreğim elimde  sana bir sırrımı söyleyecektim.
Bi dünya sayfa sonra, gök gürlerken, yağmur evi döverken ben ardına saklanacak  bir perde bile  bulamazken.
Ben susuyorum bugün. Sadece dinlemek için

Beni vurdum, beni sizlere vermedim.

Bu da böyle yazılsın.

Çünkü ben ;
bu yıkıcı dünyada, en güzel yanımı buluyorum.

Onu ilk gördüğüm günü anımsıyorum. Anlatmıştım daha önce değil mi ?
Evet, dün gibi aklımda.
Çünkü ben ona;  annemin dualarla süslediği bir sabahın , hiç umulmadık bir zamanında rastladım.  Beklenmedik bir  fırtınayıdı.
Ve o gün, küçük kalbimin tek sahibi olmuştu.

Ay.
Biz resmen geldik!
Nasılsınız, umarım çokçok iyisinizdir. Ben bir hayli iyim, tatilin tadını çıkarıyorum.
Sizde öyle yapın bence :)
Neyse.
Bölüm nasıldı? Fikirlerinizin benim için ne kadar büyük bir önemi olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Bence de yok.
Belirtin lütfen,
unutmayın olur mu?

Çokçok öperim.

Hoşçakalın. ❤️

|30.12.2018|
|12.05|