RAİNY DAY [ Jİ-SUNG ]

EPİSODE 10

Güneş, bulutlar, hafif bir rüzgar ve en sevdiğim şarkı. Şuan en huzurlu olduğum anlardan biri galiba ve yanımda sen...

Bir seyler mırıldanıyorsun bense anın güzelliğini için defalarca Tanrı' ya teşekkür ediyorum. O hala piknik için bu havanın uygun olmayacağını ve hastalığımın artacağını söyleyip duruyordun. Ama umrumda bile değildi ben seninle mutluydum.
Ve şuan cidden mutluydum tüm olanları unutmak istiyordum.

Geçmiş - Gelecek yoktu...

SADECE ŞİMDİKİ ZAMAN VARDI;
SEN VE BEN

Bitmek bilmeyen sınavlar sonunda bitmişti. Cidden o kadar şey arasında iyi çıkarmıştık ikimizde bu konuda baya mutluyduk. O gece ve konuşmaları bir daha asla acmayacaktık. Sadece seninle güzel anıları konuşacaktık.
Ben bunları düşünürken kulağıma yavaşça yaklaşıp " seni seviyorum " diye fısıldadı.
Dalgın gözlerim kocaman açıldı bir anlığına üşüdüğümü bile hissettim.
Ama güneş anlık bir belirtiyle bunu tamamen yok etmişti.
Bir köşede hem beni korkuttuğu için hem de utandığım için gayet mutluydun hatta kahkaha atıyordun. Etraftaki narin çiftler bize bakıyordu. Sen ise sadece gülüyor ve bana bakıyordun.

İşte o an.

Gözlerinin dolduğunu gördüm, gülmekten.
Ve o gözlerin içinde benim yansımam vardı.
Hafif rüzgarda uçuşan saçlarım ve ona öylece bakan bedenim.

Hayat ilk kez bu kadar güzeldi. Piknik halısının üzerine uzandım ve mavi gökyüzüne diktim gözlerimi.
Sen benim ne yaptığımı izliyordun. Daha sonra sende aynısını yaptın. Birlikte gökyüzüne bakıyorduk...

Hiçbir şey olmamış gibi.

***

Saatler geçmiş biz ise benim evimin kapısının önünde deliler gibi gülüyorduk.
Çünkü az önce jisung düşmüştü. O düştüğü yerde ( kapının önünde ki merdivenlerde ) oturuyordu. Ve tek söylediği;

- Son basamak önceden orada değildi ki yaaa!

Bu sözü her duyduğumda kahkaha atıyordum. Yavaşça yerden kalktı ve içeriye girdik. Ben ise hala ona baktığımda gülüyordum.
Ceketimi çıkarırken o an için kalbimi durduran soruyu sordum;

- Bu gece birlikte uyuyalım mı?

Ne diyeceğimi bile bilmiyordum. Evet mi? Hayır olmaz mı? Demeliydim.

Yavaşça elimden tuttun ve yatak odasına doğru yürümeye başladın.
Önce nasıl nerede olduğunu biliyor diye kendi kendime sorsamda sonra defalarca evime geldiğini düşününce
gayret normaldi değil mi?

Yatağın yorganını açıp içine oturdu ben sadece öylece bakıyordum.
Kalbim ise güm güm güm diye atıyordu. Umarım duymaz.
Yanına oturdum ve Seoul'u gören camdan bakmaya başladık.

Uzun bir süre o Seoul'u ben ise onu izledim.

O mükemmeldi.

Seni Seviyorum Jisung Bey.
Diye içimden geçirip gülümsedim.:)

Yavaşça yatağa uzandı bende onun koluna kafamı koydum bir süre sonra uykunun kucağına düşmüştüm.
O sırada,
İç sesim;

Her şey bir tesadüf bir çarpışmadan dolayı mıydı?

Yoksa

Kader miydi?

&&&&

SİZİ SEVİYORUM :)
KEYİFLİ OKUMALAR &-&