After Life (Sasunaru Fanfic)

Everything (Final)

-Naruto-

"Sasuke? "

İnanmıyorum. Sasuke. O... O tam karşımdaydı. Yanıdaki. Kakashi sensei. Aşağı indi ve o muhteşem gülümsemelerinden biriyle karşıladı bizi. Nasıl da özledim onları. Bir anda Sasuke'ye doğru koşmaya başladım.

"Sasuke. "

"Naruto. "

Kollarımı sıkıca sardım ona. Başımı omzuna gömdüm ve kokusunu hissetmeye çalıştım. Hala aynıydı. O aşık olduğum kokusu. O da bana sardı kollarını. Gözlerimden damla damla yaşlar süzülürken zorlukla birkaç kelime fısıldayabildim.

"Seni seviyorum. "

"Bundan sonra beraberiz Naruto. "

"Çok mutluyum tebayo. Çok özledim seni. "

Elleri saçımda gezinirken birkaç damla daha aktı gözlerimden. Yine onun için ağlıyordum ancak bu kez mutluluktandı bu. Onu kaybetmemiş olmanın mutluluğu.

"Özür dilerim. Daha önce karşına çıkmadığım için. Sana istediğim hediyeyi hazırlamadan karşına çıkmak istemedim."

"Hediye? "

"Hazır olduğu zaman göreceksin Naruto. "

Çok merak etmiştim. Ama beklemek en mantıklısıydı. Sakura ve Sasuke de birbirine arkadaşça sarılırken sensei bana göz kırptı. Sanki o ne olduğunu biliyor gibiydi. Ama olsun. Nasılsa ben de yakında öğrenecektim.

Sasuke bana yaklaştı ve kulağıma fısıldadı.

"Bu günü beraber geçirmek ister misin? "

"Elbette. "

Beni elimden tutup geldiğimiz yoldan geriye doğru çekiştirmeye başladı. Ben de ona uyum sağladım. Arkamızdan seslenen Sakura ve sensei şu an bizi durduramazdı. Sesleri bize ulaşamıyordu artık.

Onun parlayan gözleri her şeyi düzeltebilecekmiş gibi hissettiriyordu. Bana bakıp gülümseyince heyecanla daha büyük bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. Üzerinde aynı anbu kıyafeti. Boynunda kırmızı atkısı. Ben de anbu kıyafetimle idim. O gün göreve giderkenki gibiydi her detay. Tek fark bu kez mutluyduk. Göreve gitmiyorduk. Bu kez Sasuke ölmeyecekti. Bu kez her şey güzel olacaktı. Artık birlikte olacaktık.

Sonra birden kalbimde bir ağrı hissettim. Sanki bir şey benim Sasuke ile olmamı istemiyordu. Tekrar bizi ayırmaya çalışıyordu.

"Naruto? "

Sasuke yanımda diz çöktü. Gözleri korkuyla bakıyordu bu kez. Lanet olsun. Bilincimi kaybetmeden önce onun korku dolu gözlerini görmek istemiyordum. Hayır.

"Sasuke. Seni bu gözlerle görmek istemiyorum tebayo. Gülümse."

Yüzünden göz yaşları akarken gülümsedi. Acı dolu bir gülümseme bile olsa. Gülümsüyordu.

Gözlerim kararmaya başlamıştı. Artık hareket edemiyordum. Bilincim tamamen kaybolurken birkaç kelime fısıldadım.

"Seni seviyorum. Sasuke. "

================

Gözlerimi açar açmaz. Adımı haykıran ince bir ses ve beni saran kollar ile karşılaştım. Pespembe saçlarından tanımıştım bana sarılan, gözyaşlarını göğsüme bırakan genç kızı.

"Sakura. Ne oldu bana tebayo? "

Gözlerindeki parlaklık bir anda soldu. Dudağını dişlemesinden iyi bir şey olmadığını anlamıştım.

"Sasuke kun gittikten sonra... "

Anlamıştım. Sasuke gitmişti. Onu bulmam sadece bir hayaldi. Sakura bu kez üzüntüsünü belli eden göz yaşlarını döküyordu.

"Devam et. Sakura. "

Yutkundu. Sesini ayarlamaya çalışıyordu sanki. Göz yaşlarını zar zor kontrol etmeyi başardı ve devam etti sözlerine.

"Tsunade sama bizi arkanızdan gönderdi. Sasuke kun'un yanında baygın halde bulduk seni. Onun bedenine sımsıkı sarılmıştın. Onu korumak ister gibi. Saldırıya uğramışsın. Sensei kafana darbe aldıktan sonra oraya gittiğini söyledi. Komaya girmiştin. 3 yıl geçti. Her gün yanına gelip senin uyanmanı bekliyordum. "

Daha şiddetli ağlıyordu. Duyguları ile verdiği savaşı kaybetmişti besbelli.

"Sasuke kun'u kaybettikten sonra senin de gitmene dayanamazdım. "

Bu kez ben sardım onu sıkıca. Onu anlayabiliyordum. O da benim gibi Sasuke'yi seviyordu. Biraz daha rahatladığında yavaşça benden ayrıldı.

"Dinlen biraz. Ben Tsunade sama'ya haber vereyim. "

Sakura ayrıldığında ifadesiz gözlerle tavanı seyrettim bir süre. Sasuke beni bekliyordu. Onu orada yalnız bıraktım. Birlikte geçirecektik bu günü oysaki. Bulunduğum yerden kalktım. Sakura'nın düşürdüğü kunai dikkatimi çekti. Elime aldım.

"Özür dilerim Sakura. Sasuke beni bekliyor. Bugünü onunla geçireceğime söz verdim. "

Pencereye yaklaştım. Güneş batıyordu artık. Daha fazla bekleyemezdim. Kunaiyi tam kalbime sapladım.

Sakura'nın çığlıkları kulağımı doldururken gülümsedim. Bilincim tekrar kaybolurken birkaç kelimeyi zor da olsa fısıldadım.

"Tekrar buluşuyoruz sevgilim...

... Hayattan sonra.. "

Ve final:)

Umarım güzel bir kitap olmuştur. Umarım sevmişsinizdir. Ben yazarken çok duygulandım ve umarım bu duyguyu size de yansıtabilmişimdir.

Bu kitap son bulsa da diğer sasunaru kitaplarım devam edecek. Onları da okumadıysanız bakabilirsiniz:)

Kitaba ek bölüm gelebilir ama kesin değil. Yani bitti diyebiliriz. Başka bir final yapacaktım ama bir anda kafama esti ve bu şekilde bitirdim. 2.kitabı düşünmüştüm. Vazgeçtim. Bu kitap bu şekilde kalacak.

Okuyan, oy atan, yorum yapan okurlarım hepinize desteğiniz için teşekkürler. Diğer kitaplarımda görüşürüz.

Hadi ben kaçar:3

643 kelime