•The WeIrd LovEr• (დასრულებული)

💋გაგაჩუმებ(12)💋

დილით მისი სასიამოვნო სურნელი მაღვიძებს, თვალებში მზე მანათებს და მაიძულებს თვალები გავახილო. სახეზე მის მზერას ვგრძნობ.
-დიდხანს უნდა მიყურო?-ვთქვი ჩუმად და ნელა გავახილე თვალები, დავინახე ეს სილამაზე რომელიც პირდაპირ თვალებზე მაშტერდებოდა.-დიდიხანია გღვიძავს?-გავუმეორე კითხვა როცა არ მიპასუხა.
-არა.. ისე ტკბილად გეძინა ვერ გაგაღვიძე.
-მონიმ თქვა რომ დღესაც ჟურნალისტი უბდა მოვიდეს.
-ვიცი.
-თე რომელი საათია?
-1საათით დავაგვიანეთ.
-რააააა??? სწრაფად ადექი დავაგვიანეეეთ-საწოლიდან უნდა გადავმხტარიყავი როცა მაჯაზე მომკიდა ხელი, და მკლავებში მომიქცია.-რას აკეთებ?
-ცოტახანს რა, გთხოვ ცოტახანიც ასე ვიყოთ.
-თე ვაგვიანებთ, და გამიშვი ვერ ვსუნთქავ.
-არ გაგიშვებ.
-თე..
-ჩუუუ თორე გაგაჩუმებ.
-ვერ გამაჩუ...-და მაკოცა🙌🏼
ვაიმე მაკოცა😱არ არსებობს😭😭😭 პირველი კოცნა არ არის ნამდვილად მაგრამ მართლა განსხვავებული გრძნობაა😨😨😨😨 მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და ვერ ვიაზრებდირა უნდა მექნა, უბრალოდ ჩემს ტუჩებზე იყო აკრული და მის გემოს მაინც ვგრძნობდი. მინდოდა ეს წამი არასდროს დამთავრებულიყო, მუცელში უამრავი პეპელა აფრინდა და ისეთი გრძნობა მქონდა რომ მალე ეს პეპლები ჩემი მუცლიდან გამოფრინდებოდნენ. ნელა მომშორდა და გაიღიმა.
-აი ჩვენი პირველი კოცნაც.-თქვა ღიმილით და ჩამიხუტა. ახლა მივხვდი თუ როგორი საყვარელი და თბილია.-ახლა ნამდვილად არ გახსოვს ჟურნალისტი ასე არაა.
-ამის ჩემი ნებართვის გარეშე გაკეთება არშეიძლება თე.
-არ მოგეწონა?
-ეგ არ მითქვამს, იიმდენად მოულოდნელი იყო კინაღამ გული გამისკდა.
-აბა ვნახოთ თუ აჩქარებული გაქვს.. ვაუუ პატარავვ მგონი ახლა გასკდება.
-გეყოოს, ნუ მაწვალებ, აწიე ლამაზი ტრაკი და წავიდეთ კომპანიაში.
-ოჰჰ, პატარა გოგო შეთამამდა.
-იცოდე გავბრაზდები.
-კაი ჰო, მოდი ჩემთან.. სუზი, მიყვარხარ.
-ადექი და ჩაგეხუტები.
-ასეც ჩამეხუტებიი.
-არაა, არ ჩაგეხუტები.-ენა გამოვუყავი და საწოლიდან წამოვდექი. მერე კი აბაზანაში ტანსაცმლით ხელში შევვარდი და ძლივს მოვასწარი კრის ჩაკეტვა.
-რატომ მაწვალებ? მაინც ჩემი გახდები.
-გეყოოს ნუმაწვალებ.
კარის უკან მისი ხმამაღალი სიცილი გავიგონე და სირცხვილისგან სახე ხელებში ჩავმალე. მორცხვი არასდროს ვყოფილვარ მაგრამ პრობლენა ისაა რომ არც ვინმე მყვარებია აქამდე..
კარგით. ვაღიარებ. კიმ თეჰიონი შემიყვარდა.მიუხედავად იმისა რო ვცდილობ არ შემეტყოს. ვხვდებო რომ მეტყობა.არვიცი როგორ მოვიქცე. ბიჭების ისე მრცხვენიააა.
•••••••
კიბეებზე ნელა ჩამოდვდივარ და ვლოცულობ რომ სადმე თე არ შემხვდეს, მაგრამ სულ ტყუილად უკნიდან ვიღაც მოულოდნელად მხვევს ხელებს, მეც შეშინებული მისკენ ვტრიალდები.
-ჩემი ანგელოზიც მზად ყოფილა, წამო გაჭმევ.-მითხრა და ხელი მჭირდროდ მომკიდა, მთელი ძალა გამოვიყენე რომ მისი ხელიდან ჩემი ხელი გამომეძვრინა, მაგრამ ეს პრაქტიკულად შეუძლებელი იყო.. ასე ჩამარბენინა კიბეები და სამზარეულლში შემიყვანა, მის გვერდით დამსვა და საჭმელი გადმომიღო, მე კი ვცდილობდი დამეიგნორებინა ბიჭების გაღიმებული სახეები..
-ჰოსოკ სალაპარაკო გვაქვს-თქვამკაცრი ხმით მონიმ, ისეთი სერიოზული ხმით რომ მისი თითქმის შემეშინდა.. ჰოსოკმაც საჭმელი გადაყლაპა და დაბნეული სახით გაყვა უკან მონის რომელიც კიბეებზე ადიოდა.
•••••••
-უნდა გეთქვა, ჩვენ შენი ოჯახი ვართ და რომ გეთქვა დაგეხმარებოდით, რატომ უნდა ვიგებდე ამ ამბავს შემთხვევით ჰობი?
-მაპატიეთ, ვიფირე რომ არ უნდა გამერიეთ ამაში.
-ჰოდა ძალიან შეცდი, შენზე ვბრაზობ ჰობი, რაც შეილება მალე მოაგვარე , თორემ დანარჩენებზეც მომიწევს თქმა .
•••••••••••
-მიდიხართ?
-ჰო მივდივართ, მერე სადღაც უნდა გავიაროთ და დაგვაგვიანდება.
-კარგად გვრიტებო.
  დაგვიძახა სიცილით ჯინმა და ჩვენც გამოვედით სახლიდან.
-თე, შეიძლება ბექისთან და იუნასთან წავიდეთ? მომენატრა ორივე.
-ჰო წავიდეთ.
   მალე დამთავრდა ინტერვიუ, სუზი უფრო აქტიურობდა და მეტ კითხვას სცემდა პასუხსვიდრე მე, მერე ერთად ფოტოც გადაგიღეს და უფლება მოგვცეს წამოვსულიყავით. ბექის სახლთან გაჩერდა მანქანა და ჩვენც სწრაფი ნაბიჯით გადმოვედით და სახლში შევედით რომ არავის ვეცნეთ.
-სუზიი მოხვედი?
-ჰო, ჰო დაგპირდი.
-შიგნით შედით , ლისა იუნა და სუჰო იქ არიან , მეც მალე მოვალ ვიღაცას მოვიყვან.
-კაი ბექ დროებით.-ხელი დაუქნია ჩემმა ანგელოზმა და მისაღები ოთახისკენ გავწიეთ. შიგნით კი დაგვხვდა ის საზიზღარი ბიჭი სუჰო და კიდევ ლისა და იუნა რომლებსაც კარგად ვიცნობდი.
-სუზი, მოგვენატრეე.-დაუძახა ლისამ და ღიმილით წამოვიდა ჩვენკენ.
-მეც ჩემო ნამცხვარო.-ერთმანეთს გადაეხვივნენ.
-ბავშვებო მშია რამე გავაკეთოთ რა.-თქვა იუნამ და მუცელზე მოიკიდა ხელი.

   სიმართლე რომ გითხრათ სუზის მეგობრები ნამდვილად კარგი ადამიანები არიან, მთელი საღამო ვიცინოდით, მხოლოდ სუჰო მაღიზიანებდა . მიზეზი  კი ის იყო რომ მას სუზი მოსწონდა, ჩემი გოგო, ვხედავდი როგორ უყურებდა და მიუხედავად იმისა ვიცოდი რომ სუზის მე ვუყვარდი, ვეჭვიანობდი. ბექი კარგახანს არ დაბრუნებულა, უკვე რომ მოსაღამოვდა და ჩამობნელდა კარი შემოაღო და უკან ვიღაც შემოყვა.
-ბავშვებო ეს სკოტია გაიცანით.-თქვა და მიგვითითა ბიჭზე რომელიც ხელის აწევით მოგვესალმა და თვალი გააჩერა ერთერთ ჩვენგანზე, სუზიზე. სუზის შევხედე ისიც გაშტერებული უყურებდა და სახეზე ეტყობოდა რომ ცოტაც და ტირილს დაიწყებდა. ხელზე ხელი შევახე რომ გამომეფხიზლებინა მაგრამ არ ინძრეოდა.
-სუზი რა დაგემართა?-შეშინებული თვალებით მიაჩერდა სუჰო.ის კი ისევ ხმას არ იღებდა. მივხვდი რომ აქ რაღაც ისე ვერ იყო, უეცრად ხელი მაგრად ჩამჭიდა და ხელზე მომიჭირა. მივხვდი რომ აქედან უნდა გამეყვანა.
-რაღაც საქმე მაქვს ახლა გამახსენდა, სუზი უნდა წავიდეთ, ბოდიში ბავშებო იმედია არ გეწყინებათ.-სწრაფად მივაყარე და მე და სუზი სახლიდან  გამოვედით.
  მისი სახე ხელებში მოვიქციე და თვალებში ჩავაჩერდი. ისიც მიყურებდა და უცებ ცრემლები წასკდა და კანკალი დაიწყო, ხმას არ იღებდა მიყურებდა და ტიროდა. მკლავები მოვხვიე და რაც შემეძლო მჭიდროდ მივიკარი სხეულზე.
-ლაპარაკი შეგიძლია?-თავი უარყოფის ნიშნად გააქნია ისე, რომ ჩემს სხეულს არ მოშორებია.-გავისეირნოთ.
   იქვე კაფეში შევედით, ცოტათი დამშვიდებული იყო და ცრემლებიც აღარ მოდიოდა. ყავა და დონატები შევუკვეთეთ და ჩვენს შეკვეთას დაველოდეთ.
-სუზი, არ მეტყვი რა მოგივიდა?
-ის.. ადრე ჩვენ შორის ცუდი რაღაც მოხდა, მე ... დაივიწყე თე, ამაზე ლაპარაკი არ მინდა.
-ეს ის მეგობარია რომელმაც შენზე ძალის გამოყენება სცადა?
-შენ საიდან გაიგე რომ..
-მოვკლავ.
-ტაე გაჩერდი.
-ნუ ტირი კარგი? ეგეთი იდიოტის გამო არ ღირს იტირო, შენ ჩემი ყვავილი ხარ და მე არ მივცემ უფლებას რომ შენთან ახლოს მოვიდეს, თუ საჭირო იქნება საკუთარი ხელებით მოვკლავ, მაგრამ შენამდე არ მოვუშვებ. მის გამო აღარ იტირო, ამიერიდან მინდა მხოლოდ ჩემს გამო ტიროდე.
-მადლობა თე.
-არაფერს ლამაზო, სახლში წავიდეთ, ალბათ უკვე ნერვიულობენ.