BİR KORKU MASALI

1.BÖLÜM: "KORKUYORUM"

'Göremediklerinizden değil bazen gördüklerinizden korkmalısınız.'

Kübra.K

1.BÖLÜM: "KORKUYORUM"

Yanımdan geçen genç kıza şaşkınlıkla ve korkuyla bakarken bir gözünün içinde duran bıçakla birlikte çığlık atarak lavabodan çıktım. Uçağı kaçırmamak için tüm hızımla koşarken arkama takılan hayaletlerden ölesiye korkuyordum.

"Bizimle gel Hisal." İçlerinden birinin bana dokunmaya çalışmasıyla birlikte daha hızlı koşmaya başladım, yüreğim ağzımda atarken nefes nefese kalmıştım.

"Bırakın beni lütfen, yardım etmeyeceğim." Etrafta ki insanların bana deli biriymişim gibi bakıyor olması benim suçum değildi ki, asıl onlar beni kınadığı için deli gibi görünüyordu.

"Yardım et Hisal." Önümde beliren dev gibi adamla birlikte korkuyla bir iki adım geriye atarak beyaz elbisemin eteklerine yapışan çocuk hayaletin elini yumuşak bir şekilde ittim, nefes almaya bile vaktim olmadığı için sağ tarafa doğru hızla koşmaya başladım.

"Buradan gidemezsin Hisal." Önümde beliren yaşlı kadın sayesinde geriye doğru bir adım atarak kapıya doğru koştum. Biliyordum böyle olacağını! Asla kurtulamayacaktım bu lanetten, hepsi arkamdan beni takip ederken ben boş limana çıkmış deli gibi koşuyordum. Geçen sene olan kaza sonucu bir çok kişi burada ölmüştü ve şuan o hayaletlerin hepsi bana aç gözlerle bakıyordu.

"Gidin burdan lütfen." Olduğum yerde çığlık atarken kısa bir an durup başlarını yere eğmişlerdi, işte şimdi başlıyordu o korku dolu anlar. Ne zaman başlarını eğseler beni korkutmak için farklı ve korkunç bir yüze sahip olurlardı, bu ana tekrar şahit olmamak için kendimi sıktım, ara sıra arkama bakarak koşmaya başladım bu yüzden önüme çıkan hayaleterin beni durdurmasına izin vermiyordum. Çarptığım beden sayesinde geriye doğru yalpalarken son anda belimi tutan el sayesinde düşmekten kurtulmuştum, gözlerim kapalı beni tutan kişinin omzunu tutarken yavaş bir şekilde göz kapaklarımı açarak bir hayalet olmaması için içimden dua etmeye başladım.

"Efendim iyi misiniz?" Duyduğum ses sayesinde kendime gelirken beni tutan kişiyle göz göze geldim. Siyah gözleri beni süzerken yüzünde ki umursamazlık ifadesi hat safhaya yükselmişti, uzun boyu sayesinde başımı kaldırmak zorunda kalmıştım, üzerinde ki siyah takım elbisesi sayesinde o kadar yakışıklı ve havalı duruyordu ki kısa bir an hayalet olduğunu düşündüm, sanırım benden küçüktü.

"Çekin şunu." Sinirli bir şekilde konuşan genç adam sayesinde kaşlarımı çatarak bir adım geriye attım, bana hitaben konuşsa bu kadar bozulmazdım ki. Genç adam benden uzaklaşırken üzerini çırparak geri çekilmişti, kirli olduğumu yüzüme çarparken insanların bu haline alışmak zorunda olduğum için onun bu tavrına çok umursamadım.

"Özür dilerim size çarpmak istemedim ama onlar beni kovalarken kendime engel olamadım." Genç adam kaşlarını çatarken korkuyla arkamı döndüm, beni izleyen hayaletlere bakarak Ayağımı yere vurdum, yeter ama her zaman böyle olmak zorunda mıydı? Bu durumu daha ne kadar yaşayacaktım ben!

"Gitmiyorum bir yere oldu mu? Gitmiyorum, beni yanlız bırakın lütfen." Gözümden akan yaşa engel olamazken yaşlı kadının bana doğru yaklaştığını gördüm, korkuyla ne yapacağını izlerken yine elinde ki bastonla beni vuracak diye oldukça tedirgin hissediyordum. Arkamda ki genç adama doğru ilerlerken beni umursamadan yanımdan geçişini izledim. İlk defa böyle bir ana şahit olurken artık benimle uğraşmayacağını düşünmeye başlamıştı. Arkamı dönerek ne yapacağını merakla izlemeye başladım tam ortamızda dururken onu izlemeye devam ettim. Ne yapıyordu bu yaşlı hayalet?