Okul her zamanki gibi sıkıcı bir hal almaya başlamıştı.
Soğuk Aralık ayı,içimi daha çok soğutmaya yetiyordu.Sanki bana tüm dünya küsmüş tüm dünya beni dışlamıştı.
Yürürken bile,ağaçlar dallarını yüzüme doğru bir tuzak kurmuşçasına fırlatıyordu sanki.O beni sevmeyecekti...
Sınıftan içeri girdiğimde sıramın arka tarafında oturan Jungkook yoktu.
Duvar kenarı en arka sıraya geçmişti.
Tabiki Yeri ile birlikte.Arka sırama baktığımda Taehyung'un oraya yerleşmeye çalıştığını gördüm.
Kitaplarını eski sırasından alırken söylenerek sıraya oturmaya çalışıyordu.
"Selam Lalisa,Nasılsın?"diye bir soru yöneltti.
"İyiyim,sen" diye sorusuna karşılık verdim.
"Bende iyiyim,teşekkürler."
dedi.
Ben tam önüme döndüğüm sırada;
"Şeyy Lalisa iyi misin?
Başına gelenleri duydum ve senin için çok üzüldüm."
dedi.
Suratı gerçekten asılmıştı bunları söylerken..."Evet,Taehyung beni düşündüğün için teşekkür ederim fakat bunu senin benden daha iyi bilmen gerekirdi."
"Ne de olsa Jungkook'la çocukluktan beri arkadaşsınız."
dedim.Çaresizdim,başıma gelen onca şeyden sonra ne yapacağımı bilmiyordum.
Bozuk bir saat gibi yerimde adeta birinin pilimi değiştirmesini bekliyordum.
Fakat kimse değiştirmeyecekti.
Bunu biliyordum.Zil çaldı ve Jennie arka sıradan yanıma geldi.
"Lalisa kantine gidelim mi?"
sorusuna "tamam gidelim"diye cevap vermiştim."Artık hayatımı yaşamaya çalışacaktım.
Jennie 1 tost aldıktan sonra,yarısını bana böldü.
Başta istememiştim fakat ısrar edince almak zorunda kaldım.Bana annemden daha iyi bakıyordu.
Ve o kahrolasıca adamın bana 18 senedir vermediği ilgiyi ve şefkati Jennie'den görüyordum.
O artık benim dostum değil ailem olmuştu.
___________________________
+15 oy
+15 yorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•La Vie En Rose• Lizkook(Tamamlandı)
Teen Fictionİşler daha ne kadar zor olabilirdi? Birşeyler hissederken iki taraf daha ne kadar acı çekebilirdi? Daha ne kadar uzak durabilirlerdi?