•La Vie En Rose• Lizkook(Tamamlandı)

⛤20⛤

(Bu bölümü yazarken bu şarkıyı dinleyerek yazdım.
Umarım şarkının duygusunu bu bölüme aktarabilmişimdir)

Bu sefer hiç olmadığım kadar kötü hissediyordum.
En azından önceden benden bu kadar nefret etmiyordu.

Büyük bir savaşı kaybetmişim gibi hissediyordum.
Ve ruhum adeta çöldeki sıcaktan kavrulan zavallı bir kum tanesi gibi çekiliyordu.

"Lalisa nolur kendine bunu yapma."
Diyen Jennie ağlamamı bir nebze de olsa bölmüştü.
"Acı çekiyorum Jennie.
Anlıyor musun?"

"ŞU ALLAHIN BELASI FAKE HESAPTAN MESAJ ATIP ÇOCUĞU KIŞKIRTMASAYDIM BUNLARIN HİÇBİRİ OLMAYACAKTI!"

"Yapma Lalisa,sen olayların  bu şekilde gelişeceğini  bilemezdin."
Jennie bu şekilde söyledikçe sinirlerim daha çok bozuluyordu.

"Jennie sen anlamadın galiba?
Sevdiğim çocuk benden nefret ediyor diyorum?
Haince planlar yapıp canımı yakacağını söyledi."

BANA! SÖYLEDİ BANA!
"Ölseydim bu kadar üzülmezdim biliyor musun?"

"Bak Lalisa sakın olmalısın öncelikle."

"Jennie gerçekten yeter artık!
Senin boş vaatlerini dinleyecek zamanım yok!"

Diyip Jennie'nin yanından hızlı bir şekilde ayrılmıştım.
Artık çok fazlaydı bu!

Canıma kıyacaktım.
Evet bunu yapacaktım.
Artık bu dünyada yaşamanın hiçbir anlamı yoktu.
Sevdiğim kişi benden ölesiye nefret ediyordu ve planlar yapacaktı.
Acı çekmem için.

"Jungkook ben Lalisa.
Üzgünüm sana sevgimi veremedim.
Şuanda aslında çok mutluyum biliyor musun?
Sen benden kurtulacaksın.
Artık seni istesem de rahatsız etmeyeceğim,edemeyeceğim...
Hoşçakal.
Her bir hücresine aşık olduğum çocuk...

Lalisa Manoban
-Laylie

"Mektubu yazdıktan sonra.
Jungkook un ziline bastım.
Tam kapıyı kapatırken,gözü yere koyduğum beyaz zarf'ta kaldı.
Zarfı içeri alıp kapıyı kapattı."

Son bir kes aşık olduğum kişinin resmine baktım.
Ve avucumun içine doldurduğum sayamadığım kadar çok hapın,
bir anda boğazımdan geçmesini sağladım.

Üzerime ağırlık çökmeye başlamıştı bile.
Temmuz ayı olmasına rağmen hava git gide soğuyordu.

Gözlerim ben istemeden kapanıyordu.

Görüşürüz Sevgilim...

___________________________