Zawgyi
"အ႐ွင္...ရိွလား ဟင္"
အ႐ွင့္အခန္းလို႔ ယူဆရေသာ အခန္းငယ္ေ႐ွ႕တြင္ ကပိုပယို နန္းတြင္းအဝတ္အစားမ်ားႏွင့္မတ္တပ္ရပ္ေနသူက ဂင္ထယ္ေယာင္းမွ ဟုတ္ပါေလစ။
"အ႐ွင္မင္းျမတ္ ကိုေမးရေအာင္ မင္းက ဘာေကာင္မလို႔လဲ"
ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းတံု႔ျပန္ေသာ အေစာင့္ကို မ်က္ေစာင္းခဲလိုက္ကာ
"အ႐ွင့္ လက္ေအာက္ငယ္သားမလို႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းဆက္ဆံေနတာ..ေရာင့္တက္မလာနဲ႔"
ဆူညံဆူညံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဂ်ံဳးကု အိပ္မရေတာ့ေပ။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ!"
အခန္းထဲမွထြက္လာေသာ အ႐ွင္ေၾကာင့္ ျပံဳးကာ..
"အ႐ွင္....က်ေနာ္ အ႐ွင္နဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ လာခဲ့တာ"
ထိုေကာင္ေလးအသံက အနညး္ငယ္တုန္ရီေနေသာ္လည္း အျပံဳးမပ်က္။
"ဝင္ခဲ့!"
စကားႏွလံုးတည္းသာ အ႐ွင္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္လည္း ပါးစပ္က စိမရေတာ့ေပ။
"ဘာကိစၥလဲ.. ငါမင္းကို သတ္ပစ္လိုက္မွာမေၾကာက္ဘူးလား...!"
ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္လိိုက္ေသာ္ေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးကိုယ္မွာ သိမ့္ကနဲတုန္သြားေသာ္လည္း သူ႔ရင္ဘတ္ကေလးကိုဖိကာ ေကာင္ေလးက စကားစသည္။
"က်ေနာ္ေျပာၿပီးၿပီေလ...အ႐ွင္သတ္မွာထက္ အ႐ွင္နဲ႔ေဝးရမွာကို ပိုေၾကာက္ပါတယ္လို႔..ဆို ခဏခဏမေမးနဲ႔ဗ်ာ အဲ့တာပဲ ျပန္ေျဖရတာေမာတယ္"
သူ႔ကိုပင္ ျပန္ေဟာက္ရင္း တခ်က္တခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းကို ေထာ္ ေထာ္လာကာ စကားေျပာေနေသာ သူ႔ေ႐ွ႕မွ က်ားေပါက္ကေလးမွာ..အလြန္ပင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာကိုေတာ့ ဂ်ံဳးကု မလိမ္ခ်င္။သို႔ေသာ္လည္း အလြန္မုန္းေသာမ်ိဳးႏြယ္စု၏သားျဖစ္ေနသည္ဟူေသာ အေတြးက ကန္႔လန္႔ လာလာခံသည္။
YOU ARE READING
My Lord
FanfictionREST Zawgyi/Unicode Unicode မြတ်နိုးခဲ့ဖူးသော အရှင် ချစ်ရပါသော အရှင် နောင်ဘဝတွင်မက ဘဝအဆက်ဆက်တိုင်းမှာ ဆုံချင်သေးပါရဲ့။ Zawgyi ျမတ္ႏိုးခဲ့ဖူးေသာ အ႐ွင္ ခ်စ္ရပါေသာ အ႐ွင္ ေနာင္ဘဝတြင္မက ဘဝအဆက္ဆက္တိုင္းမွာ ဆံုခ်င္ေသးပါရဲ႕။ #TaeKo...
