Zawgyi
"ဂြၽန္...ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခေထာက္ခ်ကာ တေစာင္းထိုင္ေနေသာ ထိုကေလးမွ စကားစလာသည္။
"ကိုယ္ ေ႐ွ႕တန္းတက္ရမယ္..နမ္ခြၽန္းမွာ ကိုယ္တို႔ စစ္သည္ေတြ အင္အားနည္းေနၿပီ"
သံခ်ပ္ကာ အက်ႌမ်ားကိုဝတ္ဆင္ရင္းပင္ေျဖလိုက္သည္။
"ဂ႐ုစိုက္ဦး..ဂြၽန္ က်ေနာ္ေတာ့...လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ"
အသည္္းယားစရာေကာင္းေအာင္ ေခါင္းေလးငံု႔ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္ရင္းေျဖေနေသာ ကေလးနား ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ
"ကိုယ္လည္းလြမ္းေနမွာပါ..ထယ္ေယာင္း ကိုယ္သြားေတာ့မယ္"
ကေလး ကေတာ့ ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ ျပတင္းေပါက္ဖက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။
သူ႔ျမင္းဂ်ပ္စတင္ေပၚတက္ကာ စတင္ထြက္ခြာရန္ျပင္လိုက္သည္။
"အ႐ွင္..!"
အႏွီေကာင္ေလးက အိပ္ခန္းထဲကေနထြက္လာကာ သူ႔ျမင္းနားကိုအေျပးလာသည္။
ခ်ည္အနီေရာင္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ႀကိဳးေလးတစ္ႀကိဳးကို သူ႔လက္တြင္ခ်ည္ေပးကာ
"အ႐ွင္..အနၱရာယ္ ကင္းပါေစ လို႔ က်ေနာ္ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ေနာ္"
ေဘးနားတြင္ စစ္သူႀကီးပတ္ခ္ တစ္ဦးသာရိွေသာေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။
_•_•_•_•_•_•_•My Lord•_•_•_•_•_•_•
ဂ်ံဳးကု စစ္ေျမျပင္သို႔ေရာက္သည့္အခါတြင္ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ အေျခအေနဆိုးေနေလၿပီ။
"စစ္သူႀကီးပတ္ခ္...လိုအပ္ရင္ ေနာက္တန္းက တပ္ကူေခၚပါ "
"ဟုတ္ကဲ့ အ႐ွင္မင္းျမတ္"
ဂ်ံဳးကုပါ ဓားကို ဆြဲထုတ္ကာ စတင္တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
My Lord
FanfictionREST Zawgyi/Unicode Unicode မြတ်နိုးခဲ့ဖူးသော အရှင် ချစ်ရပါသော အရှင် နောင်ဘဝတွင်မက ဘဝအဆက်ဆက်တိုင်းမှာ ဆုံချင်သေးပါရဲ့။ Zawgyi ျမတ္ႏိုးခဲ့ဖူးေသာ အ႐ွင္ ခ်စ္ရပါေသာ အ႐ွင္ ေနာင္ဘဝတြင္မက ဘဝအဆက္ဆက္တိုင္းမွာ ဆံုခ်င္ေသးပါရဲ႕။ #TaeKo...
