İmkansızı Sevmek

Sona doğru

Yepyeni sayfa açalım dediğinden beri hayatı daha beter olmuştu babasında kalıyordu annesi kendine yeni birini bulmuştu babası Özgeyi ziyerete gidecekti ama bu sefer Rüzgar gitmek istememişti Mirayı arayacaktı babasını uğurladıktam sonra mezarlığa gitti durdu ağladı sonrada "Kimsin sen?"dedi..

Ağaçlardan bir ses geldi bu rüzgarın sesi değildi daha çok bir hayvan ya da insan hışırtısıydı..Arkadan sessizce biri yaklaşıyordu ama o ağlamakla meşguldü sonra omzunda bir el erkek değildi bu bir kızdı arkasını döndü ve...işte aradığı kız yanı başındaydı kız hiç konuşmadı acaba Mira mıydı?Rüzgar gördüğü anda tereddüt etmeden kıza sarıldı o emindi bu oydu hemen neler olduğunu sordu kız konuşmadı sadece yüzü asıktı belliki pişmandı..Rüzgar okadar mutluyduki onun fazla üstüne gitmedi fakat diğerlerine haber vermek için telefonunu çıkardığında Rüzgara engel oldu kafasını salladı Rüzgar neden konuşmadığını merak ediyordu kız ona sanki yabancıymışcasına bakınca Rüzgar sordu:"Sen..beni hatırlıyorsun değil mi Mira?"

Kız cevap vermedi daha doğrusu veremedi Rüzgar kıza neden konuşmadığını sordu ama yine cevap alamadı sonra cebinden kalem kağıt çıkardı oraya yazmasını istedi kızın yazısını okuduğunda konuşamadığını ve hafızasını kaybettiğini öğrenmişti kendisine dahil hiç birşey bilmiyordu tek işi piano çalmakmış.. hafızasının nasıl kaybolduğunu sorduğumda bilmediğini yazdı geçmişi hatırlamıyordu bunun üzerine ona olanları anlattım beni dinlerlen Mira gibi saçlarıyla oynuyordu anlattıkça sanki kafasında herşey kesit kesit canlanıyordu ona hastaneye gidip gitmediğini sordum ama bu sorumu yanıtlamadı onu bukadar tanıdığımı düşündüğünde benle birlikte eve gelmeyi kabul etti..Eve geldiğimizde ona birsürü fotoğraf yazılar gösterdim sonunda videoyu izlettim bana öylece bakıyordu ona konuşması için verdiğim kalemi eline aldı ve birşeyler yazmaya çalışıyordu kapıda bir R harfi yazdı..adımı hatırlıyordu bu oydu onu geçmişe götürmüştüm sanki beni hatırlamaya başlamıştı..