SİL BAŞTAN

2. BÖLÜM - Yolculuk

Multimedya: Talia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Sinirliydim hem de hayal bile edemeyeceğiniz kadar. Ailem ne zamandan beri bana sormadan bu kadar büyük bir şeyi yapabilirler ki? Kolay değil hem de hiç kolay değil. Ne kadar çok hayal kırıklığına uğradığımı tahmin bile edemezdiniz. Çünkü ben bile tahmin edemiyorum. Basit gibi gözüktüğünü düşünebilirsiniz. Ama değil. Ailemle birbirimize bir çerçeve içinde saygı duyuyorduk. Bizim de sınırlarımız vardı her insanın olduğu gibi. Annemle biz çok fazla kavga ediyorduk. Ama ikimiz de birbirimizi seviyorduk. Babam kavgalarda genellikle annemin tarafını tutar. Annem çizmeyi aştığı zamanlarda benim söylediğimin doğruluğu hakkında bir şeyler söyler işte. Her neyse bunları neden anlattığımı bilmiyorum. Sıkıcı gibi gözükebilirim. Ama değilim. Şimdi diyeceksiniz ki sıkıcı değilsin ama egoistsin işte ben buna çok gülerim. Aslında ego kendini övmek gerçekleri söylemek değil be dostumJ Ahahah işte gerçekten egoist oldum şimdi.

Kendimi kendi kendime konuşunca rahatlamış gibi hissettim. Evet, evet iyi ki varsın be kendim. Şimdi yaşananları merak ediyorsunuzdur tabiki siz, o zaman anlatayım,

Annemle babam okulumu değiştireceklerini söylediğimde kala kaldım. Ama sonra dedim eh işte ne olacak sanki okul değiştirmeyle yeni arkadaşlar edinirim. Tabiki de bunları söylerken kendimi avutmaya çalışıyordum yoksa şuan ki DOSTLARIMI hiçbir şeye değişmem. İllaki onlarla da yeni okulum buralarda olacağı için yine de bolca görüşürdük. Okulumu seviyordum. Okuldaki neredeyse herkes de beni tanır ve severdi. Yani birkaç saçma kişi hariç. Yolduğum bir kız vardı onu size sonra anlatırım. Neyse ben bunları düşünüyordum ki babamlar bana yeni okulumun İSTANBULDA OLMADIĞINI söylediler. Ağlayıp zırladım. SONRA ANNEMLE BABAMIN GELMEYECEĞİNİ ÖĞRENDİM. Yihahaha start the fun baby. Aslında onları özleyecektim hem de çok. Sonra orada ne yapacağımı düşündüm. Bir an duraksadım. Çünkü tek kalabilirdim, okulumda şizofrenler olabilirdi, beni kaçırabilirlerdi ve kimsem olmayacaktı da. Ben bir şey olursa nereye sığınacaktım kim beni koruyacaktı. Sonra aklıma İnstagram'a fotoğraf bile yüklememe izin vermeyen, saat 8'de dışarı çıkınca bana trip atan ailem geldi buna nasıl izin vermişlerdi ki?

-Anne? Baba?

-He kızım.

-Neresi bu okul ve siz nasıl buna İZİN VERDİNİZ?

-Okulun Didim'e çok yakın o civarlarda. Babaannenler orada ya kızım, bugün beni aradılar İstanbul'un leş gibi havasından bıkmışız ya, burada dünya varmış dedi. Sizi de en yakın zamanda bekliyoruz deyince ben de seni göndeririz diye düşündüm. Annenin anlattıklarını duyunca da aşırı iyi bir fikir olduğunun farkına vardım. Sana yaptığın şey için ŞU AN kızmayacağım çünkü sana çok güzel bir ceza veriyoruz ve sende eğrinin doğrunun farkına varırsın artık.

O sırada söze annem girdi.

-Seni sık sık ziyaret edeceğiz kızım ben aslında pek de razı değilim ama konu senin iyiliğin olunca iş değişiyor işte. Her neyse seni çok da sıkmayacağım. 2 gün sonra gidiyorsun bundan sonra iyi anılarımız olsun.

Denilenler üzerine ne diyeceğimi bilmiyordum. O sırada karnımdan gurultu sesleri geldi. Hızlıca odama girip yanıma bir 50'lik alıp dışarı çıktım.

E sonuç mu elimde pizzayla şuan oturuyorum. Ve biraz önce duyduğunuz şeyleri düşünüyorum. Kısacası: ÖLÜYORUM ANLASANA.

Aslında bir şey söyleyeyim mi ben efkarlanıyorum ama delicesine de mutluyum. Evet, ben ALARA KAYA şuan delicesine mutluyum. Ama bu uluorta söyleyebileceğim bir şey değil. Neyse, bizim Didim diye bahsettiğimiz yer Aydın'da bu arada. Ve bizim orada yazlığımız var ailecek, babaannemlerle. Her neyse orada da büyük bir çevrem var benim. Baya yakın arkadaşlarım var. Her yaz oraya gittiğimiz için can ciğer olduk. Neredeyse her gün Wp (WhatsApp) grubumuzdan yazışıyoruz. Bu arada 2 tane kuzenim var onlar da benim babaannemin torunları yani benim babaannem onların anneannesi olduğu için onlar da orada yaşamaya başladı. Benim şuan düşündüğüm burayı çok özleyeceğim. Galiba gerçekten çok özleyeceğim yaaa. Benim her şeyim burada. Ailem, arkadaşlarım, akrabalarım, anılarım, okulum, öğretmenlerim, dostlarım, kuşum ve kedim. Evet evet kesinlikle kuşumu ve kedimi de yanımda götüreceğim. Asla bırakmam onları.