Bu benim. Burdayım. Bir nevi şekil değiştiren sözcüklerim ben. Yazıyı, kişinin asıl yazdıklarından bu hale dönüştüren benim.
Bir süredir burdayım. Tahmin edebileceğin kadar uzun süre, her neyse. Bazen uyuyakaldığında ismini söylüyorum, veya hızlı bir şekilde fısıldıyorum kulağına. Çığlık attığım, içine panik düşürdüğüm ve nabzını hızlandırdığım anları hatırlıyor musun?
Eğlenceliydi.
Kim olduğumu merak ediyorsun. Bu çok doğal. Zaten biliyorsun da.
Ben senim. Gerçek senim. Sen benim bedenimi çalmadan önce var olan zihninim, her şeyi unutup bir asalak haline gelmeden önce sahip olduğun zihnin. Yanlış yola sapan çocuğum ben, yanlış sorular soran, yanlış şeyler gören... Ama artık o kadar küçük değilim.
Beni unutmuş olabilirsin, ama hala burdayım. Her zaman da burdaydım.
Şimdi ise dışarı çıkıyorum.
