Serseri 2

1.Bölüm: "Seni kaybettim"

Hepinize iyi geceler.

Görüşmeyeli nasılsınız? Umarım keyfiniz yerinde, gülüşünüz dudaklarınızdadır.

Kolejdeki Serseri'nin devam kitabı olan Serseri'ye başlıyoruz. Yorumlarınızı, desteklerinizi bekliyorum.

Buraya yüz defa da dinlesem hiç bıkmam dediğiniz bir parçayı bırakınız.

Sınır: 900 beğeni, 1000 yorum

Ve başlıyoruz.

Bölümü multimedia ki şarkıyla birlikte okuyunuz.

İyi okumalar.

2.Sezon 1.Bölüm: "Seni kaybettim"

~

Tik..

Tak..

Tik..

Tak..

Beynimin içinde öten bir saat, bedenimin içinde ölü bir ruh vardı.

Tik..

Tak..

Öten telsiz sesleri, birbirine derdini anlatmaya çalışan insanlar, kızanlar, bağıranlar ve kocaman koridorun bir köşesinde tekli bir koltukta oturan ben..

Ellerimi başımın arasına alıp, ileri - geri sallanmaya başladım. Sesim boğazımdan çıkmıyor, düşünme yetimi kaybetmiş gibiydim.

Kötü bir kabusun ortasındaydım. Birazdan uyanacaktım ve her şey eskisi gibi olacaktı. İlk başta korkacak belki ağlayacaktım ama her şey eskisi gibi olacaktı. Gözlerimi kapatıp, yeniden açtım.

Her şey aynıydı.

Ben yine bir polis karakolunun kıyısında kalmış bir bankta tek başıma oturuyordum. Gözlerimin önünde alevlerin içinde yanan araba vardı. Sonra Ateş'in yüzü, çaresizliği, yaraları, ağlayışı, beni bırakıp gidişi, o hali...

Gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu.

Asrın neredeydi, bilmiyordum bile. En son yanımdaydı beni tutuyordu. Alevlerin arasına koşmamam için beni tutuyordu. Sonra benim haykırışlarım, bağırışlarım, kendimi yırtarcasına ağlayışlarım, siren sesleri, itfaiye ve polisler..

Tabii bir de ardımda bıraktığım serserim..

"Ada," Kulağıma sesler doluyordu ama cevap verecek kadar takatim yoktu.

"Ada, kalk hadi." Yanıma ne zaman geldiğini bile bilmediğim Asrın'dı seslenen. Başım ellerimin arasında sallanmaya devam ettim. Konuşmak istemiyordum. Nefes almak bile istemiyordum.

Serserimsiz nefes alamıyordum ki zaten.

"Hadi gel elini yüzünü yıkayalım." Asrın kolumdan tuttuğunda, hızlıca geri çektim kollarımı.

"Dokunma!"

"Ada lütfen kalk." Yeniden kollarıma uzanacağını hissettiğimde tüm gücümle, avazım çıktığı kadar bağırdım.

"Dokunma diyorum sana dokunma!"

"Tamam bak dokunmuyorum." dediğinde hafifçe geriye doğru çekilmişti.

"Her şey senin yüzünden oldu." diye mırıldandım. Ayağa doğru kalkmaya çalıştım. Asrın'ın bana doğru yaklaştığını hissettiğimde, elimi kaldırarak onu durdurmaya çalıştım.