Serseri 2

3.Bölüm: "Lütfen gel"

Ben geldim galiba. Ciddili ciddili geldim ğsididixix Nasılsınız? O kadar çok merak ediyorum ki. Nasılsınız, n'aptınız, günleriniz nasıl geçti, sınavlarınız, karnelerinizin durumu. Lütfen bunları benimle paylaşın. 🌸

O kadar uzun zaman oldu ki.. Ben dayamadım gerçekten. Ama sonunda geldim. Çoğunuzun bildiği gibi bir hafta sonra üniversite sınavım var. Zaten bu uzak kalışlarım bu yüzdendi. Tüm hikayelerime geçen haftalarda dönmüştüm ama bir tek Kolejdeki Serseri (Serseri) kalmıştı. Artık ona da dönmek istedim. Uzun bir süre derslerime çalıştım, bende herkes gibi emek verdim artık hakkımda hayırlısını, herkes için hayırlısını diliyorum. Sınavımdan sonra burada daha sık olacağım. Sizleri bu kadar beklettiğim ve merakta koyduğum için hepinizden çok çok özür dilerim. Hâlâ benimle misiniz bilmiyorum. Gidenlere hak veriyorum. Kalanlara da çok teşekkür ederim. 💙

Bu kadar aradan sonra hâlâ benimle misiniz?

Benimleyseniz lütfen beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin. O kadar çok ihtiyacım var ki..

Bölüm şarkımız; Michael Jackson - You Are Not Alone

İnstagram: mavininhikayeleri
Hikâyelerim için yaptığınız kapakları, afişleri, resimleri benimle buradan paylaşırsanız çok mutlu olurum. Sormak istediğiniz her şeyi de çekinmeden sorabilirsiniz.

Hepinize iyi okumalar.

2.Sezon 3.Bölüm: "Lütfen Gel"

~

32 gün sonra...

Bir adam vardı baş ucumda. Kalbimin en içinde, kurduğum hayallerimin tam ortasında. Bir adam vardı kalbimin derinlerinden gelen, içimi yakıp kavuran bir sevdanın ortasında beni bırakan.

Tam baş ucumda, saçlarımı okşuyor. Dokunduğu yerler alev alıyor.

"Ben buradayım başımın belası." Tanıdık sesi içime işlediğinde başımı iki yanıma doğru salladım. Burada değildi biliyorum. Yine aynıydı. Yine beni içine alan bir rüyanın içerisindeydim.

"Burada değilsin," diye mırıldandım.

"Buradayım Ada." Yine aynı sözler, yine aynı dokunuşlar...

"Burada değilsin serseri," diye bağırarak gözlerimi açtım. Elim kalbime doğru giderken, hıçkırarak ağlamaya başladım. "Değilsin işte burada. Değilsin, değilsin. Yoksun yanımda, yoksun." Elimi ağzıma kapatarak hıçkırıklarımı biraz olsun kesmek istedim. Kimseye sesimi, çaresizliğimi duyurmak istemiyordum.

"Lütfen iyi ol. Yanımda olmasanda yaşa bir yerlerde iyi ol." diye fısıldadım.

"Buna ihtiyacım var, iyi ol."

***
Yaklaşık on iki gündür tuttuğum günlüğümü elime alıp, kapağını açtım. İçimi tam anlamıyla dökebildiğim tek şeydi. Çevremdeki insanlara kendimi anlatamıyordum. 'Ağlama Ada, geçer Ada, üzülme Ada' bu cümleleri duymaktan o kadar çok bıkmıştım ki. Hiçbir şeyin geçtiği yoktu. Tüm acılarım, özlemim tüm benliğiyle içimde kalıyordu. Geçmiyordu. Geçmeyecekti de.

Elime siyah kalemimi alıp, yüreğimden dökülenleri yazmaya başladım.

Serserim..

Yokluğunun 32'nci günü. Gülüşünden, bakışından, sesinden, kokundan, senden uzak kaldığım 32'nci gün. Çok özledim. Yemeyi unuttum, o çok sevdiğim çiğlöfteyi unuttum, çikolatalarımı unuttum ama sen hâlâ gelmedin. İçimde beni yakıp geçen özleminle bir başıma bıraktın.