-Chapter eleven-

23 1 0
                                    

PRINCE KIER'S POV

Nakarating na kami sa bahay ng mama ko, agad akong lumabas ng kotse dahil sobra akong nag-aalala. Inatake daw sa puso at naghihingalo na daw. Sana maabutan ko pa ang mama ko.

Pagpasok ko sa loob ng bahay, I heard voices from the living room. Pinuntahan ko agad iyon at nakita ko ang mama ko na nakaupo sa black velvet na chair habang nakikipagtawanan sa isang babaeng unknown girl nakatalikod kasi ito. What the? Akala ko ba mamamatay na ang nanay ko? Napatulala nalang ako sa kaniya. She's unbelievable

"Oh hi son... Andito ka na pala. Let me--".

"Pinaglalaruan mo ba ako ma? Damn it!" I cursed under my breath and walked away. Nakakainis! Nasira pa ang bakasyon ko kasama si Sunny pati si King. Hay! Kung alam ko lang edi sana di na ako parang tangang nagpunta pa dito. Damn it! Damn it!

"Wait Prince!" narinig ko ang tinig ng isang babae. Bago lang sa pandinig ko ang boses niya pero parang pamilyar na ewan ko. Parang narinig ko na dati ang boses niya pero hindi ko lang matandaan. Kaya lumingon ako para malaman ko kung sino ang tumawag sa pangalan ko.

I found a very beautiful woman standing at my front. Her perfect thin lips, her perfect straight nose, her perfect almond-like eyes and her perfect curved body, inshort, she's perfect. Parang bigla akong natulala sa kagandahan ng babaeng 'to. Sino ba siya? Saan siya nanggaling? Paano niya nalaman ang pangalan ko? Magkakilala ba kami?

"I miss you so much Prince!" she smiled waiting for hug. Ano siya sinuswerte? Kahit anong ganda niya at kahit napatulala man ako sa kaniya hindi ako basta basta magpapa-hug ano! Si Sunny lang ang pwedeng yumakap sakin.

"Well, I don't miss you cause I don't know you" I retorted sabay irap sa kaniya. Babae nga naman! Bwiset!

"Catherine Nicole Ramirez, remember?" she sighed.

Catherine Nicole Ramirez? Sino nga ba yun? T-teka! Siya kaya yung big fat girl that I used to bully when we were still young? Siya kaya yung lagi kong pinapaiiyak at tinatapunan ng juice when we were in elementary? Siya kaya yung babaeng lagi kong tinatalapid tuwing dadaan sa harap ko? Siya ba yung kababata ko? Wow! Its really unbelievable!

But still I don't care.I look at her from head to toe and rolled my eyes. Gumanda lang siya but still ayoko parin siyang ientertain. Lumakad ako papalayo sa kaniya nang bigla ako nitong yakapin mula sa likod. Yuck! Nakakadiri naman eh.

"Marry me Prince..." she said. Lahat nalang ba ng mga babae magmamakaawang pakasalan ko? Bakit ba ako pinanganak na gwapo!?

"Ayoko. May mahal akong iba and please wag kang yayakap sakin, nakakadiri ka" I took off her arms around me and pushed her away. Nadumihan pa tuloy ang suot kong damit. Kadiri talaga eh.

Lumabas ako ng bahay at nakita ko si Sunny na nakaupo sa stairs. 

"Bakit di ka pumasok?" tanong ko. Napatingala ito at halatang nagulat sa prisensya ko.

"Ha? Ah... Kasi ano... Wala lang" she replied. Hinigit ko ang kamay nito at pinasakay ko na sa loob ng kotse. Ayoko na sa bahay na 'to, ayoko nang makita ang manloloko kong nanay. Damn her.

---

Maikli lang.. serrey!

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Sep 13, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Falling FeathersTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon