SUNNY'S POV
Napasandal nalang ako sa harap ng pinutuan niya. Sabihan daw ba akong magnanakaw? Ang sakit ha! Lagi nalang bang ganito ang mangyayare samin? Kung tratuhin niya ako para akong exconvict eh. Kung sigaw sigawan ako wagas, kung laitlaitin ako parang wala kaming pinagsamahang dalawa. Hindi ba niya pansin na nakakasakit na siya? Kahapon, halos mabaliw ako sa kakaisip ng dahilan niya kung bakit niya ako hinalikan. Ngayon naman, mababaliw ako sa sobrang sama ng loob ko sa kaniya.
"Sunny, kayanin mo... Mahal na mahal mo parin siya diba at gusto mong pamasayo siya muli. Kaya wag kang susuko!!!" sabi ng puso ko. Pero iba ang sinasabi ng utak ko. Makakaya ko pa kayang ipaglaban ang pag-ibig ko sa kaniya kung araw araw ginaganito niya ako?
Bigla akong napahiga ng biglang magbukas ang pintuan sa aking likuran. Napatingin ako sa kaniya, nagtama ang mata namin at sundenly it's magic. Thesame sparks were all over me. Parang may kung anong gumagalaw sa tiyan at hindi ako buntis ha! Parang may kilig na hindi ko maipaliwanag.
"Get my clothes outside" he said coldly. Yung kilig na naramdaman ko parang bigla ding naging yelo dahil sa sobrang lamig ng pakikitungo niya sakin. Kung pwede ko lang sanang sabihin ang totoo, ang tunay na nangyare five years ago. Siguro, he would tell me na 'Sorry Sunny, I'm sorry for making your life miserable. I'm-'Napa-iling nalang ako sa iniisip ko, ano ba naman yun sobrang assuming ko naman talaga aba.
"I said get my clothes! Faster!" he bellowed.
"Opo!" I sighed. Utos ng utos tapos yung phone ko hindi pa binabalik. Nako! Baka nakita niya yung secret folder dun. Ba-baka... No!!! Kailangan ko ng makuha ang phone ko sa lalong madaling panahon!
"Sir yung phone ko po" sabi ko sa pinaka-mahinhin na tono ng pagsasalita.
"Oh!" umirap pa bago ibato ang phone ko sakin. Eh hindi naman ako good catcher kaya ayun dumiretso sa hagdan at tuloy tuloy na nahulog. Samsung Galaxy s5 ko! Wahhh... Sayang ang pera ko!
I glared at Prince. Sinugod ko siya at tinulak-tulak. Sino ba namang matinong tao ang ihahagis ang phone ng iba sa may hagdan pa mismo? Paano kung ako yung nahulog? Edi patay ako!
"Bakit mo naman ginawa yun? Nag-iisip ka ba talaga Kier? Phone ko yon! Nakakainis ka! Sumosobra kana!" sinigawan ko siya.
Bigla niyang hinawakan ang magkabila kong braso at saka tumitig sakin ng matalim. Lahat ng inis ko sa kaniya suddenly disappered. Na-blanko ang utak, walang matinong bagay ang pumapasok sa isip ko. Ang tanging pumapasok sa isip ko ay 'Hahalikan ba niya ako?'
"Sumosobra? Eh ano 'tong ginagawa mo? Ikaw ang may kasalanan sakin... Tapos ikaw pa 'tong may ganang manakit. Tell me, masama nabang gumanti ang taong sinaktan mo noon?" he gave me a smile of a devil. Grabe siya, akala mo talaga kung sino! Sige na kasalanan ko na, ako na lahat. Ako na ang masama... Ako na ang walang kwenta para sa kaniya. Pero may dahilan naman ako kung bakit ko nagawa yun eh. I have my own reasons why I left with out telling him good bye.
"Ano bang pinagsasa-sabi mo? Baka naman napag-kamalan mo lang ako? Ngayon lang kita nakilala...!" I know masamang magsinungaling. Pero wala pa akong lakas ng loob na sabihin sa kaniya ang katotohanan dahil natatakot para sa sarili at pati narin sa kaniya.
"Napagkamalan? Pwes, ipapaalala ko sayong ako ang taong sinaktan ng sobra!".
Hinigpitan niya ang kapit sa aking mga braso bago niya idikit ang kaniyang labi sa akin. Parang na slowmo ang lahat, parang nabibingi ako sa lakas ng pag-pintig ng puso ko. His lips moved in perfect way and I can't explained how happy my heart is. This time he kissed me not because his drunk but he kissed me because he wanted me to remember everything.
Yes, I remember everything, kahit nga hindi niya ako halikan eh. Naaalala ko ang lahat. Teka! Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko, baka mawala ako sa katinuan dahil sa halik na ito! Kailangang pigilan ko ito. Pero anong gagawin ko? A-anong sasabihin ko? I-tutulak ko ba siya? Mayakap nalang kaya at wag ko na isipin ang mangyayare later on? NO! That is a big NO!!!
Itutulak ko siya at bigla akong tatakbo! Tama good idea Sunny!
I pushed him away pero nung tatakbo na ako hindi ko nagawa dahil nakakapit parin pala ang kaniyang kamay sa braso ko. Ang higpit higpit ng kapit niya. Hinapit niya ang damit ko kaya napalapit ulit ako sa kaniya. Niyakap niya ako, yung braso niya nakapulupot na sa akin. Idiniit din niya ang aking ulo sa kaniyang dibdib while caressing my back. It feels so good and it turned me on.
"This time pakakawalan kita... pero humanda ka... Sa susunod na awayin mo ko. Sa kama na ang bagsak mo!" parang musika sa aking ears ang kaniyang boses. Bigla akong nagblushed nung sabihin niya yung 'kama'. Ano ba naman yun, sobrang direct naman niya. Kama agad hindi ba pwedeng sa sofa muna or sa banyo? Sa loob loob ko binabatukan ko ang sarili ko dahil sa mga pinag-ii-isip ng utak ko. Grabe sobrang green ng utak ko.
"Now... Get my clothes or you'll be dead!" he pushed me away tapos biglang pumasok sa kwarto niya na para bang wala lang nangyare. Grabe! Para sakin dreams came true na! Pero para sa kaniya parang playmates lang kami na kung kailan niya gustong makipaghalikan gagawin niya. Hindi ako parausan ng desire ano! Grabe siya.
--
PRINCE KIER'S POV
I touched my lips at fresh na fresh parin ang lasa ng halik na iyon. Sobrang namiss ko ang halik na yon. I kissed so many girls and I'm not satisfied. But when I kissed her, naramdaman ko ang satisfaction na hinahanap ko. Nagpapasalamat ako at inaway niya ako, nagkaroon tuloy ako ng excuse para halikan siya. Para yakapin siya at para maramdaman ko muli ang kaniyang katawan sa akin. Makita ko lang ang kaniyang mga mata at ang labi niya nagsisikip na agad ang pantalon ko. Siguro kung nagpatuloy pa ang paghalik ko sa kaniya baka nasa kama na kami ngayon. Mabuti nalang din at tinulak niya ako, nagising ako sa katotohanan na hindi na nga pala siya para sakin.
"She'll going to pay me back" magagawa ko pa kayang pagbayarin siya sa mga kasalanan niya? Kaya ko pa kaya kung sa araw araw nalang na ginawa ng panginoon, nagiging desperado ako para halikan siyang muli?
"Kailangan mo siyang pagbayarin Prince!" yan ang laging tumatakbo sa isip ko. Pero ang puso ko sinasabing "Sundin mo ako, itigil mo na yan. Dahil baka isang araw magising ka nalang wala na siya!".
Hindi ko na alam kung sino ang aking pakikinggan. Gulong gulo na ako, pero kailangan ko talagang gumanti. Dahil pinangako ko sa sarili ko na kapag dumating ang araw ng aming muling paghaharap magdudusa siya. At gagawin ko yun, tama. Yun ang tamang gawin.
Magbibingi-bingihan muna na ako sa sinisigaw ng aking puso, kahit na masakit makita na umiiyak siya gusto ko parin gawin. Gusto ko parin iparanas sa kaniya. Tama! Gaganti ako para sa nadurog kong puso.
#comment.vote. or just simply read.
kung gusto nyo pong basahin ko yung stories nyo, sabihin nyo lang po. Just comment here! Thank you!!! <3<3<3
