Merhaba ben Samet. Hayır hayır hayır cidden böyle başlayacağımı mı sanıyordun ? Güldürme beni, hadi o zaman kitabımıza başlayalım.
__________________________
Soğuk bir kış günüydü, evsiz birisi olarak dışarıda her gün daha da cok donuyordum soğuk kanıma işlemişti.
Şu saatten sonra buz adama dönüşmüştüm. Soğukla adeta bütün olmuştum. Bir yandan havalıydım seviyodum soğuğu neyse boşverelim konumuza geri dönelim.
Yolda gezerken kulağıma sesler gelmeye başladı. Beni korkutmuştu ahahaha buna inanmadın sayıyorum tabiki şakaydı kimseden korkmam ben :) sadece ses biraz yüksekti ürktüm. Sese doğru yürümeye başladım yaklaştıkça dahada anlaşılmaz hale geliyordu.
Etrafta çok sıcaklaşmaya başlamıştı. Sıcağın tanımını bilmeyen ben sıcağı hiasetmeye başlamıştım çok sıcaklaşıyordu etraf ama çok garipki karlar erimemişti hala yerleydeydi tek ben mi hissediyorum bu lanet sıcaklığı diye düşündüm ve yürümeye devam ettim. Çalılıkların yakınına geldim. Aradan bakmaya başladım gözlerimi kamaştıracak derecede ışık saçan birisini gördüm. Ona bakamıyordum fazla parlaktı fazla bakarsam kör olabilirdim.
Içimdeki ses git kızla tanış kaç aydır sevgilin yok zaten sap ölceksin diyordu. Ah yine yalan söyledim içimdeki ses bu kadar zeki olamaz. Biraz düşündükten sonra tüm cesaretimi toplayıp yanına yaklaştım eşsiz bir göz alıcı güzelliği vardı. Sanki bir peri gibi.
Beni görmeden hemen geri gittim geriye giderken önüme ne ara geçtiğini bile görmedim çok hızlıymış. Yutkundum, korkudan altıma etcektim. Verdiğim tepki çok güzeldi ama aynen şöyle
oldu (kısık bir sesle)
-öyle gelinir mi be hayvan. Demiştim.
Ufak bir tebessümle
-üzgünüm seni korkutmak istememiştim. Dedi.
-korkmadım ki ben hiç bir şeyden korkmam :)
Alaylayıcı bir tavırla
-peki korkusuz eğer korkmuyorsan seni eğlenebileceğin bir yere götüreyim.
Acaba gitmelimiydim ? Diye düşündüm. Sonuçta kızı ilk defa tanıyorum işkillendim biraz biraz
düşündükten sonra
-olur. Dedim.
Kız beni belimden sardı ve uçmaya başladı.
-şimdi senle hissizlik tapınağına gideceğiz. Demişti.
Peki ya hissizlik tapınağı neydi neye benziyodu kafamda deli sorular vardı. Kızın adını sordum.
-adım Floranta senin ne korkusuz beyfendi. Dedi.
-korkusuz beyfendi güzel ama gerçek ismim Samet. Dedim.
Ismi çok garipti zaten kendiside çok garipti herneyse biraz zaman sonra tapınağa gelmiştik. Hiç kimse yoktu sadece yükseklik vardı kendimi tutamamıştım.
-hahahahah ben burdan mı korkacağım. Dedim.
Elleriyle bir şeyler yaptı ve boyut açıldı acaba boyut nereye gidiyordu lçeriye bakarken beni arkadan itti bağırarak içeriye düştüm. Her taraf alevle kaplıydı üzerimde su dökülmüş gibi su yerine terler akıyordu.
Floranta'ya hiç bir şey olmuyordu alışık olmalıydı ya da hissetniyor olmalıydı. Daha demin ben soğuktaydım ne ara sıcak oldu ne oluyo acaba eski dünyama nasıl gideceğim...
Çok korkuyordum Floranta'ya korktuğumu belli etmemek için gezmeye başladım. Biraz ilerledim uzaklarda başka bir boyut görmüştüm koşarak oraya gittim. Hiç düşünmeden içine atladım her yer terlemekten daha iyidir sonuçta. Ahh lanet olsun sözümü geri alıyorum soğuğa geri dönmüştüm. Benim için bu çok kötüydü sıcaktan soğuğa geçtiğim için ölebilirdim.
Burası eski dünyamdan daha soğuk ya da soğuğu hissettiğim için böyleydi ne biliyim donmaktan düşünemiyorum.
Titreyerek
-bbbb enimm başssşkaa bi bi bir bbo yut bu ll mam laa zım. Dedim.
Dişlerimden çıkan sesle müzik bestelenirdi resmen ileryecek gücüm yoktu.
Gözlerimi sonsuzluğa kapattım ve karlar içinde uyumaya başladım. Başka bir sabaha uyanacak mıyım bilmiyorum...
