Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seokjin bir yandan hikayelerini anlatırken bir yandan da gülmekten akan gözyaşlarını sildiğinde sen sessizce onu dinliyordun.
"Ve sonra Kookie, dedi-" Jin, masanın karşısından sana baktığında konuşmasını kesti. Az ilgi gösterdiğini fark ettiğinde kaşlarını çatmaya başladı. Genelde onunla birlikte gülüyordun - onunlaaynısaçmamizahanlayışınasahiptin,vesenibununiçinbileseviyordu- ama bu gece sadece tabağına bakıyorsun,önünde ki yemek ise çoktan soğumuştu. "Bebeğim, her şey yolunda mı?"
"Hm?" diye dikkatlice sordun.
"Beğenmedin mi?"
"Sorun değil, Jin, ben sadece... Son zamanlarda biraz fazla balık yemiştim." diyorsun. Bu çok saçma bir bahane ama ona gerçeği söylemekten ziyade, yemek yiyememenin sebebinin, yemek yemen için kusabilecek kadar endişeli olduğunu söylemeyi tercih ediyorsun.
"Ah, o zaman en sevdiğin tatlıyı yaptım, iyi bir zamanlama!" diyerek coşkuyla, masadan ayağa kalkıp, hala dolu tabağını önünden mutfağa götürmek için alıyor. "Yersin değil mi?''
Tanrım, neden her zaman bu kadar tatlı olmak zorunda? Yani Tanrı mükemmel mi? Sadece sonunda öğrendiği zaman çok daha kötü hissedecekti - ve böyle olacağını biliyorsun, çünkü sen her zaman işin içine giriyorsun.- Bu kaçınılmaz.
"Biliyor musun, sanırım eve gitmeliyim." diyorsun acele bir şekilde. "Kendimi iyi hissetmiyorum."
"Tamam, seni bırakmama izin ver."
"Sorun değil, taksiye bineceğim." Bu akşam bir kez daha 'sorun değil' dersen, yüzüne yumruk atabileceğini düşündün.
"Tamam..." fırını kapattığında mırıltısını duyuyorsun ve ceketini alıyorsun. Seni kapıya doğru uğurlarken şimdi sana bakamayan o. "Umarım yakında daha iyi hissedersin."
"Teşekkürler."
"Yakında görüşürüz?"
"Yakında görüşürüz." diye cevaplıyorsun ve bu elveda gibi geliyor.
YOONGI;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
