The One (Voltooid)

Hoofdstuk 15

• TWEE WEKEN LATER •

Ik ben samen met Kady mijn koffer aan het inpakken. Dit weekend gaan we bij Lily in het boshuisje slapen. We gaan de onderverdieping helemaal opnieuw inrichten. Ik heb er zoveel zin in. Het is alleen wel een dingetje om stiekem deze school uit te gaan. Je mag namelijk niet in het weekend weg zonder toestemming van je ouders. En we zijn nou net niet van plan om die toestemming te vragen. Gelukkig hebben we Britt en Louis die als enige, na ons natuurlijk, van dit alles afweten. Niemand anders mag het weten, puur om Lily niet in gevaar te brengen. Britt en Louis helpen ons om uit deze school te komen door de conciërge af te leiden.
"Klaar om te gaan?" vraagt Kady die al met haar koffer bij de deur staat. Ik geef Louis een kus en Kady en ik sneaken samen de school uit. Het gaat makkelijker dan verwacht en het bos is gelukkig niet heel ver hiervandaan.
Aangekomen bij het boshuisje staat Lily al klaar in haar werkoveral. Ze ziet er heel stoer uit en ze begroet ons vrolijk. "Ik heb er zoveel zin in zusjes!" roept Lily. Ik lach naar haar en bedenk me dat het heel raar is om er in een keer een zus bij te hebben. Ze is zo aardig en we hebben via de telefoon al veel bijgepraat.
Kady en ik zetten onze slaapspullen boven neer en we beginnen meteen om de benedenverdieping leeg te maken. De meubels zijn oud dus we hebben besloten om die naar de kringloop te brengen. Lily heeft zelf al veel gespaard door haar baantje bij een restaurant in de buurt. Een collega van haar komt zo met een busje om te helpen met de nieuwe spullen uit de ikea te halen en de oude naar de kringloop te brengen.

We lopen naar de rand van het bos sjouwend met een bank in onze handen. Daar staat het busje van Max, de collega van Lily. De bank zetten we samen in de bus en we lopen terug om een grote stoel, de tafel en nog wat extra stoelen te halen. Eenmaal weer bij de bus zetten we alles er weer in en rijden we samen naar de kringloop. Max is een knappe en aardige jongen. Ik zie dat Kady vaak naar hem kijkt en oogcontact zoekt. Ik heb alleen niet het idee dat hij ook contact met haar zoekt. Maar dat kan ik ook verkeerd hebben.

We hebben alles bij de kringloop neergezet en rijden de parkeerplaats van de ikea in. Alles is al besteld en betaald dus we hoeven het alleen nog maar op te halen bij het magazijn. Het is een mooie grijze hoekbank, een houten tafel met rollende stoelen erbij. Ook zit er nog een relaxstoel bij die je via knopjes kunt besturen en een paar mooie lampen die veel licht geven. Als we bij het bos aankomen probeert Max een beetje het bos in te rijden zodat we niet hoeven te sjouwen met de spullen. Ik wil de relaxstoel pakken en Max komt op me af gelopen. "Zal ik je even helpen?" vraagt hij. Ik bedenk me dat ik de zware stoel inderdaad niet alleen kan tillen en ik knik ja. Hij pakt de stoel aan de andere kant waardoor zijn hand de mijne aanraakt. Hij kijkt me aan met een hele diepe en mooie blik. Ik zie dat hij prachtige blauwe ogen heeft. Ik kijk snel weg en we tillen samen de stoel naar binnen. Dat was een hele ongemakkelijke staarsessie denk ik bij mezelf.

Alles staat binnen en we beginnen ook met het schoonschrobben van de ramen. Max heeft nog wat verf in zijn bus liggen en we sauzen de kozijnen.

Als alle ramen schoon zijn en een aantal kozijnen geverft zijn begint het al ergens op te lijken. De keuken hoeft niets aan gedaan te worden omdat die nog redelijk goed was. De bank tillen we in de hoek zodat hij perfect voor de tv staat. De relaxstoel komt ernaast en de tafel en de stoelen zetten we in de keuken. "Ik moet er nu vandoor dames, maar ik wens jullie nog succes met de laatste dingetjes." zegt Max als we net klaar zijn met de zware spullen. Ik knik naar hem en Lily geeft hem een vriendschappelijke knuffel. Ik kijk even naar Kady en zie haar dan zwijmelend naar hem staren. Ik moet ervan lachen. "Kayleigh, wil je me nog heel even helpen om de bus hieruit te krijgen zonder schade." vraagt Max nog als hij net weg wilt gaan.
Het verbaasd me dat hij dat aan mij vraagt en niet aan Lily maar ik loop toch met hem mee naar de bus. In plaats van dat hij achter het stuur gaat zitten gaat hij met zijn handen door mijn haren. Hij kijkt me aan met zijn blauwe ogen en ik vind het gek dat ik me niet ongemakkelijk voel als hij zo aan mijn haar zit. Zijn handen glijden voorzichtig naar mijn kont en ik voel dat ik opgewonden word. Hij komt met zijn hoofd naar me toe en zijn lippen belanden zachtjes op die van mij. Ik denk aan Louis en meteen duw ik hem weg. "Wat is er?" vraagt Max verbaasd. "Ik zag toch hoe je steeds naar me keek."
Ik sluit mijn ogen voor even en moet me echt heel erg inhouden om hem toch niet te zoenen. "Ik heb een vriend." vertel ik hem zacht.
Een kleine 'Oh' komt uit zijn mond en hij deinst een beetje achteruit. "Ik kan het niet ontkennen dat ik je heel aantrekkelijk vind, maar ik krijg hier straks spijt van." vertel ik hem.
Een lach vormt op zijn mond. "Ja dat snap ik." Hij geeft me een kus op mijn wang en stapt in de bus. Langzaam rijd hij weg. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en loop weer naar binnen. Lily en Kady zitten lachend op de bank. "Zozo, mag ik meelachen?" en ik ga in de hoek zitten op de bank.
"Kady vertelt me net dat ze Max wel een leuke jongen vind." Ik fake een lach en doe net alsof er net niets gebeurd is. Lily geeft Max zijn instagram aan Kady. Ik open ook even mijn instagram en zie dat ik al een volgverzoek van hem heb. Ik kijk even of er niemand meekijkt en accepteer hem, ook stuur ik een volgverzoek terug. Ik zie een appje binnenkomen van Louis.

Ik mis je😘

Ik krijg een lach op mijn gezicht maar voel me tegelijkertijd ook heel schuldig. Het kan echt niet dat ik opgewonden van een ander werd. Misschien is het wel gewoon menselijk. Als ik op Louis zijn profielfoto klik verlang ik naar hem. Het liefst zou ik nu bij hem willen zijn, hoewel het hier met mijn zusjes ook heel gezellig is. Ik stuur Louis een appje terug.

Ik jou ook ❤️

Ik leg mijn telefoon weg en tegelijkertijd springt Kady op van de bank. "Zullen we pizza bestellen?" Ik lach naar haar en roep dat ik het daar zeker mee eens ben.

Max de Ruijter (20)