The One (Voltooid)

Epiloog

• EEN JAAR LATER •

"Leg jij haar even op bed?" Vraag ik aan Louis. Hij knikt en neemt Rosa van me over. Het beste wat me ooit is overkomen. En wat ben ik blij dat ik haar, toen der tijd in Portugal, niet heb laten weghalen. Ze is prachtig. Ze heeft mijn donkere haren en de felle groene ogen van Louis.

Het is allemaal goed gekomen tussen ons. Sinds Rosa er is zijn we steeds meer naar elkaar toe getrokken. De liefde was er nog steeds, maar het was heel diep begraven. Door onze Rosa is die Liefde weer terug en daar ben ik ons kleine meisje heel erg dankbaar voor. Want een leven zonder Louis zie ik niet voor me.

Ik maak me klaar en trek een kanten jurkje aan. Ik ga samen met Louis uiteten. Kady en Lily komen samen oppassen. Ik heb zin om weer gezellig een avond met Louis te zijn. We hebben dat al lang niet meer gedaan.

Het verhaal van Lily is trouwens ook uit de wereld. Ze woont nu in een normaal huisje vlakbij het huis van Louis en ik. Toen we het aan onze ouders hadden verteld waren ze met stomheid geslagen. Mijn moeder was eerst boos op mijn vader maar het is al zolang geleden dat je daar niet lang boos om kunt blijven. En ten slotte zijn ze toch gescheiden. Kady woont samen met Max, een paar huizen verderop. We wonen dus allemaal gezellig bij elkaar in de buurt. Het is heel praktisch want zo ga je snel bij elkaar langs voor een kop koffie.

'Ding dong.' De bel gaat en ik doe de deur open. Mijn vrolijke zusjes staan voor de deur. "En waar is de kleine meid?" Roept Kady meteen. Ik lach naar haar. "Ze ligt al in bed. Maar als je nu snel naar boven loopt kun je haar nog even zien."
Kady en Lily sprinten de trap op. Ik moet om ze lachen. Ik ben zo blij met ze. En ik vind het zo fijn dat ze het zo leuk vinden om op te passen.

"Wij gaan er van door." Ik geef Kady en Lily een kus die zich al lekker op de bank hebben genestelt. "Veel plezier jullie." Zegt Lily. "Ja veel plezier." Vult Kady haar aan.
Louis pakt mijn hand en samen lopen we naar buiten. Voor de deur blijven we nog heel even staan. Hij trekt me in een omhelzing. "Lieve Kay, ik ben zo niet normaal blij met jou." Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. Ik geef hem een kus. "Ik ben nog veel blijer met jou."