The One (Voltooid)

Hoofdstuk 14

"Sorry wat zeg je?" vraag ik Lily verbaasd. "Ik ben je zus, of nouja zus, je halfzus." Ik speel de woorden even opnieuw in mijn hoofd af. Ik kijk Kady aan en ze kijkt met een peinzende blik terug. "Wacht jij wist dit?" vraag ik haar dan.
Voorzichtig knikt ze. Ik kan mijn oren niet geloven. Ondertussen komen Britt en Louis ook achter het bed vandaan en lopen de trap af. "Zitten er nog meer mensen hier?" vraagt Lily dan. Ik schud mijn hoofd. Even denk ik na en ga op de verstoffen stoel zitten. "Ik snap de hele situatie die hier gaande is niet dus ik zou graag wat uitleg willen."
Lily knikt begrijpelijk. Ze gaat samen met Kady op de bank ernaast zitten. Louis en Britt gaan op de traptrede zitten.
Dan begint Lily met vertellen.
"Ik ben een dochter van jullie vader en Liesbeth, mijn moeder dus. Ze waren oude schoolvrienden. Onze vader en jullie moeder hadden al ruim 7 jaar een relatie totdat onze vader vreemd ging, met mijn moeder. Jullie waren er toen nog niet. Onze vader weet van het bestaan van mij af, maar hij is me nooit komen opzoeken. Jullie moeder weet waarschijnlijk ook niet dat ik besta, en ook niet dat onze vader dus is vreemdgegaan toen der tijd."
Mijn mond valt open. Mijn vader vreemdgegaan met een andere vrouw. En mama die hier nog steeds niets vanaf weet. Ze zijn nu dan wel gescheiden maar dat papa dat al die tijd voor haar verzwegen heeft kan ik maar niet begrijpen. En dan ook nog eens kinderen willen van mama terwijl je weet dat je er een hebt rondlopen van een andere vrouw.
"Maar hoe kennen jullie elkaar dan al?" Ik kijk Lily en Kady aan. Lily vertelt verder.
"Mijn moeder heeft mij alleen opgevoed. Toen ik klein was heeft ze altijd gezegd dat ik geen vader had. Via een dagboek van mijn moeder, die ze in die moeilijke tijd heeft bijgehouden ben ik erachter gekomen. Ze wist niet dat ik er in gelezen had en ook niet dat ik jullie daarna heb opgezocht. Het was vorig jaar rond deze tijd. Kady deed de deur open en ik heb haar verteld wie ik was. Jullie waren op dat moment op bezoek bij jullie opa en oma en Kady was ziek thuis gebleven. Vandaar dat Kady alleen thuis was. Ze heeft me binnen gelaten en ik heb mijn verhaal aan haar verteld."
Ik kijk Kady met een verwarde blik aan. "Waarom heb je dit nooit aan mij verteld? Vertrouwde je me niet? Was je bang dat ik het aan papa en mama ging vertellen?"
Kady veegt een traan weg. "Jij was altijd met andere dingen bezig. Ik had het idee dat jij een veel betere band met papa en mama had. Jij was altijd het populairst op school en alle jongens keken naar je. Ik zat er altijd maar een beetje bij. Dit geheim was iets van mij, iets van mij en Lily. Ik had iemand waarbij ik overal echt mezelf kon zijn. En Lily begreep dat. Toen we een aantal maanden verder waren ging het al een stuk beter tussen ons en ik kon meer en meer mezelf zijn bij je Kay. Maar nog steeds wilde ik iets voor mezelf. Ik wilde het niet met je delen. Daarom heb ik het voor mezelf gehouden. Toen ik de kans kreeg om de jongen te zoenen waar jij verliefd op was wilde ik het met twee handen aanpakken. Maar meteen had ik er spijt van. Ik ben gevlucht naar hier, ik heb Lily gezocht maar kon haar niet vinden. Ik wilde afscheid nemen van haar omdat ik het allemaal gewoon niet meer aankon. Ik heb alles al die tijd in mezelf opgepropt en het er nooit met je over gehad. Lily heeft me boven op een berg iets verderop net op tijd tegengehouden. "
Tranen rollen over mijn wangen. "Je had altijd naar me toe kunnen komen als je iets dwars zat. Ik wist van niets. Ik wist echt van niets."
"Ik weet het Kay." Ik loop naar mijn zusje toe en geef haar een hele stevige omhelzing. Ik kijk naar Lily en ook bij haar stromen de tranen over haar wangen. "Er is nog een ding dat ik niet snap", begin ik en ik kijk Lily's kant op. "Waarom woon je hier in het bos?"
Lily slaat haar ogen neer. "Mijn moeder is een paar maanden geleden overleden aan borstkanker. Ze wist al een aantal weken van te voren dat ze dood ging. Ze wist niet wat ze met mij aan moest en toen hebben we maar het huisje van mijn opa vroeger opnieuw ingericht. Omdat we geen familie meer hebben kon ik nergens anders terecht.
We zijn begonnen met het inrichten van de boven verdieping. Het begon zo mooi te worden, en het was zo'n mooi iets om als laatste samen met mijn moeder te doen. We waren klaar met de bovenverdieping en we hadden besloten om de volgende dag verder te gaan met de onderverdieping. Die nacht is ze thuis overleden. Het ging niet meer, ze had overal pijn, zoveel pijn dat ze uiteindelijk is overleden aan een hartstilstand. Ik was gebroken. Helemaal leeg.
Ik ben naar dit huisje gegaan omdat mijn moeder ons eigen huis al verkocht had. Ik ben nooit meer verder gegaan aan de onderverdieping. Ik was na het verlies van mijn moeder ook zo ontzettend blij dat ik Kady een tijdje geleden had ontmoet. Ze kwam me vaak met de trein opzoeken en dan trooste ze me. We hadden het over van alles en nog wat. We konden onszelf zijn bij elkaar, dat was het fijnste van alles."
Ik vind het schokkend wat ik nu hoor. Op zo'n jonge leeftijd je moeder kwijt moeten raken lijkt me echt verschrikkelijk. "Het spijt me van je moeder, je moet het echt heel zwaar hebben gehad." Lily knikt en komt dan naast ons zitten. Ik geef haar een knuffel en praten nog een tijdje verder.
"Waarom kom je eigenlijk ook niet op onze school?", vraag ik dan na een tijdje. Ze lacht naar me. "Ik heb mijn diploma al gehaald."
"Maar je kunt toch ook bij ons op school komen zonder de lessen te volgen?"
Ze kijkt me vragend aan.
"Ja ik bedoel dat je soms gewoon bij ons slaapt, en soms hier. Of dat wij in het weekend hier komen slapen. Anders ben je zo alleen."
Lily's blik is van vragend naar een hele grote glimlach gegaan.
"Dat vind ik echt heel lief van jullie!"