Untold Stories

BHL Final Letter

Her POV

I'm here.  Thinking.  About everything. 

Iniisip ko ang sama ko. 

Kasi yung pinaka mabuting taong nakilala ko tinatraydor ko.

My eyes are close. I didn't see the things he's done for me. 

My ears are close.  I didn't hear his heart.

My mouth is close.  I didn't say how much I love him.

How foolish I am. 

Sobrang depressed ko na.  Hindi ko alam ang gagawin ko. 

I want to go out.  I want to leave.  But how?

Nakatali ako sa isang bagay na hindi dapat. 

Nakatali ako sa isang sitwasyong mas nagpapagulo ng isip at puso ko. 

Hindi ako makaalis kasi nangako akong hindi ako aalis.

Pero nalulugmok ako sa kalungkutan. 

I can't find words to say how miserable I am. 

Nakakatawa kasi ginusto ko naman lahat ng nangyayari. 

Mahal ko siya mahal ko din yun. 

Everything's change because of my lack of contentment.

Nasa akin na halos lahat.  Baby na lang ang wala. 

Hindi ko ba maamin na ako ang may kasalanan.  Kasi natatakot ako. 

This is all my fault because I fail.

Makasalanang nilalang.  Walang pinagkaiba sa masasamang taong nananakit ng iba. 

I have almost everything I want in life.  Pero nang aagaw pa din ako ng pangarap ng iba. 

Yes I'm happy habang ang iba namamatay sa kalungkutan. 

Minsan iniisip ko nalang na hindi ko naman kasalanan na minahal nila ako. 

Pero all in all alam kong sa una palang kasalanan ko na. 

The funny thing here is, kahit ano man ang desisyon ko,  may masasaktan akong tao. 

Nangako ako eh.  Na sakanya lang ako.  Na buong pagkatao ko sa kanya lang.

Kasi nangako kami sa Diyos.  Na kami ang magsasama sa hirap at ginhawa. 

Anong nangyari?

Dahil ba hindi siya ganoong perfect sa paningin ko?

Unlike the other na kaya niyang ibigay ang sarili niya ng buong buo?

I'm so selfish.  Pareho ko silang nasasaktan. 

Nakakatawa diba?  Kasi yung mga katulad ko walang puwang sa mundong ito. 

Kasi anay kami.  Maninira.  Walang silbi. 

Gusto ko ng bumitaw.  Pero hindi ko alam kung paano. 

Hirap na hirap na ako. 

Feeling ko nga mababaliw na ako sa kakaisip eh. 

I want to focus on my other half but I don't want to hurt him.

Yes him. Yung taong kasama ko lagi. 

Siya yung nagiging sandalan ko sa lahat ng oras. 

Paano ko siya bibitawan? Kung napakabuti niya din sa akin. 

I'm so lost. I want my child. Pero hindi ko siya makukuha hanggat ngkakasala ako.

Gusto ko ng magkaanak.  Pero hindi yun ibibigay hanggat hindi ako bumibitaw.

Yun ang alam kong sagot.  Kasi kahit lumuha ako ng dugo.  Manalangin man ako maghapon kung gumagawa din ako ng kasalanan wala din.

Kung pwede ko lang ibalik ang nakaraan hindi ko na sana hinayaan siya na pumasok sa buhay ko para hindi na siya masasaktan ng dahil sa akin. 

Bigyan lang ako ng konting panahon pa.  Susulitin ko lng na kasama ko siya. 

Babe mahal na mahal kita.  Paano ba mawawala ang sakit na nararamdaman ko?

I can't leave you but this is wrong.  Ayokong mapunta sa impyerno.

Pwede ba tayong maging magkaibigan nalang?

But this time I want you to take the chance para ikaw ang makipag break up. 

Gusto ko this time willing ka na. Kasi gusto ko maging official na.

Kasi gusto ko maging fair sau. 

Hindi mo alam kung gaano kita kamahal. 

Pero siguro hindi ito ang tamang panahon para sa atin. 

Siguro pagdating ng panahon na pwede na tayo,  magiging tayo pa din. 

Please help me.  I need you. Masakit na.  Tama na. 

-Dbb