No-time

16 jaar na de sprong

Ik sta stil bij Alexa's graf. Zelfmoord. Ik loop naar het graf ernaast. Eve. Moord.
Allemaal de schuld van deze mensen, Nadia, Amy en Puck. Arjans dood was zo verdiend. Arjan, de vader van Nadia en Amy doodde Eve 15 jaar en 10 maanden geleden, mijn vader is precies 6 jaar geleden op hem ingereden. Hij stierf. Nadia belandde in het ziekenhuis, maar haar moeder en die stomme Amy waren er niet. Nu moet ik, Charissa het recht zetten.
'Charissa?' Noëlle kijkt me verbaasd aan. 'Wat doe jij hier?'
Ik kijk Noëlle boos aan. 'Ik kijk bij mijn zussen, wat doe jij hier?'
Noëlle komt naast me staan. 'Ik wist niet dat jouw zussen hier lagen.' Zegt ze. Ze kijkt naar de steen. Alexa en Eve? Zijn dat JOUW zussen?' Vraagt ze ontzet.
'Ja,' ik zucht, Noëlle stapt naar achteren. 'Wat is daar mis mee?' Snauw ik.
Noëlle schrikt. 'Niks! Maar ik bedoel, Eve heeft toch zo'n meisje vermoord?'
Ik word boos. Eve wordt herinnerd als een bloeddorstig monster!
'Niet boos worden.' Zegt Noëlle geschrokken. 'Ik heb het ook alleen maar gehoord.'
'Van wie?' Vraag ik dreigend.
'Van Jolijn.' Zegt Noëlle. 'Mijn zus, die zat bij Anne in de klas.'
Ik stap naar Noëlle toe en begin haar door elkaar te schudden. 'Waar woont de familie van Anne? Het is hún schuld dat ik mijn zussen nooit heb gezien.'
Noëlle schrikt. 'Ik weet het niet hoor, maar rustig aan, je slaat door.'
Ik begin haar te slaan en te schoppen. Noëlle valt neer en kreunt. 'Hou je fucking bek! Ik bepaal zelf wel of ik doorsla of niet.'
Noëlle kijkt me bang aan, ik geniet van haar angstige blik en hef mijn voet op. Nog voor ik haar hoofd raak is ze bewusteloos. Ik weet dat ik problemen krijg als ze wakker wordt. Ik denk na. Ik pak Noëlle vast en sleep haar mee. Ze is lichter dan ik dacht. Godzijdank is dit een hele rustige plek en zijn er amper mensen. Ik dump Noëlle in de sloot, haar hoofd naar beneden. Ze verdrinkt.
Ik kijk blij naar Noëlles dode lichaam. De game is on.

Dit is echt lang geleden. Hahah hoop dat jullie deze plottwist leuk vinden!