YENİ BEN

_15_ "4 yıl sonra"

Tam 4 yıl geçti.

O gideli tam 4 yıl oldu.Ama giderken kalbimide alıp götürdü.Yaşamak zor oldu,savaşmak zor oldu.

Gücüm yok artık çünkü bana güç katan kaynağım gitti.

4 yıl boyunca kimseyi sevmedim,sevemedim.Çünkü kalbimde o varken başkasını kullanamazdım.

Babamın kalp krizi geçirmesinden sonra alkın'nın yaptıkları beni delirtti ama onada dayandım.İçimde hep alkın'ı öldürme arzusuyla yaşadım.Eğer o gün babama bir şey olsaydı alkın'ın benden kurtulma şansı yoktu.

Uzun bir süre peşimde dolaştı onun yüzünden aras'ı kaybettim.Onun yüzünden hayatım mahvoldu..

Tam 4 yıldır aras'sız,belasız,ailesiz bir hayat yaşadım.Tek dostum birsu ile aynı üniversiteyi kazandık ve şuan ikimizde moda tasarımcısı okuyoruz.

Aslında bu mesleği seçmeyecektik başka bir meslek istiyoduk ama bu iş daha kolay geldi bize.

Birsu beni hiç bir zaman yanlız bırakmadı hep yanımda oldu o yüzden ona çok şey borçluyum.

Birsu sevdiği adamı yani üniversiteden arkadaşımız olan görkem'le sevgili oldu.Tam 2 yıl peşinden koştu sonunda sevgili olmayı başardı.Hatta nişanlandılar.

Yaza da düğünlerivar.Birsu o kadar mutlu ve heyecanlı ki gözlerinin içi gülüyor resmen...

Onun bu haline buruk bir gülümseyişle bakıyorum.Çünkü bir zamanlar bende böyleydim tabi aras bey beni terk edip gitmeden önce...

Neden gittiğini bile bilmiyordum..Alkın'ın peşinden koşturduğum için beni bıraktı zannediyorum ben ama başka bi bildiğim yok...

O gittikten sonra hiç bir erkekle çıkmadım belki bir gün gelir diye bekledim ama gelmedi...

Gülüyordum ama boş boş gülüyordum.Artık ne yaptığımı bilmiyordum.Gülmemin sebebi insanların beni mutlu zannettsinler diye hayata gülümsüyordum..

Ama ne olursa olsun onu çok sevdim ve onu asla unutmayacağım..

Hayatım dışarıdan o kadar mükemmel gözüküyor  ama  içime  girdikleri zaman dünyanın en berbat hayatını yaşıyorum.

Ona ilk defa ve son defa mektup yazıyorum.Çünkü onu unutup hayatıma yeni birinin girmesine izin vereceğim.

ONun nerede olduğunu biliyorum ama gidicek gücüm yok ve onu görmek istemiyorum.Masama oturdum kalemimi aldım ve yazmaya başladım.

ARAS;

Unuttuğumu sanmıştım seni.Ama yanılmışım belki de unutamıyorum seni.Bu gece de yine aklımdasın.Gökyüzüne seni sevdiğimi haykırmak istiyorum ama seni unutmam gerektiğini çok iyi biliyorum.Seni hala seviyorum ama eskisi kadar sevgi dolu değil.Nefretle seviyorum seni..Nasıl bilmiyorum ama seni severken senden nefret ediyorum!! "Değmez ağlama sen bu kadar aptal değilsin.."diyorum.

Ama bunları ilk başta düşünmeliydim.Aşık olurken aptallığıda kabul ettim ben..!!

Bana öyle şeyler kaybettirdin ki  insanları sevmiyorum artık.Onlara güvenemiyorum.Seni düşündüğüm günlere lanet ediyorum.Ama seninle  geçen günlerimide geri istiyorum...

Bunların olmayacağını çok iyi biliyorum...

Çünkü benim için artık değersizsin...!!

SENİ TANIDIĞIM VE SEVDİĞİM GÜNLERE LANET EDİYORUM!!!

Bunları yazarken göz yaşlarım artık bana ihanet etmiş gibi akıyordu ve artık gerçekten dayanamıyordum.

Canım yanmıyordu artık çünkü canım kalmamıştı kül olup uçmuştu.

Lanet olsun  gözlerimi her kapadığımda onun yüzünü görüyordum.Onu bu kadar sevdiğimi bilmiyordum..

Mektubu postayla gönderdim ve artık savaşacaktım.Tabi bu dediğime kendim bile inanmıyorum ama yinede deniyecektim..

 1 AY SONRA

Hayatım iyi gidiyordu eskisi gibi değildim artık gülebiliyordum.Hayatın devam ettiğini anlayabiliyordum.

İçimde hala bi öfke bir acı vardı ama onun gidişine yavaş yavaş alışıyordum.Yeni arkadaşlıklar yeni hayat yapmaya başladım.

Arkadaşlarımla üniversitenin kantininde otururken çağrı geldi ve yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.

Sakın yanlış anlamayın çağrı nın sevgilisi var ve beni kardeşi gibi görüyor.Beni öpmesinden rahatsız olsamda beni mutlu ediyor.

-"hayatım ne yapıyormuş bakalım" dedi yapmacık bir şekilde gülümseyerek...

-"Eda ya söyleme mi ister misin?" dediğimde hemen yalvarmaya başladı.Eda çağrı'nın sevgilisi ve çağrı nın bana hayatımlı sevgilmli lafalarını söylemesini istemiyor  ve çağrıyı fazla kıskanıyor.

-"Düşünmem lazım çağrı" dedim havalı bir şekilde..

-"Lütfen ya söyleme nolur" dedi daha fazla dayanamayıp gülmeye başladım oda benimle birlikte gülmeye başaldı.

-"Tamam söylemeyeceğim" dedim gülerken çağrı'da yemeğini yemeye başladı.

Hamburgerini yerken karşıya  doğru bir bakış attı ve yemek boğazına takıldı.Ben boğazına kaçanı sırtına vurarak çıkarmaya çalışırken  o ise karşıya bakıyordu.

Karşıda ne olduğunu merak ettim ve bende baktım.Baktığım ana dondum ve kaldım.

Bu aras'dı hemde bunca yıl dan sonra geri dönmüştü.Hiç değişmemiş aksine daha da yakışıklı olmuştu.

    Bizim masamıza kafasını çeviridğinde göz göze geldik.4 yıl sonra ilk defa onun gözlerine bakıyordum.

Onu çok özlemiştim.Gözümden akan damlayı umursamadan ona bakıyordum.

Kalbimin yeniden hızlı attığını hissedince gülümsedim ama buruk bir şekilde.

Hala beni sevdiği belliydi çünkü onunda gözleri özlemle bakıyordu.Gerçekten onu özlmiştim.

Ve ben hala beni bırakıp giden adam'a hala aşıktım.

Ama onu affedebilir miydim??

Geri dönmüştü....

Hiç bir şey olmamış gibi geri dönmüştü.

Bana bakarken gözlerindeki acizliği görüyordum ve ona acıyordum.

Çünlü onu hala çok seviyordum.Ama beni bırakıp gitmişti.

Kantinden hemen çıkıp dışarı çıktım ve bir taksi durdurup eve doğru yol aldım.Eğer biraz daha  o ortamda kalsaydım gidip yüzüne bir tane yapıştırıcaktım.

Eve geldiğimde kendimi direk banyoya attım.Banyoda su sesinden çok benim hıckırıklarım yankılanıyordu.

Tarifsiz bir acı var içimde.Tam onu unuttum derken o tekrardan karşıma çıktı.Ve şuan ölmek istiyordum hemde çok.....

Tarifsiz bir aşk... d: d:D :D :D :D