YENİ BEN

_16_ "geri dönüş"

Banyodan çıktıktan sonra yatağıma uzandım ve uyumaya çalıştım.Uyumaya çalışsam da uyuyamadım hani koyun say derlerya bende öyle yaptım başladım koyun saymaya....

Koyun saymak gerçekten işe yaramıştı yavaş yavaş göz kapaklarım kapanıyordu..

1 SAAT SONRA

Gözlerimi açtığımda etrafıma bakındım ama kimse yoktu bunu fırsat bilerek tekrardan gözlerimi kapattım.

Ama onun sesini duymamla gözlerimi delirircesine açıldı.

-"1 saattir uyuyorsun burçin kalk artık" dediğinde gözlerim yine dolmuştu ama onun karşısında güçsüz durmamak için hemen göz yaşlarımı sildim.

-"Ne işin var burda senin?"

-"Seninle konuşmaya geldim dinle beni?"

-"Konuşucak hiç bir şey bırakmadın bende,bitirdin her şeyi"

-"Seni özledim"dedi dürüstçe onun gözlerinden gözlerimi bir an olsun ayırmadan bakarken oda aynı şekilde gözlerini bana kitlemişti.

-"Defol git burdan aras!" dedim yanımdaki vazoyu ona fırlatarak..

-"Sakin ol"dedi endileşi bir şekilde.

-"Sakin oluyum ha öyle mi senin yüzünden bu haldeyim git artık !"

Bana dolu gözlerle bakarken ilk defa onu böyle yıpranmış görmüştüm.

-"Özür dilerim"dedi kısık bir sesle...

-"  Defolll!'!"dedim tekrardanona bir şey fırlatarakk.. 

-"Burçin seni bu halde bırakamam.." dedi ama umrumda değildi!!!

-"4 yıl önce nasıl bıraktıysan şimdide öyle bırakacaksın" ruhsuzca gözlerine bakarak..

-"Burçin seni bırakıp giderken bi tek sen mi üzüldün sanıyorsun bende üzüldüm yapmak zorundaydım"

-"Sen beni bırakırken bunları düşünücektin şimdi  gelipte özür dilemeyle iş bitmiyo"

Hiç bir şey diyemedi sadee gözlerime baktı baktı ve gitti.

Yine gitti arkasını dönüp gitti ondan nefret ediyorum ama bir o kadarda seviyorum..

Kalbim hiç bu akdar yanmamıştı....

ERTESİ GÜN

Sabah erkenden okula gittim  okulda her ana onu görüyordum.Nereye baksam orda eski günleri hatırlıyordum ve bu beni daha kötü yapıyordu.

Derslerde bol bol resim çizerek kafamı dağıtmaya çalıştım ve bu işe yaradı.

Okul bittikten sonra birsuyla her zamanki gittiğimiz barda buluşacaktık ama önce eve gidip bara uygun kıyafet giymeliydim.

Eve gidip kısa straplez bir elbise giydim,saçımı düzleştirdim ve hafif bir makyaj yapıp mekana doğru yol aldım.

Mekana geldiğimde mekan her zamanki gibi çok kalabalıktı.Burayı seviyordum çünkü gerçekten kafa dağıtılacak bir yerdi.

Birsuyu gördüğümde ona el sallarım ve yanına gittim.Birsuyla selamlaştıktan sonra içkilerimizi sipariş ettik.

İnsanlar yeni yeni ısınmaya başlamıştı.Birazdan karaoke başlayacaktı ve bugün bir ilk yapıp bende söyleyecektim.

Elife doğru baktığımda elif yanına birini bulmuş ve kendi hallerinde konuşuyorlardı.Onların bu haline gülümseyip sahneye doğru baktım.

Ayağa kalkıp ismimi yazdırdım ve sıramın gelmesini bekledim.Sıram geldiğimde sahneye çıktım ve şarkımı seçtim.

ŞArkı başladığında gözlerimi kapadım ve şarkıyı hissederek söylemeye başladım....

Şarkıyı söylerken sadece kalbimi dinledim ve her şeyi unutmaya çalıştım tabi bunu becerebildiysem.

Hayatımın her yerinde o varken onu nasıl unutabilirdim.Ben onun için ölümü bile göze almışken onu nasıl unutabilirdim.

Şarkı bittiğinde bende bitmiştim.Göz yaşlarım akmaya devam ederken mekanda alkış tufanı kopmuştu.

Göz yaşlarımı silerek insanlara baktım ve herkesi ağlatmıştım.

Herkes alkışlamayı keserken birisi hala alkışlamaya devam ediyordu.Kimi alkışladığına bakmak için karşıya baktığımda onu görmem bir oldu.

Gözleri yaşlı bir şekilde alkışlıyordu.Gözlerindeki hüzün insanı yerin dibine sokuyordu.

Alkışlamayı kestiğinde dudakalarını oynatarak bir şey söyledi.Ne dediğini anlamak için gözlerimi hafif kısarak anlamaya çalıştım.

Ve duyduğum söz ile dondum kaldım....

"SENİ ÇOK ÖZLEDİM,SENİ SEVİYORUM"

Orda ne yapacağımı bilemedim sahneden inip hızla mekandan çıktım ve karanlık sokaklarda koşmaya başladım.

Aras'ında peşimden geldiğini sonradan fark ettim.Nereye gideceğimi bilmiyordum.Ondan kurtulmak için daha hızlı koştum.En sonunda çıkmaz bi sokağı girdim burada sıkışıp kalmıştım.

Aras'ın ayak sesleri daha da yavaş yavaş geliyordu.Saklanmak için etrafıma bakındım ama hiç bir şey yoktu bom boştu.Kurtuluş yoktu sıkışıp kalmıştım.

Sokağın en dibine karanlık tarafına gitim ve yere oturdum.Dizlerimi kendime doğru çektim ve yüzümü ellerimle kapattım...

Kafamı kaldırdığımda ışık vuran taraftan birinin geldiğini gördüm bu aras'dı.Yavaş adımlarla bana doğru geliyordu.Tam karşıma geldiğinde onun gözlerinin içine baktım ve konuşmaya başladı;

-"Neden benden kaçıyorsun?"dedi yanıma oturarak..

-"Ne halde olduğumu görmüyormusun? Niye bunu bana yapıyorsun?"

-"Özür dilerim,her şey için sana yaşattıklarım için özür dilerim ama beni dinlemen lazım?" dedi ellerimi tuttu ve gözlerimin içne baktı.

-"Olmuyor seni affedemiyorum,yapamıyorum" dedim ağlayarak...

-"Her şeyi düzeltemeye geldim,senin olmaya geldim bir şans daha ver"dedi bu sefer bana dahada yaklaşarak...

-"Olmuyor,olmıcak,bırak beni"dedim ve yerden kalkıp yürümeye başaldım..

Aras'da kalkıp peşimden gelince yine koşmaya başladım.Ana yola doğru koştum arabalar çok hızlıydı.

Aras'ın bana daha da yaklaştığını görünce daha da hızlandım ve ana yola çıktığımda karşıdan hızla bana gelen bir arabayı fark ettim ama kurtuluş yoktu orda kitlendim kıpırdayamadım.Gözlerimi kapadım ve ölümü bekledim.

Arkama bile bakamdım tam o sırada biri beni belimden tutup kenara yuvarlandı.Gözlerimi açtığımda ben aras'ın üstündeydim..

O an sadece aras'ın gözlerinde kayboldum..Bir süre aras'ın üzerinde kaldım millet başımıza toplanınca kalktım üsütnden...

Herkes iyi misin derken ben onalra cevap vermek yerine aras'ın iyi olup olmadığına bakıyordum.Bende bir şey yoktu ama aras'ın kolu sıyrılmıştı.

-"İyi misin"dedi aras endişeli bir şekilde...

--Ben iyiyim asıl sen kendien bak,bi hastaneye gitmeliyiz"

-"Beni merak etme küçük bi sıyrık"dedi ve elerimi tuttu.

-"Yapma bunu"dedim ve ordan ayrıldım...

Çok kötü olmuştum hıçkırıklarım karanlık sokaklarda adeta hayrkırıyordu..Ben onu seviyordum ama kalbim affetmiyorduu..Affedemiyordum... 

ŞİMDİDEN OKUYAN HERKESE SONSUZ TEŞEKKÜRLER.. :d