S2 Ep20 part3 (မင္းန႔ဲထိုက္တန္တဲ့သူ)
(Tinခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာ၂နာရီစာတိတိ႐ွိတဲ့ခ်ိန္မွာဆရာဝန္ထြက္လာတာကိုေတြ႕ၿပီးသူတို႔အားလုံးထရင္းဆရာဝန္ဆီခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္သည္Tinအေမက)
Tin'mom:Doctor ကြၽန္မသားဘယ္လိုလဲ
Doctor: အခုအဆင္ေျပသြားပါၿပီ စိတ္မပူပါနဲ႔ သူ႔ေခါင္းကို အရမ္းမထိခိုက္ေပမ့ဲ သူႏိုးလာတဲ့ထိေစာင့္ၾကည့္ရအုန္းမလ္ သူ႔ကိုအခန္းေျပာင္းထားေပးလိုက္မလ္
Tin'mom:ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ Doctor (ဆရာဝန္နဲ႔သူ႔တပည့္ေတြလဲထြက္သြားေတာ့အားလုံးရ႕ဲစိတ္ပူပန္မႈေတြလဲေလ်ာ့က်သြားသည္Tinကိုအခန္းေျပာင္းၿပီးသြားၿပီးTinကိုတိုက္မိတ့ဲကားဆရာကေျပာလိုက္သည္)
Boy:ကြၽန္ေတာ္ စားရိတ္အားလုံးတာဝန္ယူပါ့မလ္
Tin'mom:ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကြၽန္မသားဘက္ကပဲမွားတာပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္Tinကိုမထားခ့ဲပဲေဆး႐ုံကားကိုေခၚေပးလို႔ Boy:ေအာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး အ့ဆို ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါအုန္းမလ္
(ကားဆရာလဲထြက္သြားၿပီးCanရ႕ဲလက္နဲ႔အက်ႌေတြမွာေသြးေတြေပေနတာကိုTinအေမကျမင္လိုက္ၿပီးေပ်ာ့ည့ံတဲ့အသံနဲ႔)
Tul:သား အကိႌ်မွာေသြးေတြေပေနတလ္ အိမ္ျပန္ၿပီးနားလိုက္ေတာ့ေနာ္ အခု Tin ကို ကိုစိတ္ပူစရာမ႐ွိေတာ့ဘူး (AePeteကိုျပန္ျကည့္ၿပီး)
Tin'mom:သားတို႔အားလုံးေက်းဇူးတင္ပါတလ္ေနာ္ အားလုံးပင္ပန္းေနၾကၿပီ သြားနားေတာ့ေနာ္
Ae,Pete,Can:မဂၤလာပါ အ့ဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္လိုက္ပါအုန္းမလ္ (သူတို႔လဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္သြားေတာ့သည္TinအေမကTulကိုျပန္ၾကည့္ၿပီး)
Tin'mom:Tul လဲအစည္းအေဝး႐ွိေသးတလ္ မဟုတ္လား
Tul: Kab
Tin'mom:အေမကိုထားခ့ဲလို႔ရတလ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကုမၸဏီ ကိုျပန္သြားေတာ့သူတို႔ေစာင့္ေနရေတာ့မလ္
Tul: အ့ဆို Tul ျပန္ေတာ့မလ္
Tin'mom:အင္း
(Tulထြက္သြားၿပီးTinအေမကTinေဘးကိုသြားထိုင္ၿပီး Tin ေခါင္းကိုအျဖဴေရာင္ပတ္တီးနဲ႔ခ်ည္ထားၿပီး အနာ႐ွိေနတ့ဲပါးျပင္တစ္ဘက္ကိုၾကည့္ၿပီးTinလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းမ်က္ရည္က်ကာ)
Tin'mom:Tin အေမေတာင္းပန္ပါတလ္ Tin ကို ေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္လိုက္ရဘူး အေမအိမ္ကိုျပန္လာတာက Tin ကိုေတာင္းပန္ဖို႔လာတာပါအခုကစျပီးသားကိုအေမေစာင့္ေ႐ွာက္သြားပါေတာ့မလ္ Tin ျမန္ျမန္ႏိုးလာပါေတာ့ေနာ္ သား (Tinအေမလဲငိုရင္းေတ်ာက္တည္းနဲ႔ေျပာေနေတာ့သည္Canအက်ႌမွာေသြးေတြနဲ႔ေပေနတာကိုCanအေမျမင္ၿပီးလွန္႔ရင္း)
Can'mom:Can ဘာျဖစ္လာသလဲ ဘာျဖစ္လို႔အက်ႌမွာ ေသြးေတြေပေနသလဲ (Canမ်က္ရည္ထပ္က်ရင္း)
Can:Mom ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ Tin ကားတိုက္ခံရတလ္ (Canအေမမ်က္လုံးျပဴးၿပီးတအ့ံတျသနဲ႔)
Can'mom:ဘယ္လိုျဖစ္သလဲ Tin အဆင္ေျပၿပီလား
Can:kab အဆင္ေျပၿပီ
Mom:Can ေရအရင္သြားခ်ိဳးၿပီးအဝတ္အစားေတြ လွဲလိုက္အုန္း ေနာက္မွျပန္ေျပာမလ္ (Canလဲေရေတြခ်ိဳးအဝတ္အစားလွဲၿပီးတ့ဲခ်ိန္မွာ 6:00pm႐ွိသြားသည္Canအိတ္ယူၿပီးဆင္းလာရင္းသူ႔အေမကိုေတြ႔ေတာ့)
Can:Mom Can Tin ကိုသြားၾကည့္အုန္းမလ္ Can ကိုမေစာင့္နဲ႔ေတာ့ အိပ္ႏွင့္ပါ (mom ကCan ကိုဝင္ဖက္ၿပီး)
Mom:ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္အုန္း
Can:ဟုတ္... (Canလဲအိမ္ထဲထြက္သြားၿပီးTinဆီသြားလိုက္သည္ေဆး႐ုံမေရာက္ခင္Canကပန္းဆိုင္ထဲဝင္ၿပီးTinသူ႔ကိုဝယ္ေပးဖူးတဲ့ပန္းပုံစံအတိုင္းCanဝယ္ၿပီးေဆး႐ုံကိုသြားလိုက္သည္Tinေနတဲ့အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့တံခါးေခါက္ၿပီးလက္တစ္ဘက္ကပန္းစည္းကိုင္ရင္းအခန္းထဲဝင္သြားသည္Tinအေမကေတြ႔ၿပီး)
Tin'mom:ေအာ္ သား (Canကပန္းစည္းကိုင္ရင္း)
Can:မဂၤလာပါ အန္ဒီ (CanကTinကိုၾကည့္ၿပီး)
Can:Tin ခုထိမႏိုးေသးဘူးလား
Tin'mom:ခုနကခနႏိုးလာတလ္ဘာမွေတာင္ မေျပာရေသးဘူး ေခါင္းေတြအရမ္းကိုက္လို့ဆိုၿပီး ဆရာဝန္ေတြလာၾကည့္ရင္းသူ႔ကိုေဆးထပ္သြင္းေပးလိုက္တလ္ ေဆးေၾကာင့္ မနက္မွႏိုးမလ္လို႔ဆရာဝန္ေျပာသြားခ့ဲတလ္
Can:ေအာ္ ဟုတ္ အန္ဒီအိမ္ျပန္ၿပီးနားလိုက္ပါလား ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုေစာင့္လိုက္မလ္ အန္ဒီ လဲပင္ပန္းေနၿပီ
Tin'mom:ဒါေပမ့ဲ..
Can:ကြၽန္ေတာ့ကိုစိတ္ခ်ပါ အန္ဒီျပန္ၿပီးအနားယူလိုက္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မွာစိုးလို႔
Tin'mom:အ့ဆို အန္ဒီျပန္လိုက္ေတာ့မလ္ေနာ္ (TinအေမကTinကိုခနလွည့္ၾကည့္ၿပီးသူ႔အိတ္ကိုယူၿပီးအိမ္ျပန္သြားေတာ့သည္Canဝယ္လာတဲ့ပန္းစည္းကိုပန္းအိုးထဲထည့္ၿပီးTinကုတင္ရ႕ဲအနီးမွာထားတ့ဲစားပြဲေပၚသြားတင္ထားလိုက္သည္CanလဲTinေဘးထိုင္ၿပီးTinလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းသူ႔ပါးေပၚတင္လိုက္သည္အ့ဲခ်ိန္မွာTinအေမကCanကိုေျပာဖို႔စကားက်န္ေနလို႔ဆိုၿပီးတံခါးဖြင့္ရင္းCanကTinလက္ကိုသူ႔ပါးေပၚတင္ၿပီးမ်က္ရည္က်ရင္းစကားေျပာေနတာကိုေတြ႔လိုက္ေတာ့Tinအေမလဲေျခလွမ္းမဆက္ပဲCanေျပာတာကိုရပ္နားေထာင္လိုက္သည္)
Can:Tin ငါမင္းကိုအျပစ္မျမင္ဘူး အကုန္လုံးေတြက ငါ့ေၾကာင့္ပဲဒီလိုေတြျဖစ္လာရတာ ငါတို႔၂ေယာက္သာ မဆုံျဖစ္ခ့ဲရင္ မင္းဒီလိုေနရာမွာေနရမွာမဟုတ္ဘူး ငါေတာင္းပန္ပါတလ္...ငါတကယ္ကိုေတာင္းပန္ပါတလ္ Tin (Tinအေမၾကားရၿပီးတံခါးကိုညင္ညင္သာသာျပန္ပိတ္ၿပီးအိမ္ျပန္သြားလိုက္သည္မနက္မိုးလင္းေတာ့Tinအေမေရာက္လာၿပီး)
Tin'mom:Tin မႏိုးေသးဘူးလား သား (Canကေခါင္းခါျပီး)
Can:မႏိုးေသးဘူး ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါအုန္းမလ္ ေနာက္မွကြၽန္ေတာ္ထပ္လာခ့ဲမလ္
Tin'mom:အင္းအင္း ေက်းဇူးပဲေနာ္သား ကိုယ့္ကိုယ္ကို လဲ ဂ႐ုစိုက္ပါ...
Can:Kab.. (Canအခန္းထဲထြက္သြားၿပီးအိမ္ျပန္သြားလိုက္သည္Canထြက္သြားတာမၾကာခင္ပဲTinႏိုးလာသည္Tinကမ်က္လုံးဖြင့္ၿပီးသူ႔အေမကိုျမင္ေတာ့သူ႔အေမကိုေပ်ာ့ည့ံတဲ့အသံနဲ႔)
Tin:Mom... (TinအေမၾကားၿပီးTinလက္ကိုခ်က္ခ်င္းသြားကိုင္ၿပီး)
Tin'mom:Tin.. ဘယ္လိုေနလဲ ေခါင္းကိုက္ေသးလား (သူ႔အေမေျပာရင္းTinထိုင္ႏိုင္ေအာင္မထူေပးလိုက္သည္)
Tin:Kab ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတလ္ ကြၽန္ေတာ္ဘလ္လိုလုပ္ၿပီးေဆး႐ုံေရာက္ေနသလဲ (Tinအ့ဲလိုေျပာေတာ့TinအေမကTinအတိတ္ေမ့သြားသလားလိုဆိုၿပီးမ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္သြားခ့ဲသည္Tinခနတိတ္ၿပီးျပန္ေျပာလိုက္သည္)
Tin:ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိတာကကြၽန္ေတာ္Canဆီသြားဖို႔ လမ္းကူးသြားခ့ဲတလ္အ့ဲေနာက္ပိုင္းဘာျဖစ္ခ့ဲလဲဆိုတာကြၽန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး (သူ႔အေမကသက္ပ်င္းခ်ၿပီး)
Tin'mom:သား နားလိုက္ပါအုန္း ေနာက္မွေျပာျပမလ္ အေမၾကက္သားဆြတ္ျပဳတ္လုပ္လာတလ္အရင္စားလိုက္ေနာ္ (Tinအေမလဲဆြတ္ျပဳတ္ပန္းကန္ယူၿပီးTinကိုခြံ႔ေကြၽးလိုက္ေတာ့သည္Tinစားၿပီးသူ႔အေမကပန္းကန္ကိုစားပြဲေပၚျပန္တင္ထားၿပီးTinကိုေရတိုက္ေပးလိုက္သည္Tinေသာက္ၿပီးTinအေမကTinလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း)
Tin'mom:Tin အေမေတာင္းပန္ပါတလ္ အရင္တုန္းက သားကိုေတ်ာက္တည္းထားခ့ဲမိလို႔ အခုကစၿပီး သားကိုအေမေတ်ာက္တည္းထားခ့ဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး သားကိုအေမေစာင့္ေ႐ွာက္သြားမွာေနာ္ (TinအေမေျပာၿပီးTinကိုဝင္ဖက္လိုက္သည္Tinလဲသူ႔အေမဆီဒီလိုေႏြးေထြးမႈျကင္နာမွုေတြကိုတစ္ခါမွမရခ့ဲဖူးဘူးဆိုေတာ့Tinသိမ္းဆည္းထားတ့ဲမ်က္ရည္ေတြလဲတေပါက္ေပါက္က်ဆင္းၿပီးငိုခ်ရင္းသူ႔အေမကိုျပန္ဖက္လိုက္သည္)
Tin:Mom...ကြၽန္ေတာ္အေမကိုအျပစ္မျမင္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္လဲေတာင္းပန္ပါတလ္မေကာင္းတဲ့အမူအက်င့္ေတြလုပ္ခ့ဲလို႔ (သားအမိဖက္ရင္းေတ်ာက္နဲ႔ေတ်ာက္နားလည္မႈၾကင္နာမွုေတြေပးၿပီးTinမ်က္ရည္ျပန္သုတ္ရင္းစားပြဲခုံေပၚမွာတင္ထားတဲ့ပန္းအိုးကိုေတြ႔ၿပီးသူCanကိုဝယ္ေပးဖူးတဲ့ပန္းပုံစံအတိုင္းျဖစ္ေနလို႔သူ႔အေမကိုခ်က္ခ်င္းေမးလိုက္သည္)
Tin:ဒီပန္းကအေမဝယ္လာသလား (Tinအေမကေခါင္းခါၿပီးျပဳံးရင္း)
Tin'mom:မဟုတ္ဘူး သားသူငယ္ခ်င္းေတ်ာက္ဝယ္ လာတာပါ
Tin:သူအခုဘယ္မွာလဲ
Tin'mom:အိမ္ျပန္သြားၿပီ မေန႔ညကတစ္ညလုံးသားကို လာေစာင့္ေပးတာ (Tinစိတ္ထဲေပ်ာ္ေနမိသည္Tinအေမစကားခနရပ္ၿပီးTinလက္ကိုျပန္ကိုင္ရင္း)
Tin'mom:Tin အရင္ကသူနဲ႔တြဲေနခ့ဲသလား? (သူ႔အေမရ႕ဲစကားေၾကာင့္Tinလွန္႔သြားခ့ဲသည္)
Tin'mom: အေမသားကိုမတားပါဘူး သားသာေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ အေမလဲ ေပ်ာ္ေနၿပီဘာမွမလိုေတာ့ဘူး သားရ႕ဲဘဝကိုသားကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခြင့္႐ွိတလ္(Tinျပဳံးရင္း)
Tin:ေက်းဇူးပဲ သားကိုနားလည္ေပးတဲ့အတြက္ (စကားေျပာေနရင္းAePeteေရာက္လာခ့ဲသည္AePeteလက္အုပ္ခ်ီၿပီး)
Ae,Pete:မဂၤလာပါ အန္ဒီ
Tin'mom:အင္း
Tin:ေအာဝ္း Pete (စကားခနရပ္ၿပီး) Ae (Aeလျဲပုံးျပလိုက္သည္)
Pete:Tin သက္သာၿပီလား
Tin:အင္း (TinေျပာၿပီးCanပါလာခ့ဲလားဆိုၿပီးလိုက္ၾကည့္ေနသည္AeကTinကိုၾကည့္ၿပီး)
Ae:ေအာ္ Aik Can လား သူမလိုက္လာဘူး (Tinလိုက္ၾကည့္ေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး)
Tin:ေအာ္
Tin'mom:သားတို႔လာထိုင္အုန္းေလ (PeteAeအခ်င္းခ်င္းမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး)
Ae:ရပါၿပီ ခနေနဆိုျပန္ပါေတာ့မလ္
Tin'mom:ေအာ္ ေအေအ (သူတို႔ေတြစကားေျပာၿပီးAePeteလဲျပန္သြားခ့ဲသည္ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ၿပီးသြားေသာ္လဲTinCanမေတြ႔ျဖစ္ေပ CanကTinကိုလာၾကည့္တဲ့ခ်ိန္ဆိုTinအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ခ်ိန္ျဖစ္ေနသည္Canကပန္းကိုေန႔တိုင္းလာလဲေပးၿပီးTinကိုခနေစာင့္ၾကည့္ၿပီးျပန္သြားခ့ဲသည္Tinႏိုးလာရင္Canကိုမေတြ႔ပဲCanေန့တိုင္းလာလဲေပးတဲ့ပန္းကိုCanအစားအ့ဲပန္းေလးကိုပဲဖည္သိမ့္ၿပီးၾကည့္ေနေတာ့သည္ရက္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးTinလဲသက္သာၿပီးမနက္ျဖန္ေဆး႐ုံဆင္းရပါေတာ့မည္မနက္ျဖန္မတိုင္ခင္ဒီေန႔ညေန6:00pmခ်ိန္မွာTinအေမကCanကိုခနေစာင့္ခိုင္းၿပီးပစၥည္းတစ္ခုခုဝယ္ဖို့သြားခ့ဲသည္CanလဲTinေဘးမွာသြားထိုင္ၿပီးTinလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းTinအိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုျကည့္ေနသည္Canေစာင့္ျကည့္တာနဲနဲၾကာတဲ့ခ်ိန္မွာCanကTinလက္ကိုခ်ထားၿပီးသူ႔လြယ္အိတ္ကိုယူရင္းေျခတစ္လွမ္းလွမ္းရတ့ဲခ်ိန္မွာTinႏိုးလာၿပီးCanလက္ကိုဆြဲယူလိုက္သည္Canကလွန္႔ၿပီးျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ကာ)
Can:Tin...
Tin:Can မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုေ႐ွာင္ေနသလဲ? (အ့ဲခ်ိန္မွာTinအေမကအခန္းရ႕ဲအျပင္ဘက္ေရာက္ၿပီးTinCanစကားေျပာေနတာကိုေတြ႔ေတာ့Tinအေမအခန္းထဲျပန္မဝင္ပဲတျခားတစ္ေနရာမွာသြားထိုင္ေနလိုက္သည္)
Can:Tin ငါမင္းကိုေ႐ွာင္တာမဟုတ္ဘူး (Tinဝမ္းနည္းတဲ့အသံပါလာၿပီး)
Tin:မင္းငါ့ကိုမေ႐ွာင္ရင္မင္းဘာလို႔ငါ့နဲ႔စကားေျပာဖို႔မေစာင့္ သလဲ ဘာလို႔ငါအိပ္ေနတဲ့ခ်ိန္မွာပဲလာလာသလဲ (Canရ႕ဲမ်က္ဝန္းအိမ္မွာမ်က္ရည္ေတြျပည့္လာၿပီးအ့ဲမ်က္ရည္မက်ေအာင္တားဆီးရင္း)
Can:Tin မင္းအခုဒီလိုေတြျဖစ္ေနရတာငါေၾကာင့္ေလ မင္းမသိဘူးလားငါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမင္းန႔ဲစကားေျပာဖို႔ရင္ဆိုင္ႏိုင္မလဲ (TinလဲCanလက္၂ဘက္ကိုဆြဲကိုင္ရင္း)
Tin:အခုငါျဖစ္ေနတာကမင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး Can မင္းငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲလားဟိုေန႔ငါလုပ္ခ့ဲတဲ့ဟာေတြ ငါေတာင္းပန္ပါတလ္....Can (CanကTinလက္ကိုျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်ၿပီး)
Can:ငါမင္းကိုစိတ္မဆိုးဘူး အျပစ္လဲမျမင္ဘူး ၿပီးေတာ့ ငါကမင္းနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး Tin (Canအ့ဲလိုေျပာေတာ့Tinမ်က္ရည္က်လာၿပီး)
Tin:Can... (CanလဲTinဆြဲေပးထားတဲ့လည္ဆြဲကိုခြၽတ္ၿပီးTinလက္လွမ္းယူရင္းအ့ဲလည္ဆြဲကိုTinလက္ထဲျပန္ထည့္ေပးလိုက္သည္)
Can:ဒီလည္ဆြဲကိုျပန္သိမ္းထားလိုက္ပါ မင္းေသခ်ာဆုံးျဖတ္ၿပီးမင္းနဲ႔တကယ္ထိုက္တန္တဲ့သူကိုပဲေပးလိုက္ပါ Tin (Canေျပာၿပီးသူ႔မ်က္ရည္သုတ္ရင္းထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္Tinအ့ဲလည္ဆြဲကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးCanထြက္သြားသည့္ေျခလွမ္းနဲ႔Canေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္းငိုခ်ေတာ့သည္TinအေမကCanငိုျပီးထြက္လာသည္ကိုေတြ႔ေတာ့အခန္းကိုျမန္ျမန္သြားေတာ့သည္Tinငိုေနတာကိုသူ႔အေမေတြ႔ၿပီးTinကိုဝင္ဖက္ရင္း)
Tin'mom:Tin မငိုနဲ႔ မငိုန႔ဲေတာ့ Can က သားဒီလိုျဖစ္ေနရတာသူ႔ေၾကာင့္လို႔ထင္ေနတလ္ Can ကသူ႔ကိုယ္သူအျပစ္ရွိတလ္လို့ထင္ေနၿပီးစိတ္႐ႈပ္ေနလို႔ပါ Tin (Tinကငိုၿပီးသူ႔အေမကိုႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပန္ဖက္ရင္း)
Tin:Mom ကြၽန္ေတာ္ဘလ္လိုလုပ္မလဲ သူ႔ကိုအ႐ႈံးမခံႏိုင္ဘူး (Tinေခါင္းကိုပြတ္ရင္း)
Tin'mom:စိတ္ေအးေအးထား နည္းလမ္း႐ွိပါတလ္ Can စိတ္ေျပလည္ရင္အဆင္ေျပသြားမွာပါ (TinအေမလဲTinကိုဖက္ထားရင္းေခ်ာ့တိတ္ေနေတာ့သည္ Tinလဲသူ႔အေမရင္ခြင္ထဲအျပည့္အဝငိုေနေတာ့သည္)
#Loveinamist
