" sen ne yaptığını sanıyorsun sana kiminle uğraştığını göstereceğim " deyip beni içeriye soktu . " Bırakın beni nereye gidiyoruz " dige çığlık atmaya başlayınca yanımdaki kişi ağzımı kapattı .
Ben bu kişileri tanımıyordum . Pek güvenilir kişilerede benzemiyorlardı . Çoğul olarak anlattığım bu kişiler üç tane mafya görünümlü adamdı . Hatta birinin suratında dikiş izleri bile vardı . İstemsizce korkuyordum . Sadece arabalarına vurduğum için bana napabilirlerdi ki ?
Gözlerini korkutmak için ağzımı kapatan adamın elini ısırıp " Bakın benim babam polis beni kaçırdığınızı öğrenirse iyi olmaz " diye bir yalan söyledim . Çocuk mu kandırıyorum ben ya ? Oldu olacak benim babam senin babanı döver deseydim .
Bunu söyleyerek hata yaptığımı kahkahalarından anladım . Arabayı kullanan kişi bana doğru dönüp " o zaman bizde kanıt bırakmayız . " dedi . " anlamadım " diye karşılık verdim . Yine küçük bir kahkahadan sonra yanıt verdi . " Diyorum ki kanıt bırakmayalım . Yani cesedini nasıl saklayabiliriz ? Baban polis sonuçta . " dedi . Korkudan küçük dilimi yutmuştum . Kekeleyerek " Yalan söyledim benim babam polis falan değil bırakın gideyim nolur . "
Araba birden durdu . Orman gibi biryerdi burası . Adam beni kolumdan sürükleyerek dışarı çıkardı . Daha sonra küçük bir kulübeye getirip zorla beni sandalyeye bağladılar . Ne kadar biri beni duyması için çığlık atsamda kimse beni duymuyordu . " sesini boşuna yorma seni kimse duyamaz " daha önce bu sözü televizyonlarda duyardım . Gerçekte duymak çok farklıymış . " evet bence de sesini yorma . Sesin biraz sonra çekeceğin acıda çok kullanacaksın . " "acı mı ? "
Arabayı süren adam yanıma yaklaştı . Elinde bir bıçakla " Sen benim arabamın çizilmesine sebeb oldun şimdi ben senin kollarını çizeceğim . " Bu sözleri duyduktan sonra artık gözyaşlarım akmaya başlamıştı . Gözlerimi kapadım kendimi biraz sonra çekeceğim acıya hazırlamak için .
Kolumda bıçağın soğukluğunu hissetmemle kalp atışlarımdaki hızlanış bir oldu . Artık kalp atışlarımı duyabiliyordum . Kafamı koluma doğru çevirdim . Bakmak istiyordum . Ama gözlerim açılmıyordum . Bir süre kolumda sabit olarak duran bıçağın bir aşağım bir yukarı şeklinde haraket ettiğini farkettim . Canım yanmıyordu . Çünkü daha kolumu kesmemişti . " Başlıyoruz " sesini duyunca daha bir korktum .
Bıçağı koluma batırdığında çığlık atamadım . Artık gözyaşlarım dışa değil içime bir asit gibi akıyordu . Sesim çıkmıyordu . Yaşayan bir ölü gibiydim .
Bıçağın kolumdan çekilmesiyle kavga sesleri gelmeye başladı . Ama ben gözlerimi hala açamıyordum . Belkide çok korkmuştum . Açmak istemiyordum . Daha sonra arkadan elimdeki iplerin çözüldüğünü hissettim .
Hala gözlerimi açmamıştım . Daha sonra biri beni olduğum sandalyeden kaldırırıp taşıdı . Gözlerimi açıp kim olduğuna bakmak istesemde yapabildiğim tek şey kulağına doğru " Huzur istiyorum sadece bir huzur o kadar küçük olsun ki istemesin kimse benden onu " diye fısıldamak oldu .
Bölüm sonu . Biraz kısa bir bölüm oldu . Kapak resmi 1 . olan seçildi . Bol vote bol yorum . Umarım yeni bölümü beğenmişsinizdir .
