The Blind Date [COMPLETED]

Kabanata 19

Napaawang ang labi ni Ridge sa narinig. Kahit na ako, hindi makapaniwala sa pinagsasabi ni Mommy.

Nilingon ko si Bryleigh, mas lalong lumakas ang kaniyang pagiyak. Alam na siya siguro ang pipiliin ni Ridge. Alam kong mahal ako ni Ridge. Pero hindi ko matatanggap kung ako ang pipiliin niya.

"Are you serious?! Mom, Stop this nonsense!!" Sigaw ko kay Mommy.

Alam kong galit siya kay Bryleigh. Dahil galit rin naman ako kay Bryleigh— dahil sa kanila nawala na ang pamilyang akala ko ni minsan hindi matitibag. Pero hindi ko kailan 'man naisip na patayin siya.

Itinaas ni Mommy ang baril at tsaka ito pinaputok. "I'll give you five seconds to think about it." Aniya.

Nagtama ang mata namin ni Ridge. Umiling ako at ibinuka ang aking bibig "Don't choose me." I said crying.

"Don't Ridge." I said.

Mommy look pissed. Muli niyang itinaas ang baril at pinaputok iyon.

"Mom!!" Sigaw ko. Pero hindi tumigil si Mommy sa pagkalabit sa baril.

Muling itinutok ni Mommy sa akin ang baril— ganoon rin kay Bryleigh.

"What's your answer, hijo?" Pagkuwan tanong niya.

"Yo—" Hindi na natapos ni Ridge ang kaniyang sasabihin ng bumukas ang pintuan ng Bodega at iniluwa 'nun si Abdiel kasama ang mga pulis.

Kita ko ang pagkataranta sa mukha ni Mommy. Kaagad siyang tumayo at kaagad na nilapitan si Bryleigh at tsaka pinalibot ang kaniyang braso sa leeg ni Bryleigh.

Dahil abala ang mga tauhan ni Mommy sa pakikipagbarilan sa mga pulis ay kaagad namang lumapit sa akin si Abdiel upang tanggalin ang mga tali sa aking katawan. Ganoon rin ang kaniyang ginawa kay Ridge.

I stared at Abdiel's face for a moment. May mga iilang galos 'yon pero kahit na ganoon ay nakapagwapo pa rin nito.

"Go, run.. Ako na ang bahala rito." Ani Abdiel.

"No. Buhay ng mag-ina ko ang nakataya rito kaya naman ay ako na ang bahala rito." Saad naman ni Ridge.

"No, Bryleigh is my friend." Abdiel said. "I'll get her out of this shits." He insisted.

Hindi ko na pinansin ang mag-pinsan. Agad akong tumango paroon kay Byrleigh ng makita kong itinutok ng isang tauhan ni Mommy ang baril na hawak nito.

Bago pa man tamaan ng bala si Bryleigh ay kaagad na itong nasalo ng aking katawan.

"Hadley!!" Rinig kong sigaw ng lahat bago ko man tuluyang ipikit ang aking mata.

This is it. Hindi ko man naligtas ang aking sarili, naligtas ko naman ang aking kapatid at ang kaniyang anak— ang pamangkin ko.

———

TWO YEARS LATER

"Princess, are you really sure you wanna go back to the philippines now?" Daddy asked me. I nodded my head.

It's been two years since that day happened. Dito na ako sa states nagpatuloy ng pag-aaral dahil na rin sa kagustuhan ni Daddy.

It's been two years. Two years na ang nakakalipas pero ni kahit ano ay wala 'man lang akong narinig na balita.

I sipped the hot chocolate. Nasa Cambodia si Mommy. Doon siya pinakulong ni Daddy. Mayroon palang Mental illness si Mommy kaya kung ano-ano ang nagawa nito dalawang taon na ang nakalipas.

Nalulungkot man ako sa isipan na hindi man lang niya ako pinuntahan dito. Ni hindi man lang ako naisipan na sundan dito. Ni hindi man lang nagpakita sa akin ang lalaking mahal ko— Si Abdiel.